Η Τότεναμ έκανε ένα μεγάλο καλό, στον Ποκετίνο. Όταν ο απολυθείς Αργεντινός επιστρέψει στη δουλειά, οπωσδήποτε θα πάει σε πιο βαρύ κλαμπ. Τα ευχαριστήρια λόγια του Κέιν, του Σον, του Αλι, αυτά τώρα, στο αντίο, είναι η διαφήμισή του. Επίσης, η Τότεναμ έκανε ένα μεγάλο καλό στον Μουρίνιο. Τον επανέφερε, ύστερα από σχεδόν ένα χρόνο εκτός, στο ποδόσφαιρο. Και πού; Σπίτι του (Λονδίνο), όχι σε…ξενοδοχείο (Μάντσεστερ). Αλλά φυσικά, το θέμα είναι εάν η Τότεναμ έκανε ένα μεγάλο καλό στην Τότεναμ. Θα δείξει, που λένε.
Αυτό, και του Ποκετίνο και του Μουρίνιο, ερχόταν. Στην Αγγλία λένε, δεν χρειάζεται να είσαι μετεωρολόγος για να καταλαβαίνεις καταπού φυσά ο άνεμος. Η Τότεναμ δεν νοείται, στο ένα τρίτο της διαδρομής του πρωταθλήματος, να είναι…14η. Ένα ρόστερ, εύκολα το τρίτο σε market value στην Πρέμιερ Λιγκ (όσο πίσω από Μάντσεστερ Σίτι και Λίβερπουλ, άλλο τόσο μπροστά από Τσέλσι, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Αρσεναλ), δεν γίνεται να έχει τρεις πόντους (και καμία νίκη) από έξι εκτός έδρας παιγνίδια. Μόνον η ουραγός Νόριτς μετράει, στα ταξίδια της εφέτος, πιο λίγους.
Η φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ, σήμερα απέχει ήδη έντεκα βαθμούς από το top-4 που οδηγεί στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ. ‘Η, θα μπορούσε να είναι η επικεφαλίδα της ιστορίας μας, πώς ένας τελικός Τσάμπιονς Λιγκ μπορεί να γίνει «η αρχή του τέλους». Με την εκ των υστέρων γνώση, ο Ποκετίνο θα ήταν ευφυές να έφευγε εκεί και τότε. Α λα Ζιντάν, μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ, περίπου. Δεν πωλήθηκαν, όσοι θα έφερναν τα κεφάλαια της ανοικοδόμησης του γκρουπ που είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του. Δεν επαναφορτίστηκαν οι μπαταρίες, η δική του και των ποδοσφαιριστών. Η παρακμή βρήκε, και διείσδυσε.
Ο Ζιζού στη Ρεάλ, είχε (και έχει) να κάνει με τον Φλορεντίνο Πέρεθ. Ο Ποκετίνο στην Τότεναμ, είχε να κάνει με τον Ντάνιελ Λίβι. Από το καλοκαίρι κιόλας, ο Ποκετίνο είπε ευθέως πως σε τούτο το κλαμπ δεν νιώθει μάνατζερ, απλώς είναι ο χεντ κόουτς της ομάδας, ως εκεί. Ο Λίβι είναι τύπος που δεν αφήνει περιθώρια σε συνέργειες. Αν δεν μπορούσε πλέον ο Ποκετίνο, θα καταφέρει ο Μουρίνιο να επικοινωνήσει με (πολύ περισσότερο να εμπνεύσει και να λειτουργήσει) ένα γκρουπ μέσης ηλικίας 26,5 ετών; Ο Πορτογάλος ξεκίνησε με γλυκόλογα για την ποιότητα των παικτών, επεκτάθηκε σε γλυκόλογα ακόμη και για την ποιότητα της ακαδημίας, πράγμα που κάνει οποιονδήποτε νοήμονα ν’ αναρωτιέται…Ζοζέ, είσαι στ’ αλήθεια εσύ;
Ο αληθινός Ζοζέ, παρεκτός κι αν οι έντεκα μήνες στην απέξω…τον έχουν αλλοιώσει τόσο, είναι ο Ζοζέ που αισθάνεται υψηλότερος, ευρύτερος, μεγαλύτερος από το κλαμπ-Τότεναμ. Μια πολυτέλεια, για το κλαμπ-Τότεναμ. Ποτέ στα χρονικά, η Τότεναμ δεν είχε ένα ακριβό/απαιτητικό προπονητή όπως ο Ζοζέ. Ο Μουρίνιο θα παίρνει τα διπλάσια, από τον Ποκετίνο. Ο Μουρίνιο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ξόδεψε σε τρεις μήνες, όσα ξόδεψε ο Ποκετίνο στην Τότεναμ σε πεντέμισι χρόνια. Η σύγκρουση Μουρίνιο/Λίβι αργά ή γρήγορα, δεν είναι το πιο απόμακρο σενάριο. Ενας της νεότερης γενεάς, ένας σαν τον Νάγκελσμαν ας πούμε, θα φαινόταν τούτη τη στιγμή πιο συμβατός.
Ο Λίβι σήμερα, φαίνεται να είναι εκείνος που πούλησε την ψυχή του κλαμπ, το dna και την παράδοση της Τότεναμ, στον διάβολο. Το έκανε με τον Ζοζέ, και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο γάμος υπήρξε καταστροφικός. Ο Ποκετίνο δεν κατέκτησε τίποτα, ούτε ένα τόσο δα Λιγκ Καπ, αυτά τα πεντέμισι χρόνια.
Υποτίθεταιότι πήραν, αυτόν που θα κατακτήσει. Κατέκτησε πράγματι, ο Μουρίνιο, στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ένα Λιγκ Καπ, ένα Γιουρόπα Λιγκ. Δεν σώθηκε, με αυτά. Ούτε τους έσωσε. Με τον Μουρίνιο λένε, μη κοιτάζεις τι κάνει όταν έρχεται, κοίτα τι αφήνει όταν φεύγει.
Το πρώτο εντός έδρας ματς του Μουρίνιο, είναι ο Ολυμπιακός την Τρίτη. Κατά την εκτίμησή μου, δίνεται στον Ολυμπιακό μια σπάνια συγκυρία. Μια νύχτα στο βόρειο Λονδίνο, σε ατμόσφαιρα πιο πολύ μουδιάσματος παρά ενθουσιασμού. Οι φαν της Τότεναμ, τον Ποκετίνο αγαπούν, όχι τον Μουρίνιο. Στο Μόναχο τις προάλλες, σε παρεμφερή συγκυρία γενικού μουδιάσματος αμέσως μετά την απόλυση του Κόβατς, ο Ολυμπιακός διδάχθηκε πως στην ευκαιρία επιτίθεσαι για να την αρπάξεις. Δεν αμύνεσαι, βολεμένος στην (ψευδ)αίσθηση ότι δεν κινδυνεύεις. Αν έμαθαν το μάθημά τους, θα το δούμε.
Στο μεταξύ, ας προσέχει στο Βελιγράδι ο φίλτατος Βλάνταν Μιλόεβιτς. Είναι ο μοναδικός αντίπαλος του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ που δεν έχασε τη δουλειά του. Ακόμη…
