Με το κασκόλ της αγαπημένης ομάδας του φορεμένο στο λαιμό. Να μιλά στο εγγονάκι του για όσα έζησε δίπλα στην ΑΕΚ. Για τις στιγμές μεγαλείου, για αυτές που γράφτηκαν με «χρυσά» γράμματα. Να του μιλά για τα ιερά χώματα που οι πρόγονοί τους άφησαν πίσω διωγμένοι. Να του λέει για την ιδέα της ομάδας, για αυτά που είναι βαθιά χαραγμένα στην καρδιά και στην ψυχή κάθε ΑΕΚτζή. Εκεί, στα κάγκελα που ήταν κάποτε η ιστορική έδρα, το «Νίκος Γκούμας».
Δεν ήταν ακόμα ένας ρόλος αυτός για τον Κώστα Βουτσά. Ήταν η καρδιά και η ψυχή του. Όταν τον κάλεσε η ΑΕΚ για να πρωταγωνιστήσει στο βίντεο της παρουσίασης της Αγιάς Σοφιάς, ο αγαπημένος ηθοποιός δεν έπαιξε έναν ρόλο. Ήταν ο εαυτός του. Αυτός που γαλουχήθηκε με την ιδέα της «Ένωσης», που μεγάλωσε με «κιτρινόμαυρη» καρδιά, πιστός οπαδός της ως το τέλος.
Και τα δάκρυά του όταν θυμόταν το σπουδαίο παρελθόν της ΑΕΚ και ονειρευόταν το λαμπρό μέλλον της δεν ήταν γραμμένα στο σενάριο: ήταν γραμμένα στην ψυχή του. Και βγήκαν αυθόρμητα όταν σκεφτόταν την ένδοξη ιστορία και περίμενε, με την ανυπομονησία που έχει ένα παιδί, το νέο γήπεδο, το νέο σπίτι.
«Αεκτσής έγινα από τότε που ο πατέρας μου, παιδάκι, με πήγαινε στη Φιλαδέλφεια. Και θέλω να κάνω προσφορά στην ΑΕΚ τα εισιτήρια από το έργο του Νίκου Καμπάνη, που θα αναφέρεται και στην ιστορία της ΑΕΚ. Στη Θεσσαλονίκη έγινα και λίγο ΠΑΟΚ, αλλά με την ΑΕΚ είμαι πάντα» τα λόγια του.
Πάμε πίσω στον Γενάρη του 1967. Η ΑΕΚ φιλοξενούσε τον Ολυμπιακό για την 14η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας είναι γεμάτο. Κάπου στις εξέδρες κάθεται ο Βουτσάς, μαζί με τον Κώστα Χατζηχρήστο και τον Ανέστη Βλάχο.
Η «Ένωση» με τον Μίμη Παπαϊωάννου να κάνει φανταστικό παιχνίδι και να πετυχαίνει το μοναδικό γκολ πήρε τη νίκη. Ακόμα και μια ώρα μετά το τέλος του αγώνα οι τρεις ηθοποιοί ήταν ακόμα στο γήπεδο και πανηγύριζαν τη νίκη μαζί με τους άλλους φιλάθλους. Ο Βουτσάς μάλιστα έχει πει ότι είχε ακυρώσει την παράσταση εκείνης της βραδιάς στο θέατρο «Αμιράλ» της οδού Αμερικής, αφού από τις φωνές του γκολ δεν έβγαινε η φωνή του!
Η ΑΕΚ δεν ήταν ένα φλερτάκι του πάντα… παιχνιδιάρη Βουτσά: ήταν έρωτας!
«Αίσθημα μεγάλο, νόμιμο και παράνομο και ό,τι θέλεις. Αίσθημα μεγάλο είναι η ΑΕΚ, τι συζητάς τώρα;» είχε πει σε συνέντευξή του στον ΣΠΟΡ FM. Και όταν τον ρώτησαν τι θα διάλεγε μεταξύ ενός αγώνα της ΑΕΚ και ενός ραντεβού με γυναίκα τους αποστόμωσε: «Την ΑΕΚ! Γυναίκα θα ξαναβρώ, ΑΕΚ δεν θα ξαναβρώ!».
Αγαπούσε πολύ το ποδόσφαιρο ο Κώστας Βουτσάς. Την άνοιξη του 1963 ηθοποιοί και δημοσιογράφοι οργάνωσαν στη «Λεωφόρο» ένα παιχνίδι που έμεινε στην ιστορία. Πρώτος πρώτος έβαλε φανέλα και σορτσάκι ο Βουτσάς, ο οποίος έπαιξε δεξί εξτρέμ, από κοντά ο Νίκος Κούρκουλος, ο Γιώργος Πάντζας, ο Ανδρέας Ντούζος, στο τέρμα ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Και οι ηθοποιοί νίκησαν. Και είχε βάλει ο Βουτσάς και μια γκολάρα ως ποδοσφαιριστής Κώστας Μασούρας, φορώντας βέβαια «ερυθρόλευκα» τότε, στην ταινία «Μια κυρία στα μπουζούκια».
Τώρα ο μικρός γιος του, Φοίβος, παίρνει κληρονομιά την τέχνη του μπαμπά του, αλλά και την αγάπη του για την ΑΕΚ.
Η αγαπημένη του ομάδα επιστρέφει στις ρίζες της. Κι αυτός μπορεί να «έφυγε», αλλά η θέση του θα είναι πάντα εκεί...
«Όταν θα παίζουμε εκεί, θα λέμε την ιστορία μας...».
