«Ο πόνος της ψυχής μας είναι και δικός σας πόνος. Πενθούμε για τις δεκάδες ανθρώπινες απώλειες του φονικού σεισμού στην Αλβανία», έγραφε η ανάρτηση της ΠΑ. Παναθηναϊκός, την 28η Νοεμβρίου 2019. Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, τον Νοέμβριο του 2015, το Διαδίκτυο γέμισε με γαλλικές σημαίες, εξαιτίας της τρομοκρατικής επίθεσης στο παριζιάνικο θέατρο Μπατακλάν. Προφανώς, κανένας δεν θα είχε την απαίτηση να συμβεί κάτι αντίστοιχο σήμερα, αλλά αυτήν τη φορά με αλβανικούς αετούς. Τα 8.500 likes, όμως, που συγκέντρωσε η δημοσίευση της «πράσινης» ΠΑΕ ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά και ένα μήνυμα, παράλληλα, ότι, αγάλι αγάλι, ο κοινωνικός και φυλετικός ρατσισμός αρχίζει επιτέλους και συντρίβεται στα εξ ων συνετέθη.
Όπως συνετρίβη η Μπασκόνια από τον Παναθηναϊκό, με 100-68, την περασμένη Πέμπτη, για την 11η αγωνιστική της Ευρωλίγκας. Πολλά highlights μπορεί να σταχυολογήσει κανείς από την επιβλητική εμφάνιση της ομάδας του Ρικ Πιτίνο. Υπάρχει όμως ένα -ίσως το σημαντικότερο- που κερδίζει την πρώτη θέση άνευ συναγωνισμού. Και δεν είναι στο παρκέ...
«Ο πόνος και η αλληλεγγύη... σύνορα δεν γνωρίζουν. Κουράγιο στον αλβανικό λαό»...
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Θύρα 13 παίρνει θέση σε κοινωνικά θέματα πολύ πιο ζωτικής σημασίας από τα αθλητικά. Και αυτό το γεγονός την κάνει να ξεχωρίζει. Στις τάξεις της δεν βρίσκονται μόνο οι -αποκαλούμενοι από κάποιους- «αλήτες της εξέδρας», όπως φαίνεται. Συχνάζουν και συνειδητοποιημένα άτομα, περισσότερο πολιτικοποιημένα παρά κομματικοποιημένα, τα οποία, εκτός από την ασύνορη λατρεία τους για τον Παναθηναϊκό, εκφράζουν αγάπη για το συνάνθρωπο, συμπαρίστανται -και ενεργά- στους άτυχους και αδύναμους και κατά καιρούς μέσα από τα ασπρόμαυρα πανό τους ερεθίζουν ευαίσθητες χορδές που άλλοι δεν τολμούν, ούτε κατά διάνοια, να αγγίξουν.
Τελικά, δεν υπάρχουν καλοί και κακοί λαοί, παρά μόνο καλοί και κακοί άνθρωποι. Όσο μεγαλώνω και ο τρόπος σκέψης μου μεστώνει, εκεί καταλήγω. Τη φάση του ρατσισμού απέναντι στους Αλβανούς μαζί την περάσαμε (κατά το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου). Πρώτος και καλύτερος ο γράφων. Ίσως και δικαιολογημένα εν μέρει. Άλλωστε, όταν οι γείτονές μας ξεκίνησαν να συρρέουν κατά χιλιάδες στην Ελλάδα, στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990, τους ακολούθησαν και άνθρωποι αμφιβόλου ηθικής, η λεγόμενη «πλέμπα» ή «κατιμάς». Και αυτό δεν αποτελεί ρατσιστικό χαρακτηρισμό. Η μετέπειτα πορεία σημαντικού αριθμού Αλβανών μεταναστών, οι οποίοι προέβησαν επανειλημμένως σε ποινικά κολάσιμες πράξεις, όπως φόνοι, βιασμοί, διαρρήξεις, κλοπές και απαγωγές, ήταν η αφορμή να γεννηθεί η διαχρονική προκατάληψη των Ελλήνων απέναντί τους, μετατρεπόμενη, πολλές φορές, σε μίσος.
Για σταθείτε, όμως. Πάνω από 25 χρόνια ζούμε μαζί τους, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα, μοιραζόμαστε κοινές παραστάσεις. Και με το πέρασμα του χρόνου η σχέση μας πέρασε σε άλλο στάδιο.
Συνδιαλεγόμαστε, συνεργαζόμαστε, ερωτευόμαστε, αναπαραγόμαστε... Σήμερα, έχω -όπως όλοι- αρκετούς Αλβανούς φίλους. Άλλοτε, αυτό θα αποτελούσε κάτι απαράδεκτο, αδιανόητο για μένα. Κάποιοι εξ αυτών, λόγω της ρατσιστικής συμπεριφοράς που βίωσαν στη χώρα μας, ελληνοποίησαν το όνομά τους, για να μην αντιμετωπίζουν προβλήματα τέτοιας φύσης. Και ξέρετε κάτι; Τολμώ να πω ότι τους αγαπάω, με τον τρόπο που αγαπάω έναν ομοεθνή ή ομόθρησκό μου. Καμιά φορά, ίσως και λίγο παραπάνω. Και μέχρι στιγμής, αυτό που κάποιοι συνηθίζουν να λένε («ο Αλβανός σού τη φυλάει και κάποια στιγμή, όταν θα σε βρει μπόσικο, θα σου τη φέρει), τουλάχιστον, όσον αφορά εμένα, δεν έχει βρει εφαρμογή.
Μπράβο στη Θύρα 13 που έκανε το αυτονόητο. Στον ανθρώπινο πόνο δεν υπάρχουν χρώματα. Μην ξεχνάμε ότι, ανάμεσά μας στο γήπεδο, πολλά πράσινα κασκόλ κοσμούν αλβανικούς λαιμούς. Ένα μέρος των ντεσιμπέλ που εκπέμπονται στα συνθήματά μας βγαίνουν, επίσης, από λάρυγγες που δεν είναι ελληνικοί αλλά αλβανικοί. Χιλιάδες συμπαθηναϊκοί οπαδοί δεν γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Επέλεξαν όμως να υποστηρίζουν όχι τη Βλάζνια, την Παρτιζάνι Τιράνων ή τη Φλαμουρτάρι, αλλά τον Παναθηναϊκό. Δείγμα ότι αρχίζουν και αποτελούν μέρος της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής κουλτούρας.
Μπράβο στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός, η οποία στον αγώνα της Κυριακής, απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης, θα φιλοξενήσει στις κερκίδες πρόσφυγες και μετανάστες, χαρίζοντάς τους λίγες ώρες ξεγνοιασιάς. Μπράβο και στην ΠΑΕ ΑΕΚ, όπως και σε κάθε άλλο αθλητικό οργανισμό, ο οποίος απέστειλε μήνυμα συμπόνοιας και αλληλεγγύης στον αλβανικό λαό ή σε κάθε χειμαζόμενο, είτε από φυσικές καταστροφές είτε από πολέμους, λαό.
Ήρθε η ώρα να πάμε ένα βήμα μπροστά τη σκέψη μας. Επειδή, πάνω από κάθε θρησκεία, εθνικότητα, χρώμα, γλώσσα ή διάλεκτο, υπάρχει κάτι πολύ πιο μεγάλο.
Ο άνθρωπος.
