Πώς μοιάζει η στιγμή που σταματάει ο χρόνος;
«Η ΚΑΕ Πανιώνιος Su Casa εκφράζει την βαθύτατη θλίψη της για τον χαμό της πολυαγαπημένης μας Ρενάτας! Η Ρενάτα πάλεψε με την επάρατη νόσο, αλλά δεν μπόρεσε να κερδίσει αυτή την άνιση μάχη, βυθίζοντας στο πένθος όλη την οικογένεια του Πανιωνίου. Συλλυπητήρια στην οικογένειά και στους οικείους της. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα την σκεπάσει».
Πώς μοιάζει το συναίσθημα που δεν μπορείς να ελέγξεις;
«Ρενάτα μαγκάρα τα φίδια οι φίλοι σου δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!!! Πάλεψες ως Πάνθηρας μέχρι τέλος. Καλό ταξίδι!!!».
Πώς μοιάζει η ανατριχίλα που δεν μπορείς να σταματήσεις;
«Ο σύνδεσμος παλαιμάχων ποδοσφαιριστών του Πανιωνίου εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για έναν δικό του άνθρωπο, τη Ρενάτα Λαζάρου, μια φίλαθλο που έδωσε ό,τι καλύτερο είχε σε αυτό που αγαπούσε, την ομάδα της καρδιάς της τον Πανιώνιο. Εκφράζουμε τη βαθιά μας θλίψη που έφυγε τόσο άδικα από τη ζωή από την επάρατη νόσο. Πάλεψε με όλη την δύναμη που είχε μέσα της αλλά δεν τα κατάφερε. Θα σε θυμόμαστε για πάντα Ρενάτα Λαζάρου, θα είσαι μέσα στην καρδιά μας για πάντα, καλό παράδεισο να έχεις».
Πώς μοιάζει το ξαφνικό κενό, ακόμα και για έναν άνθρωπο που δεν γνώρισες ποτέ;
«Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της Ρενάτας Λάζαρου. Καλό ταξίδι...». ΠΑΕ Πανιώνιος
«Το Δ.Σ. του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ Γ.Σ.Σ. εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια για το χαμό της Ρενάτας Λαζάρου. Καλό της ταξίδι».
«Όλη η οικογένεια της ΑΕΛ (οπαδοί, ποδοσφαιριστές, προπονητές, διοίκηση, το Δ.Σ και ο κ. Αλέξης Κούγιας) είμαστε συγκλονισμένοι από τον θάνατο της Ρενάτας Λαζάρου, της γνωστής Ρενάτας των «Πανθήρων» του ιστορικού Πανιώνιου, η οποία έδωσε άνιση μάχη, με ανίατη ασθένεια, που την έχασε σήμερα και συλλυπούμεθα την οικογένειά της και εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στο δράμα το οποίο ζουν».
«Ρενάτα, καλό ταξίδι». ΠΑΕ Άρης
«Ρενάτα, καλό σου ταξίδι! Η δύναμη της ψυχής σου θα λείψει από τα γήπεδά μας!». ΠΑΕ ΟΦΗ
«Συνέχισε να τραγουδάς στα πέταλα του ουρανού. Αντίο Ρενάτα». Οπαδοί Τρικάλων
Το χρέος της μνήμης!
Εννέα μήνες. Θυμηθείτε το αυτό την επόμενη φορά που θα ευχηθείτε σε κάποιον τα χειρότερα. Την επόμενη φορά που θα χαζογελάσετε με ένα πανό που θα εύχεται καρκίνο ή θα αδιαφορήσετε όταν το δείτε να κρεμιέται σε ένα γήπεδο. Υποκριτικό δεν είναι; Ο ελληνικός αθλητισμός να φοράει τη μάσκα του πένθους για το θάνατο από μια αρρώστια που κατά κόρον χρησιμοποιεί για να καταραστεί.
Εννέα μήνες. Θυμηθείτε το και όταν έτσι ελαφριά την καρδία και αφελώς χρησιμοποιήσετε το ξύλινο «μακάρι κάποια στιγμή να είναι μόνο ένα ζώδιο». Όχι. Ποτέ να μην είναι μόνο ένα ζώδιο. Διότι αν φτάσουμε να αναφερόμαστε στον καρκίνο απλώς ως το ζώδιο που μεσολαβεί ανάμεσα στους Διδύμους και στον Λέοντα, τότε η θυσία εκατομμυρίων ανθρώπων θα είναι άσκοπη. Η χαρά τους θα είναι άσκοπο, η μάχη τους θα είναι άσκοπη, τα διδάγματα από τη θέλησή τους θα είναι άσκοπα, ο ίδιος ο θάνατός τους θα είναι άσκοπος. Πάντα, οφείλουμε να θυμόμαστε – ακόμα κι αν ποτέ εξαλειφθεί ή βρεθεί θεραπεία – την ασθένεια. Ποτέ δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Ποτέ ο καρκίνος δεν πρέπει να είναι μόνο ένα ζώδιο.
