Πιο γλυκιά, παρά πικρή γεύση μου άφησε η τρίτη ημέρα ενός ελληνικού τριημέρου στα Κύπελλα Ευρώπης με αρκετά ικανοποιητικό απολογισμό: Δύο εκτός έδρας νίκες, δύο ισοπαλίες (μια εντός, μια εκτός), αλλά και μια βαριά ήττα η οποία, μην γελιόμαστε, είναι καταδικαστική.
Η ΑΕΚ, παρ' ότι εμφανώς εκτός ρυθμού, έδειξε υπομονή κόντρα στην (σαφώς κατώτερη) Κραϊόβα και, ποντάροντας στην ατομική ποιότητα των Μάρκο Λιβάγια και Πέτρου Μάνταλου, πήρε δικαίως μια νίκη που είναι διπλά πολύτιμη.
Από την μια, την φέρνει αγκαλιά με την πρόκριση στα πλέι οφ του Europa League, όπου πιθανότατα θα ανταμώσει με την Τραμπζονσπόρ. Η τουρκική ομάδα είδε τον χάρο με τα μάτια της στην Πράγα, αλλά με δύο γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο, έφυγε με ένα 2-2 που την καθιστά φαβορί απέναντι στην Σπάρτα.
Η ΑΕΚ, η οποία βεβαίως θέλει παιχνίδια στα πόδια της για να ρολάρει, θα είναι σαφώς πιο έτοιμη στα πλέι οφ, όπου ποντάρει επίσης πως θα είναι σε καλύτερη κατάσταση παίκτες που καλούνται να κάνουν την διαφορά, όπως ο Ντανιέλε Βέρντε και ο Νέλσον Ολιβέιρα.
Στην Ρουμανία, πάντως, «καθάρισαν» οι παλιοί. Ο Μάνταλος, ο οποίος κερδίζει με το σπαθί του την εμπιστοσύνη του Μιγκέλ Καρντόσο, παρ' ότι το σημείο αναφοράς στην δημιουργία είναι πλέον ο Τσίκο Ζεράλδες.
Αλλά, βεβαίως, και ο (γεμάτος ταλέντο, αλλά και... ιδιαιτερότητες) Λιβάγια, ο οποίος δεν νιώθει άνετα ως φορ, αλλά βρίσκει τρόπους για να γίνει πολύ χρήσιμος στην ομάδα του, κινούμενος ανάμεσα στις γραμμές και τελειώνοντας ιδανικά φάσεις, είτε με την ασίστ – πάρε βάλε στο γκολ του Μάνταλου, είτε με το διαγώνιο σουτ για την σφραγίδα πρόκρισης.
Το δεύτερο κέρδος αυτής της νίκης δεν αφορά την ΑΕΚ, αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο δεν έχασε έδαφος σε σχέση με το κυνήγι της Κύπρου και της 15ης θέσης στην ειδική βαθμολογία της UEFA.
Η ΑΕΚ Λάρνακας έμεινε στο 1-1 εντός έδρας με την Γάνδη και φλερτάρει επικίνδυνα με τον αποκλεισμό στο Βέλγιο ενώ ο Απόλλων Λεμεσού, παρά την σπουδαία του νίκη στην Βιέννη επί της Αούστρια (2-1), φρονώ ότι, ακόμα και αν προκριθεί, δεν έχει τύχη στα πλέι οφ κόντρα στην Αϊντχόφεν.
Για να ελπίζει η Ελλάδα, ότι θα μηδενίσει (σχεδόν) την απόστασή της από την Κύπρο με την ολοκλήρωση των πλέι οφ, χρειάζεται την βοήθεια ΟΛΩΝ των εκπροσώπων και όχι μόνο ΠΑΟΚ, Ολυμπιακού και ΑΕΚ.
Ακόμα και του Άρη, ο οποίος ουσιαστικά αποχαιρέτησε την Ευρώπη με την ήττα στη Νορβηγία από την Μόλντε (3-0). Οι Κίτρινοι φάνηκαν απελπιστικά αδιάβαστοι και πλήρωσαν ακόμα την κούραση του ταξιδιού, τον συνθετικό χλοοτάπητα και την φόρμα και το ρολάρισμα μιας Μόλντε που προελαύνει στο πρωτάθλημα.
Πλέον, ο αποκλεισμός αποφεύγεται μόνο με θαύμα, αλλά η ομάδα του Σάββα Παντελίδη οφείλει στην ρεβάνς να τα δώσει όλα για τη νίκη γοήτρου, αφού κανένα παιχνίδι στην Ευρώπη και δεν είναι αγγαρεία και έχει την σημασία του για την συλλογική προσπάθεια.
Όσο για τον Ατρόμητο; Με αρκετή δόση τύχης (πάντα καλοδεχούμενη), έμεινε όρθιος στην Βαρσοβία και πήρε κόντρα σε μια ανώτερη Λέγκια μια ισοπαλία (0-0) που γεμίζει το ελληνικό σακούλι και, κυρίως, τον κρατάει ζωντανό ενόψει της ρεβάνς στο Περιστέρι (13/08).
Το δεύτερο ματς θα είναι ενδεχομένως ακόμα πιο δύσκολο για την ομάδα του Γιάννη Αναστασίου, αφού θα κληθεί και να δημιουργήσει, εκτός από το να αμύνεται, όπως έκανε στην Πολωνία, με κορυφαίο τον Σπύρο Ρεσβάνη, πολύ σταθερό τον Μπάλας Μέγιερι και πολύτιμο σύμμαχο το οριζόντιο δοκάρι, το οποίο είπε δύο φορές «όχι» στην Λέγκια.
Σε τρία ευρωπαϊκά παιχνίδια, ο Ατρόμητος έχει δύο νίκες και μια ισοπαλία, έναν εξαιρετικό απολογισμό που το δίνει το δικαίωμα να πιστεύει στην υπέρβαση και την πρόκριση στα πλέι οφ. Και, εφόσον φτάσει εκεί, οι αγώνες με την Ρέιντζερς του Στίβεν Τζέραρντ θα είναι μια γιορτή. Και, ποιος ξέρει, η τούρτα ίσως και να έχει (απρόσμενο και απίστευτα γλυκό) κερασάκι...
