Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, πρώτο με 32 ομάδες, η Ευρώπη πήρε 12 εισιτήρια, σχεδόν το 1/3. Η Λατινική Αμερική άλλα 6, η Βόρεια και Κεντρική Αμερική 5 και… χαριστικά (καθότι διοργανώνεται στις ΗΠΑ). Οι 13 από τις 16 ομάδες που μπήκαν στα νοκ άουτ ήταν ευρωπαϊκές (9), ή νοτιοαμερικάνικες (4, όλες από τη Βραζιλία). Ποιος δεν το περίμενε;
Και στα νοκ άουτ, εκεί όπου το λάθος δεν συγχωρείται, έμειναν σταδιακά εκτός η Ιντερ, η Γιουβέντους, η Μάντσεστερ Σίτι και κατόπιν η Μπάγερν και η Ντόρτμουντ. Οι Γερμανοί έπαιξαν με Παρί και Ρεάλ αντίστοιχα, δεν μπορεί κανείς να τους πει κάτι.
Πάντως, ένας χαμογέλασε βλέποντας το Ρεάλ – Ντόρτμουντ 3-2, με τρία γκολ μετά το 90’ και τον Τιμπό Κουρτουά να κάνει μία από τις αποκρούσεις (της ζωής του, για εμάς ως τηλεθεατές, κανόνας για τον ίδιο) στο 95’: ο Ζοσέ Μουρίνιο. Ποιος ξεχνά άραγε τον ημιτελικό της Μαδρίτης τον Απρίλιο του 2013, όταν η Ρεάλ κλήθηκε να ανατρέψει το 4-1 της Βεστφαλίας, το έκανε 2-0 στο 83’ (Μπενζεμά) και στο 88’ (Σέρχιο Ράμος) με τον Βάιντενφελερ να ντύνεται… Κουρτουά, και μάλιστα δις, στο τέλος;
Στα ημιτελικά του Μουντιάλ Συλλόγων έφτασαν τρεις ευρωπαϊκές και μια βραζιλιάνικη. Δίκαιο.
Δίκαιο για τη Φλουμινένσε που απέκλεισε διαδοχικά Ιντερ και Αλ Χιλάλ (σ.σ. το… κεσκεσέ Αλ Χιλάλ πείτε το στον Πεπ Γκουαρδιόλα…).
Δίκαιο για τη Ρεάλ που στα νοκ άουτ κατάπιε Γιουβέντους και Ντόρτμουντ (ήταν για 4-0 το ματς, προ των καθυστερήσεων) και ο Τσάμπι Αλόνσο είπε (θου, Κύριε…) πως ο Γκονσάλο Γκαρσία του θυμίζει… Ραούλ.
Δίκαιο για την Τσέλσι η οποία διψά έναν ακόμη τίτλο και άφησε εκτός την Μπενφίκα και την πανίσχυρη Παλμέιρας.
Δίκαιο φυσικά για την Παρί Σεν Ζερμέν, η οποία μετά την υπολογίσιμη Φλαμένγκο τιμώρησε και κοτζάμ Μπάγερν.
Το Παγκόσμιο Συλλόγων μας χαρίζει δύο σούπερ ημιτελικούς: την πρωταθλήτρια Ευρώπης ενάντια στη βασίλισσα της Ευρώπης και την καλύτερη βραζιλιάνικη ομάδα της εποχής ενάντια στην πανίσχυρη (βάσει ρόστερ) Τσέλσι.
Για τούτες, δεν ήταν αγγαρεία το τουρνουά. Για άλλες ναι. Φάνηκε στο πώς διαχειρίστηκαν το τουρνουά η Σίτι (με διαρκείς αλλαγές στην ενδεκάδα), η σχεδόν αδιάφορη στον όμιλο Ατλέτικο, ακόμη ακόμη και η Μπόκα Τζούνιορς.
Κακά τα ψέματα στην Ευρώπη -ιδίως στην Αγγλία- το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων δεν έχει μεγάλη απήχηση, όπως μαρτυρούν και οι αριθμοί όσων παρακολουθούν τους αγώνες του από τη διαδικτυακή πλατφόρμα του DAZN.
Για να μην αναφερθώ, για πολλοστή φορά, στην παντελώς απαράδεκτη και, μεταξύ μας, επιεικώς ηλίθια απόφαση και επιλογή του ΑΝΤ1 να αποκτήσει μονάχα ένα… μικρό μέρος των τηλεοπτικών δικαιωμάτων (μόλις 11 από τα 63 ματς τηλεοπτικά, άλλα 4 μόνο διαδικτυακά και, για όλα τα άλλα, δωρεάν μέσω streaming και DAZN.
Όταν δεν βλέπεις κάτι, δεν μπορείς να το εκτιμήσεις. Κι αφού οι περισσότεροι δεν το βλέπουν (άλλο να είσαι αναπαυτικά στον καναπέ σου ή στη βεράντα καλοκαιριάτικα, άλλο μέσω streaming), δεν το εκτιμούν.