Εννέα μήνες. Τόσο μπόρεσε η Ρενάτα να κερδίσει. Το 2019 πίστεψε ότι είχε επικρατήσει. 18 Απριλίου, ήταν. «Καρκίνος vs Ρενάτα σημειώσατε διπλό. Ρε σας το είχα πει εγώ. Γρίπη περνάω. Κοιμήθηκε λοιπόν το τέρας. Πάνθηρας είμαι. Σας ευχαριστώ πολύ όλους σας για την υποστήριξη σας όλους αυτούς τους μήνες». Πάνθηρας ήταν, όμως δυστυχώς το τέρας συνηθίζει να κοιμάται για λίγο και επιστρέφει να σε «τελειώσει».
Μέσα σε ένα χρόνο, από τον Ιανουάριο του 2019 μέχρι και χθες, που έχασε τη μάχη, η Ρενάτα έγινε σύμβολο σε ένα άρρωστο αθλητικό περιβάλλον. Ένωσε τους φιλάθλους, άμβλυνε τις διαφορές, πήρε δύναμη από την ανθρώπινη πλευρά του οπαδικού κινήματος. «Η κάθε Ρενάτα να είναι καλά κι ας παίζουμε στα τοπικά», έγραψαν οι συνοδοιπόροι της σε ένα πανό και το ανέβασαν στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης. Η Νέα Σμύρνη που θρηνεί σήμερα για την απώλεια, η Νέα Σμύρνη που θα προσπαθήσει να πάρει λίγη από τη δύναμή της για να ανταπεξέλθει σε γήινα προβλήματα βιωσιμότητας. Τίποτα δε μοιάζει τόσο σημαντικό τώρα, έτσι δεν είναι;
Η Ρενάτα και η ιστορία της είχε σηκώσει μέσα στο προηγούμενο έτος ένα κύμα συμπαράστασης. Στο «Κλεάνθης Βικελίδης», στο «Γεντί Κουλέ» και το κύμα συνεχίστηκε και χθες ̇ΟΑΚΑ, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Τρίκαλα, στα περισσότερα μικρά και μεγαλύτερα γήπεδα της χώρας. Για τον Πανιώνιό της δεν ήταν ένα καλό Σαββατοκύριακο. Ηττήθηκε στο ποδόσφαιρο, ηττήθηκε στο μπάσκετ, αλλά αυτός ήταν ο Πανιώνιος της, αυτός ήταν ο Πανιώνιος που αγάπησε. «Με πληγώνει ο Πανιώνιος τα τελευταία χρόνια, αλλά όσο το κάνει αυτό, τόσο με πορώνει. Αν ήθελα τρόπαια θα γινόμουν κάτι άλλο», είχε πει σε μια από τις λιγοστές φορές που μίλησε. Ήταν όταν η Nova τής έδωσε το λόγο και η ιστορία της άρχισε να γίνεται γνωστή στο πανελλήνιο.
«Το παλεύω γιατί είμαι Πάνθηρας. Ψυχολογικά με βοηθάει πάρα πολύ αυτό. Δεν θέλω να γίνουν όλοι πάνθηρες, θέλω να το κάνουν μόνο όσοι το νιώθουν. Κάποιοι άλλοι Πανιώνιοι έστειλαν τη φωτογραφία, με βοήθησε πάρα πολύ το πανό που σήκωσαν οι οπαδοί του ΟΦΗ, ψυχολογικά μου έκανε καλό. Έχω πολλούς φίλους στο Ηράκλειο. Αν έχεις καλή ψυχολογία, αυτός είναι ο εχθρός του καρκίνου. Εγώ το περνάω σαν να περνάω γρίπη. Έτσι το έχω στο μυαλό μου. Έτσι σκοπεύω να τον νικήσω και θα τον νικήσω».
Κάποια στιγμή, λένε, θα είναι μόνο ένα ζώδιο. Ποτέ δε θα είναι μόνο ένα ζώδιο. Το χρωστάμε σε όσους έφυγαν από κοντά μας. Το χρωστάμε σε κάθε δευτερόλεπτο που πάλεψαν για να νικήσουν.
