Τι όμορφη νύχτα για τον Αντρέ! Του ΑΞΙΖΕ ως επιστέγασμα όλων των χρόνων που εκείνος αφιέρωσε για να φτάσει να την βιώσει. Έδωσε την ψυχή του, κατέθεσε το κορμί του, πόνεσε, πληγώθηκε, ενίοτε διαλύθηκε, αλλά έμεινε όρθιος για να φτάσει στα 39 του να ζήσει μια νύχτα που κάθε ποδοσφαιριστής, κάθε αθλητής, ονειρεύεται να βιώσει. Ένα φινάλε - ΜΕΓΑΛΕΙΟ. Με την γεμάτη Τούμπα να τον αποθεώνει, με τους ανθρώπους που δούλεψαν το σπουδαίο ταλέντο του (Σάντος, Λουτσέσκου) παρόντες, με τους συμπαίκτες να υποκλίνονται, με την οικογένεια να μοιράζεται τα δάκρυα μαζί του.
Του άξιζαν όλα του Πορτογάλου παιχταρά. Τον χαρήκαμε χρόνια στα γήπεδα, από αύριο είναι έτοιμος να βάλει κοστούμι και να χτίσει μια 2η καριέρα στην ομάδα που λάτρεψε και λατρεύτηκε. Το "έχει" ο τύπος. Και θαρρώ πως θα το αποδείξει ξανά σε άλλα μονοπάτια.
Η δική του νύχτα έκλεισε όπως την είχε ονειρευτεί. Με νίκη του ΠΑΟΚ 1-0 επί της ΑΕΚ και δίκαιη κατάκτηση της 3ης θέσης. Θα μπορούσε και κάτι καλύτερο στη σεζόν ο Δικέφαλος του Βορρά, όμως έκανε -και τα πλήρωσε- μπόλικα λάθη. Πάντως αυτή η γκολάρα του Γιάννη Μιχαηλίδη -με το δεξί πόδι παρακαλώ! - ήρθε να επιβραβεύσει τη διαφορά των δύο ομάδων. Η ΑΕΚ των 6 ηττών σε 6 ματς στα play off, εισέπραξε αυτό που η ίδια υποχρέωσε τον εαυτό της μπαίνοντας στο "μαύρο σύννεφο" μετά το 6-0 από τον Ολυμπιακό: Ο,τι κι αν έκανε η Ενωση από τότε, είτε έπαιζε καλά είτε έπαιζε χάλια, είχε την ίδια κατάληξη. Φάνηκε και στην τεράστια χαμένη ευκαιρία του Μαρσιάλ στο φινάλε. Η ΑΕΚ πρέπει να τα αλλάξει ΟΛΑ. Προφανώς όχι μόνο προπονητή...
Το έτερο σπουδαίο πρόσωπο της βραδιάς είναι 22,5 στα 23, σχεδόν... μισά χρόνια από τα 39 του Βιεϊρίνια. Ο Κωνσταντής Τζολάκης είναι αναμφισβήτητα ο κορυφαίος Έλληνας τερματοφύλακας. Πέρυσι ήταν ο βράχος του Ολυμπιακού στην κατάκτηση του Conference League. Φέτος ήταν ξανά "πέτρα" πάνω στην οποία ο Μεντιλίμπαρ έχτισε τα θεμέλια για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Ο Ολυμπιακός πήγε πρωταθλητής στο ΟΑΚΑ αλλά ουχί αδιάφορος. Όπως και ο Παναθηναϊκός πάλεψε για τη νίκη γοήτρου. Οι πράσινοι του Βιτόρια είχαν σπουδαίες στιγμές για να σκοράρουν. Πιθανότατα θα το είχαν πετύχει εάν απέναντί τους είχαν άλλο τερματοφύλακα. Είτε στο υπέροχο σουτ του Ουναϊ στη γωνία (στο 0-0), είτε στο πλασέ του Γερεμέγεφ στο (0-1).
Αλλά ο Τζολάκης δεν νικήθηκε. Πρώτα με το χέρι, μετά με το κεφάλι (!), νίκησε εκείνος το τριφύλλι. Ο Ελ Κααμπί (μετά το πέναλτι του Ίνγκασον για το λανθασμένο μαρκάρισμα στον Γιάρεμτσουκ) σφράγισε αυτό που ο Τζολάκης οικοδόμησε.
Ο Ολυμπιακός του "προφεσόρ" Μεντιλίμπαρ με τη γνωστή του κυνικότητα, με το κλέψιμο ψηλά που και πάλι δημιούργησε τη φάση της νίκης, αλλά πάνω απ' όλα με τον σπουδαίο Κωνσταντή Τζολάκη, "φώναξε" στον Παναθηναϊκό ότι είναι ΜΠΡΟΣΤΑ. Και τη νέα σεζόν θα μπει ξανά από θέση φαβορί.
Δεν αρκούσε ο παιχταράς Ουναϊ για να πάρει τη νίκη γοήτρου το τριφύλλι. Δεν αρκεί -ακόμη κι αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει να τον κρατήσει τη νέα σεζόν- ο σπουδαίος Μαροκινός για να φτάσουν οι πράσινοι στο πρωτάθλημα που τόσο θέλουν. Το φετινό καλοκαίρι είναι κομβικό για τον Παναθηναϊκό. Και οι αποφάσεις που θα παρθούν θα κρίνουν κατά πόσο η υφιστάμενη διαφορά από τον αιώνιο αντίπαλο τους μπορεί να "σβήσει" ή αν θα συνεχίσει να τους ταλαιπωρεί...