Θα μου πεις, τι διοργάνωση είναι τούτη που ναυάγησαν στους ομίλους οι δύο αργεντίνικες (Ρίβερ Πλέιτ και Μπόκα Τζούνιορς), που από τις αμερικάνικες πέρασε μόνο η Ίντερ Μαϊάμι.. ΤΛΜ, που πέντε ομάδες (Σιάτλ, Πατσούκα, Καζαμπλάνκα, Ουλσάν και Ουράβα) δεν κέρδισαν ούτε έναν βαθμό; Και τι δουλειά είχαν στις υποτιθέμενες 32 καλύτερες ομάδες του κόσμου, οι ερασιτέχνες της Οκλαντ και η Σάλτσμπουργκ;
Η απάντηση είναι μία: ranking. Το ranking 4ετίας. Εξ ου και έλειψαν η Μπαρτσελόνα, η Λίβερπουλ και η Νάπολι. Η FIFA έχει εξηγήσει ότι η επιλογή των φιναλίστ από την Ευρώπη έγινε με κριτήριο το «ranking pathway» (τις επιδόσεις τους στο Champions League το 2021-24, δεν «έπιασε» καν τη σεζόν που τελείωσε).
Από την άλλη όμως, είναι μια… καλή προθέρμανση για όλους ενόψει Μουντιάλ 2026, σε Καναδά, ΗΠΑ και Μεξικό. Και οι ώρες διεξαγωγής, και ο περίεργος αμερικάνικος… κανόνας με τις καταιγίδες (πολλά ματς διεκόπησαν από 10 λεπτά έως… δύο ώρες -αυτό της Μπενφίκα με την Τσέλσι) υπό τον φόβο δριμείας καταιγίδας), και η ζέστη (ελάχιστα γήπεδα είχαν κλειστή οροφή και κλιματισμό), όλα αυτά θα τα δούμε και σε ένα χρόνο.
Κι αν σας παραξένεψε η Οκλαντ, η Σάλτσμπουργκ και η Μαμελόντι, ήδη (και μαθηματικά δηλαδή) έχουν επικυρώσει εισιτήριο για το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο 48 ομάδων η Ιορδανία και το Ουζμπεκιστάν.
Κακά τα ψέματα, οι λατινοαμερικάνικές ομάδες είναι συνηθισμένες να αγωνίζονται σε τέτοιες καιρικές συνθήκες, αφόρητης ζέστης και υγρασίας. Επίσης, βρίσκονται στη μέση της αγωνιστικής τους σεζόν (η βραζιλιάνικη λίγκα άρχισε στα τέλη Μαρτίου) και διαθέτουν πολύ περισσότερη ενέργεια σε σχέση με άλλες (π.χ. τις ευρωπαϊκές), που αυτή την εποχή θα έπρεπε να κάνουν τις διακοπές τους.
Αλλά υπάρχουν και βαθύτεροι λόγοι που εξηγούν τις επιτυχίες των Βραζιλιάνων. Το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο έχει κάνει μεγάλη πρόοδο την τελευταία δεκαετία. Οι κορυφαίοι του σύλλογοι, κυρίως η Φλαμένγκο και η Παλμέιρας, λειτουργούν στα πρότυπα των πιο ισχυρών ευρωπαϊκών clubs, έχουν εκσυγχρονίσει τις εγκαταστάσεις τους και έχουν αυξήσει τα έσοδά τους χάρη στο marketing - που κάποτε περιφρονούσαν.
- Ελάτε κι από την ομαδική μου στο messenger, με τη δική σας συμμετοχή. Mιλάμε για όλα!
Ο Εστεβάο ήταν πέρυσι 17 ετών: τον έκλεισε η Τσέλσι και τον άφησε ως και το Μουντιάλ Συλλόγων στην Παλμέιρας. Κάποτε αυτό ήταν αδιανόητο.
Και, από όλες τις συμμετέχουσες, μόνο ο παμπόνηρος Τσάμπι Αλόνσο κατανόησε πως ήταν ευκαιρία να δει πραγματάκια κι από τον πάγκο, όχι με μια στο τόσο συμμετοχή, αλλά μόνιμη: ο Γκονσάλο Γκαρσία των 25 γκολ σε 36 ματς με τη Ρεάλ Β’, πήρε φανέλα βασικού, εκμεταλλευόμενος και την απουσία ελέω οξείας γαστρεντερίτιδας του Κιλιάν Εμπαπέ.
Και τώρα ο Τσάμπι ψάχνει τρόπο πώς να εξηγήσει στον Γάλλο ότι πρέπει να γυρίσει να παίζει στα άκρα διότι η Μαδρίτη βρήκε, μάλλον, νέο Ραούλ…
ΥΓ. Εντυπωσιακό και παράδοξο, αν μη τι άλλο πως, με 12 από τα 15 νοκ άουτ ολοκληρωμένα (δεν υπάρχει μικρός τελικός), δεν έχει κριθεί ούτε ένα έως τώρα στα πέναλτι. Τρία πήγαν σε παράταση και κρίθηκαν εκεί: Σίτι – Αλ Χιλάλ 3-4, Μπενφίκα – Τσέλσι 1-4 και Παλμέιρας – Μποταφόγκο 1-0.
