Υπάρχουν στιγμές που ξεπερνούν το ποδόσφαιρο. Που περνούν στο συλλογικό υποσυνείδητο σαν μνήμες αιώνιες, σαν θρύλοι που δεν σβήνουν. Αυτό που κατάφερε ο Ολυμπιακός μέσα σε έναν χρόνο, από τον Μάιο του 2024 έως τον Μάιο του 2025, δεν είναι απλώς σπάνιο. Είναι ανεπανάληπτο. Είναι μυθικό. Είναι η πιο επιτυχημένη χρονιά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Είναι το παραμύθι που κάθε φίλαθλος ονειρεύεται, αλλά μόνο οι ερυθρόλευκοι μπορούν να ζήσουν.
Τρεις τίτλοι. Europa Conference League, Πρωτάθλημα, Κύπελλο Ελλάδας. Σαρωτικοί. Ανελέητοι. Μια ομάδα που δεν λύγισε ούτε στιγμή, που έπαιξε κάθε ματς με πάθος, με στρατηγική, με σχέδιο και πάνω απ’ όλα με καρδιά. Και πίσω από όλα αυτά, μια φιγούρα ατσαλένια. Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Ο πιο επιτυχημένος προπονητής που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα. Ένας άνδρας που ήρθε χωρίς τυμπανοκρουσίες αλλά κατέκτησε τα πάντα. Ό,τι έβαλε στο μάτι, το έκανε δικό του. Κι αυτό, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς παράπονα. Μόνο με δουλειά, σοβαρότητα, πίστη και πάθος.
Ο Μεντιλίμπαρ δεν έφτιαξε απλά μια καλή ομάδα. Έφτιαξε μια οικογένεια. Μια παρέα από παίκτες που έπαιζαν ο ένας για τον άλλον. Που έτρεχαν ως το 95’, που γιόρταζαν μαζί, που υπέφεραν μαζί, που πανηγύριζαν σαν μικρά παιδιά κάθε φορά που πετύχαιναν το ακατόρθωτο. Δεν ήταν ποτέ θέμα μόνο τακτικής. Ήταν θέμα ψυχής. Θέμα δεσίματος. Ο Ολυμπιακός έδειχνε φρέσκος κάθε εβδομάδα, έτοιμος, διψασμένος. Πώς κρατάς μια ομάδα με τόσο βαρύ πρόγραμμα πάντα σε ετοιμότητα; Πώς παίζεις με τέτοιο ρυθμό και πείσμα μέχρι τέλους; Ρωτήστε τον Μεντιλίμπαρ. Έχει την απάντηση. Γιατί το έκανε, όχι μία, αλλά πολλές φορές. Με κάθε τρόπο.
Η διοίκηση του συλλόγου, με μπροστάρη τον Βαγγέλη Μαρινάκη, απέδειξε πως όταν το “κεφάλι” σκέφτεται σωστά, το “σώμα” μπορεί να κατακτήσει τον κόσμο. Με πίστη στο πλάνο, με επενδύσεις τη σωστή στιγμή, με απόλυτη στήριξη στον προπονητή, ο Ολυμπιακός έγινε ο φόβος και ο τρόμος της Ελλάδας και σεβαστός στην Ευρώπη. Το σύνθημα είναι ξεκάθαρο: «Ελάτε να μου τα πάρετε».
Αλήθεια, ποια ομάδα μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ; Ποιος μπορεί να του πάρει τα κεκτημένα; Ποιος θα καταφέρει να σπάσει αυτή τη χημεία, αυτή τη μηχανή που συνδυάζει ταλέντο με πειθαρχία, πάθος με εμπειρία, ενέργεια με ποδοσφαιρικό θράσος; Για να τα καταφέρεις, πρέπει είτε να επενδύσεις εκατομμύρια, είτε να… προσευχηθείς να φύγει ο Βάσκος μάγος του ερυθρόλευκου πάγκου. Γιατί όσο είναι εκείνος στο τιμόνι, ο Ολυμπιακός δεν έχει ταβάνι.
Ο σύλλογος μετρά 100 χρόνια ιστορίας. Πολλές ένδοξες στιγμές, τεράστιοι παίκτες, τίτλοι. Μα ποτέ άλλοτε δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Αυτή η χρονιά θα μείνει χαραγμένη όχι μόνο στην ιστορία του Ολυμπιακού, αλλά σε κάθε βιβλίο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ένα αληθινό έπος, ένα παραμύθι γεμάτο δάκρυα, ιδρώτα, θυσία, αλλά και τη γλυκιά γεύση του απόλυτου θριάμβου.
Ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ είναι ο Θρύλος των Θρύλων. Και αυτή είναι μόνο η αρχή.
ΥΓ. Ήταν ο πιο όμορφος τελικός Κυπέλλου που έχουμε ζήσει. Γεμάτες εξέδρες, παραδοσιακή κρητική μουσική, πειραιώτικα τραγούδια, χοροί, ατμόσφαιρα πραγματικά ευρωπαϊκή. Συγχαρητήρια στην ΕΠΟ. Μόνη παραφωνία η απονομή. 'Επρεπε να γίνει στο κέντρο του γηπέδου, να τη ζήσει όλος ο κόσμος. Η στιγμή της δόξας ανήκει σε όλους.
