13 Απριλίου 1924-13 Απριλίου 2019. 95 χρόνια ΑΕΚ συμπληρώνονται και όπως για κάθε ομάδα, έτσι και για την Ένωση, η ιστορία είναι ένα γαϊτανάκι που φτιάχνεται από τα πρόσωπα που την συναποτελούν.
Μέσα σε κάτι λιγότερο από έναν αιώνα είναι δεδομένο πως άπειρες προσωπικότητες έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην πορεία της Ένωσης. Ωστόσο, όπως σε κάθε ιστορικό φαινόμενο, οι πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες είναι εκείνες που όχι απλά παίζουν ρόλο αλλά καθορίζουν την ίδια την ιστορία, δημιουργούν κρίσιμες στροφές, την διαφοροποιούν με τέτοιο τρόπο που δεν θα μπορούσε να είναι ίδια χωρίς αυτές.
Πέρα και έξω από εμπάθειες και προσωποκεντρικά σκαλώματα, φαινόμενα που στην ΑΕΚ είναι τόσο συχνά όσο η καθημερινή ανάδυση του ήλιου, και αν θέλει να είναι κανείς όσο πιο αντικειμενικός γίνεται, υπάρχουν τέσσερις βασικοί υποψήφιοι για την ανάδειξη της πιο εμβληματικής φυσιογνωμίας στην ιστορία της Ένωσης.
Ψηφίστε στο τέλος του κειμένου το πρόσωπο που θεωρείτε πιο σημαντικό στην ιστορία της Ένωσης.
Λουκάς Μπάρλος
Το μέγεθος της ΑΕΚ δύσκολα θα ήταν αυτό που είναι σήμερα αν στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 δεν είχε αναλάβει τις τύχες της ο Λουκάς Μπάρλος. Ήταν Μάρτιος του 1974 και η ΑΕΚ έκλεινε τρία χρόνια χωρίς πρωτάθλημα αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα: η ΑΕΚ έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ήταν δυναστεία για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το βασικό πρόβλημα ήταν το μέλλον. Και αυτό προμηνυόταν δυσοίωνο. Μέχρι που ο Θείος Λουκάς ανέλαβε την προεδρία της ομάδας.
Το ιστορικό δίλλημα μάλλον δεν θα απαντηθεί ποτέ: ποια ήταν η καλύτερη ΑΕΚ όλων των εποχών; Εκείνη του Μπάρλου στα 70s ή εκείνη του Μπάγεβιτς στα 90s; Δυο πρωτάθληματα Ελλάδας, ένα νταμπλ, μια εξωπραγματική πορεία μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA (με τους παλιούς να λένε ότι η ΑΕΚ είχε τέτοια ομαδάρα που αν δεν κληρωνόταν στους «4» με την Γιουβέντους ήταν δεδομένη η πρόκρισή της στον τελικό), ένα επικό 6-1 απέναντι στην μεγάλη Πόρτο της εποχής αλλά κυρίως, η έλευση του Γέντρισεκ Φάντροκ, του ανθρώπου που έφυγε από το προπονητικό τιμ της Εθνικής Ολλανδίας του Total Football για να έρθει στην Ένωση και να διαμορφώσει μια νέα ποδοσφαιρική πραγματικότητα, ξένη για τα ελληνικά δεδομένα μέχρι τότε, όλα αυτά συνόδεψαν την θητεία του Μπάρλου στην ΑΕΚ.
Ο Λουκάς Μπάρλος πρόσδωσε στην ΑΕΚ χαρακτήρα μεγάλου ευρωπαϊκού κλαμπ. Πέρα και έξω από αγωνιστικές επιτυχίες, είναι αμφίβολο πως κάποιος ελληνικός σύλλογος λειτούργησε με τόση ευρωπαϊκή νοοτροπία ξανά μετά την ΑΕΚ του Μπάρλου. «Δεν ήθελα να πάρω από την ΑΕΚ, μόνο να δώσω ήθελα. Δεν είμαι επενδυτής εγώ και μάλλον δεν έχω θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ευχαριστώ τον Θεό για τις στιγμές που μου χάρισε στην ΑΕΚ. Αυτή η ομάδα είναι ότι σημαντικότερο είχα στην ζωή μου», έλεγε το 1981 όταν αποχωρούσε από την Ένωση.
Ντούσαν Μπάγεβιτς
Κάποτε στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, υπήρχαν δύο λέξεις που ακουγόντουσαν πιο συχνά από οποιεσδήποτε άλλες: ΑΕΚ και Ντούσαν. Οι κερκίδες έτριζαν όταν ακουγόντοσαν αυτά τα δυο ονόματα και στις συνειδήσεις των οπάδων της ΑΕΚ ήταν πάντα μέρα. Το δήλωναν κατηγορηματικά άλλωστε: Με Ντούσαν στο τιμόνι ποτέ δεν θα νυχτώνει.
Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, αφού είχε γράψει ιστορία ως ποδοσφαιριστής με τα κιτρινόμαυρα και είχε αναγκάσει άπαντες να τον αποκαλούν «Πρίγκιπα» λόγω του αρχοντικού του στιλ, άλλαζε και τον τρόπο που ολόκληρη η Ελλάδα αντιλαμβανόταν το ποδόσφαιρο: η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς στα 90s δίδαξε τι σημαίνει σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Η φυγή του για τον Ολυμπιακό υπήρξε ένα πλήγμα που το συλλογικό υποσυνείδητο του πλανήτη ΑΕΚ δεν ξεπέρασε ποτέ. Ο Πρίγκιπας έγινε Βάτραχος, από το σύμβολο ενότητας όλων των ΑΕΚτζήδων έγινε βασικό επίκεντρο διχογνωμίας. Οι επιστροφές του δίχασαν αλλά η σημασία του στην κιτρινόμαυρη ιστορία δεν σχετικοποιήθηκε ποτέ. Δεν θα μπορούσε άλλωστε.
Ντέμης Νικολαΐδης
Το καλοκαίρι του 1996 ήταν πολύ δύσκολο για τους ΑΕΚτζήδες. Η φυγή του Μπάγεβιτς τους φόρτωνε μια αληθινη κρίση ταυτότητας, η προδοσία που ένιωθαν έμοιαζε πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη. Ίσως γι΄ αυτό ο Ντέμης Νικολαΐδης, ο πιτσιρικάς από τον Απόλλωνα που έλεγε ένα κατηγορηματικό «όχι» στα λεφτά του Ολυμπιακού και δήλωνε πως προτιμά να σταματήσει την μπάλα από το να παίξει σε άλλη ομάδα πλην της ΑΕΚ, υπήρξε ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο για την ΑΕΚ.
Ο Ντέμης ήταν παικταράς, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Αλλά παικταράδες έχουν υπάρξει κι άλλοι. Αυτό που έκανε αληθινά σημαντικό τον Νικολαΐδη για την ΑΕΚ ήταν πως ποτέ ξανά ποδοσφαιριστής της δεν κατάφερε να υπάρξει τόσο επιδραστικός για την κερκίδα της. Η ρομαντική οπτική μέσα από την οποία έβλεπε το ποδόσφαιρο, η στάση του που έκανε ξεκάθαρο πως πρόκειται για αληθινό οπαδό της ομάδας, ο παρορμητισμός του και το γεγονός ότι η παρουσία του «μεγάλωνε την λίμνη»: ελάχιστοι ποδοσφαιριστές στην ιστορία της ΑΕΚ μπορούν να συγκριθούν με την σημασία του Ντέμη.
Η θητεία του σαν πρόεδρος της ΑΕΚ ήταν απλά μια λογική συνέχεια της θητείας του σαν παίκτης. Το άδοξο φινάλε του ως πρόεδρος της Ένωσης δεν μείωσε ποτέ στο ελάχιστο τη σημασία της διαφορετικής κουλτούρας που έφερε στην Ελλάδα η διοίκησή του. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να ειπωθεί: η ΑΕΚ του (πρόεδρου) Ντέμη υπήρξε ό,τι πιο υγιές έχει να επιδείξει το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην ιστορία του.
Δημήτρης Μελισσανίδης
Δύσκολα θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει ότι σε παραγοντικό επίπεδο, η ιστορία της ΑΕΚ στην μετά-Μπάρλου εποχή χαρακτηρίζεται βασικά από έναν παράγοντα και αυτός είναι ο Δημήτρης Μελισσανίδης (ο Ντέμης Νικολαΐδης αντικειμενικά κρίνεται μέσα από ένα πιο ευρύ πρίσμα).
Δεν είναι μόνο ότι υπήρξε ο μοναδικός παράγοντας που αντιπαρέβαλε πυγμή στην... βαρδινογιαννική πυγμή των 90s αμφισβητώντας την κυριαρχία του ισχυρού άντρα του Παναθηναϊκού. Ούτε τόσο η συμβολή του στην δημιουργία της φοβερής και τρομερής ΑΕΚ του Μπάγεβιτς. Δεν είναι καν το γεγονός ότι πρέπει να ταξιδέψει κανείς πολλά χρόνια πίσω στο χρόνο για να βρει πρωτάθλημα της ΑΕΚ χωρίς αυτόν στην κεφαλή της. Είναι, κυρίως, αυτό που συμβαίνει σήμερα στον ιστορικό χώρο του «Νίκος Γκούμας» που τον κάνει ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο για την Ένωση.
Η υπό κατασκευή νέα έδρα της ΑΕΚ είναι δεδομένο πως έχει τη δική του υπογραφή και μάλιστα, φαρδιά πλατιά. Γκρεμισμένο από το 2003 και εγκλωβισμένο μέσα σε έναν λαβύρινθο γραφειοκρατίας, το γήπεδο της ΑΕΚ βρήκε τον δρόμο προς τον ουρανό ξανά επειδή ο Μελισσανίδης το ξετρύπωσε με τις ενέργειες του. Η νέα -πέρα για πέρα επιβλητική όπως όλα δείχνουν- έδρα της Ένωσης υψώνεται μέρα με τη μέρα στον ουρανό της Νέας Φιλαδέλφειας και ο ισχυρός άντρας των κιτρινόμαυρων ξέρει πως αυτή η διαδικασία θα είναι για συνδεδεμένη με το όνομά του.
