Εδώ δεν μιλάμε για ντέρμπι, ούτε για ένα κοινό παιχνίδι. Μιλάμε για μία ιστορική στιγμή, μία αδελφομαχία. Μέχρι τον τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μία ενιαία πολιτική οντότητα, που όμως διαμελίστηκε μετά τον Κορεατικό πόλεμο (1950-53), προϊόν διαφορετικών συμφερόντων της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών στην ευρύτερη περιοχή της κορεατικής χερσονήσου.
Στην πραγματικότητα, «τεχνικά» βρίσκονται ακόμα σε εμπόλεμη κατάσταση, σύμφωνο τερματισμού του πολέμου δεν υπογράφτηκε ποτέ ανάμεσα στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας (Βόρεια Κορέα) και την Δημοκρατία της Κορέας (Νότια Κορέα). Τα μεταξύ τους σύνορα είναι κλειστά. Είναι μία αποστρατικοποιημένη ζώνη μήκους 250 χιλιομέτρων και πλάτους 4 χιλιομέτρων, περιοχή αρκετά μεγάλη ώστε να δημιουργήσει δύο κόσμους που δεν έχουν πια καμία επαφή μεταξύ τους.
Οι διπλωματικές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες είναι μία ζέστη, μία κρύο, τις περιόδους «εκεχειρίας» διαδέχεται το «ψυχροπολεμικό» κλίμα και τανάπαλιν. Στις 30 Ιουνίου του 2019 ο Ντόναλντ Τραμπ έγινε ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που περνάει τα βορειο-κορεατικά σύνορα και λίγο αργότερα συνόδευσε τον Κιμ Γιονγκ Ουν στο νοτιο-κορεατικό τμήμα της αποστρατικοποιημένης ζώνης, όπου προέκυψε μία ιστορική συνάντηση με τον πρόεδρο της χώρας Μουν Γιάε-Ιν, σε μία προσπάθεια αποκλιμάκωσης της έντασης. Ωστόσο, ακόμα κι αυτή η συνάντηση έγινε ουσιαστικά σε ουδέτερο έδαφος. Εδώ προκύπτει κάτι πολύ πιο ιστορικό.
Ο ομαδικός αθλητισμός, το ποδόσφαιρο γίνεται και πάλι το μέσο της ιστορικής αποσυμπίεσης. Η επίσκεψη της Νοτίου Κορέας στην Βόρειο Κορέα για την αναμέτρηση τους για την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι από μόνη της ένα ιστορικό γεγονός. Κι αυτό γιατί είναι η πρώτη φορά που η Νότιος Κορέα θα αγωνιστεί στην Πιονγκ-Γιανγκ σε επίσημο παιχνίδι, η πρώτη και μοναδικό φορά που έγινε αυτό (σε φιλική αναμέτρηση) ήταν στο μακρινό 1990 σε μία ακόμα προσπάθεια συμφιλίωσης μέσω του ποδοσφαίρου. Όλες οι άλλες μεταξύ τους αναμετρήσεις (όχι πολλές) ήταν μονίμως σε ουδέτερο έδαφος. Οι λόγοι… προφανείς.
Πάμε όμως στο ζουμί της υπόθεσης, τις πραγματικές συνθήκες διεξαγωγής της αναμέτρησης. Οι Νοτιοκορεάτες θα είναι μόνοι τους. Κι όταν λέμε μόνοι τους, το εννοούμε. Από τους οικοδεσπότες χορηγήθηκαν μόλις 55 αυστηρά ονομαστικές διαπιστεύσεις, για τους ποδοσφαιριστές, το τεχνικό επιτελείο, τους γιατρούς, ορισμένους επίσημους και τέλος. Κανείς άλλος δεν θα πατήσει το πόδι του στην Πιονγκ-Γιανγκ, δεν χορηγήθηκε καμία βίζα σε οπαδούς ή δημοσιογράφους. Επομένως, όπως ισχύει και με το Λας Βέγκας, «ότι γίνει στην Πιονγκ-Γιανγκ θα μείνει στην Πιονγκ-Γιανγκ»!
Κι αυτό γιατί ακόμα κανείς δεν ξέρει αν θα υπάρξει τηλεοπτική κάλυψη. Οι πληροφορίες από την Νότια Κορέα (που υπάρχει πρόσβαση στην έννοια πληροφορία) λένε τους ζητήθηκε το ποσό του 1.500.000 δολαρίων για να δοθεί τηλεοπτικό σήμα, ενώ λέγεται ότι υπάρχουν και αρκετές «τεχνικές δυσκολίες» που καθιστούν εντελώς αμφίβολη την τηλεοπτική κάλυψη.
Το «Κιμ-Σουνγκ ΙΙ», χωρητικότητας 60.000 θέσεων αναμένεται να είναι κατάμεστο. Κανείς όμως δεν ξέρει τι να περιμένει. Φιλικό ή εχθρικό κλίμα; Μία κόλαση ή ένα υποδειγματικό περιβάλλον; Στην πραγματικότητα, θα γίνει ότι έχει αποφασίσει ο Κιμ-Γιονγκ Ουν.
Όποιος νομίζει ότι το ταξίδι στην Πιονγκ-Γιανγκ ήταν απλή υπόθεση, κάνει λάθος. Από την στιγμή που τα σύνορα ανάμεσα στις δύο χώρες είναι κλειστά, η αποστολή της Νοτίου Κορέας έπρεπε πρώτα να ταξιδέψει στην Κίνα και από εκεί να περάσει στην «απαγορευμένη ζώνη».
Στις λίγες, στις ελάχιστες ώρες που θα μείνουν στην Πιονγκ-Γιανγκ απαγορεύεται ρητώς και διά ροπάλου να κάνουν οτιδήποτε «εκτός πρωτοκόλλου» Απαγορεύεται να βγουν από το ξενοδοχείο, απαγορεύεται η ατομική μετακίνηση, απαγορεύεται οποιαδήποτε πρωτοβουλία που ενδεχομένως να δυναμιτίσει το κλίμα. Τα πάντα θα γίνουν ομαδικά. Η αποστολή θα μετακινήσει από το ξενοδοχείο στο γήπεδο για την προπόνηση και το ματς και από εκεί θα ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής. Τίποτα άλλο, δεν επιτρέπεται.
Ακόμα και στο ξενοδοχείο όμως η εντολή είναι ρητή. Λίγα λόγια και μετρημένα. Ακόμα καλύτερη η απόλυτη σιωπή. Ακριβώς η ίδια εντολή που δίνεται και στους λίγους ταξιδιώτες, αφού ενδεχομένως και οι τοίχοι να έχουν αυτιά.
Πέρα από αυτό όμως υπάρχει κι ένα παιχνίδι. Κι εδώ τα πράγματα είναι ακόμα πιο ζόρικα, αφού υπάρχει βαθμολογικό ενδιαφέρον και μάλιστα μεγάλο. Ναι, υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί, η Νότια Κορέα του εκπληκτική Σον είναι η ομάδα που θα έχει το πάνω χέρι, όμως αμφότερες έχουν ξεκινήσει με δύο νίκες στην προκριματική ζώνη, σε ένα τέτοιο παιχνίδι και υπό τέτοιες συνθήκες κάθε προγνωστικό μπορεί να πάει στράφι.
Λίγο μετά την 1 ώρα Ελλάδας, θα ξέρουμε τον τελικό νικητή. Ας κερδίσει ο καλύτερος. Το πιο σημαντικό είναι να μην πατηθεί κανένα κουμπί και ο πλανήτης να συνεχίσει να περιστρέφεται με τον ίδιο τρόπο…
