Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας τα τελευταία χρόνια να ζητάμε πράγματα από τον Άρη. Πλάνο, στελέχωση, γηγενείς παίκτες, ικανούς προπονητές, υπομονή από τον Πρόεδρο σε πρόσωπα και καταστάσεις και πολλά άλλα.
Αυτό που παίρναμε ήταν μονίμως πολύ λιγότερο από αυτό που θα θέλαμε. Άλλες χρονιές είχαμε καλό ρόστερ, αλλά προβληματική οργάνωση, άλλες - πάλι - το αντίθετο, χωρίς όμως να υπάρχει κάποιο πρόσωπο εμπιστοσύνης στον πάγκο και πάει λέγοντας.
Φέτος η χρονιά ξεκίνησε ως μία από τις πολλές. Τα ίδια και τα ίδια! Η ομάδα έκανε κάποια καλά διαστήματα, καθαρά και μόνο λόγω της εξαιρετικής ατομικής της ποιότητας, έπιασε μερικά υψηλά στάνταρ απόδοσης, όμως ξεφούσκωνε με την πρώτη ευκαιρία και έμοιαζε από νωρίς να χάνει το τρένο για όλους της τους στόχους. Στον Άρη δεν μπορείς να χάνεις νωρίς στόχους. Δεν είναι απλή υπόθεση. Αν το κάνεις, υπογράφεις αυτόματα την καταδίκη σου και "παντρεύεσαι" την δυσαρέσκεια και την γκρίνια από τον κόσμο.
Αλήθεια, μπορεί κανείς να κακολογήσει τους φίλους του Άρη για το γεγονός πως δεν γέμισαν σήμερα το γήπεδο; Μπορεί να πει κανείς πως έχουν άδικο, όταν δηλώνουν απογοητευμένοι, όταν η ομάδα έκανε λάθος καλοκαιρινό σχεδιασμό, προέρχονταν από μια χρονιά χαμένου τελικού, χωρίς Ευρώπη και χωρίς να δείχνει πως επενδύει σε γηγενείς και στο δικό της μέλλον;
Κανείς δεν περίμενε πολλά από τον φετινό Άρη. Τουλάχιστον όχι με Μάντζιο στη θέση του προπονητή.
Σημείωση: Ναι! Το λέμε ξεκάθαρα πλέον. Εμείς από αυτή εδώ τη στήλη το λέγαμε ανέκαθεν. Με Μάντζιο η ομάδα πήγαινε στον γκρεμό και κάποιοι θαμπώνονταν από την ατομική ποιότητα και τις εφήμερες "πρωτιές". Ή τους συνέφερε να θαμπώνονται και να θαμπώνουν, με στόχο...δεν ξέρω τι ακριβώς.
Με την έλευση του Μαρίνου Ουζουνίδη όμως η κατάσταση έδειχνε να αλλάζει δραματικά. Όχι σε βαθμολογικό επίπεδο, αλλά σε αύρα, οργάνωση, συμπεριφορά και θετική επαφή με τον κόσμο της ομάδας. Για πρώτη φορά βλέπουμε Άρη με ταυτότητα μέσα στο γήπεδο.
Για πρώτη φορά βλέπουμε παίκτες να παίζουν με χαμόγελο και να γουστάρουν να τα δίνουν όλα.
Για πρώτη φορά γίνεται κουβέντα για "μικρούς" και "πρότζεκτ".
Για πρώτη φορά ανυπομονεί ο κόσμος για το καλοκαίρι, χωρίς να γνωρίζει καν αν θα παίζει Ευρώπη ή όχι.
Για πρώτη φορά λέμε "Ο προπονητής απαίτησε από τον Καρυπίδη..." και όχι το αντίθετο.
Στο σημερινό ματς είχαμε την ευκαιρία να πούμε τα απαραίτητα τελευταία αντίο. Να κλείσει μια χρονιά προβληματική, όμως όχι άσκοπη. Μερικά τελευταία χαμόγελα για τον "παλιό" Άρη που χαιρετούμε και κάποιες σημαντικές αποφάσεις για όσους αξίζουν να βρίσκονται στην επόμενη μέρα της ομάδας.
Χαρούπας, Νινγκ, Σίντκλεφ, νέα πρόσωπα, ευκαιρίες. Λέξεις άγνωστες μέχρι χθες. Το χειροκρότημα του κόσμου στον Χαρούπα είναι η ηχηρή απάντηση του κόσμου στον Θόδωρο Καρυπίδη, που είμαι σίγουρος πως έχει αλλάξει γνώμη και έχει μετανιώσει για τα χρόνια που έχασε και άφησε να περάσουν μέσα από τα χέρια του. Πόσα ταλέντα χάθηκαν; Πόσους στόχους δεν διεκδίκησε ο Άρης, αφήνοντας τα δικά του παιδιά χωρίς μέλλον; Αυτά είναι ερωτήματα που ίσως να μην απαντηθούν ποτέ. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα πάψουν να μας απασχολούν από σήμερα.
Η νέα εποχή ξεκινά με την ατάκα του Μαρίνου Ουζουνίδη στην flash interview, μετά την νίκη επί του Αστέρα. "Τώρα ξεκινάμε..." ανέφερε και έφυγε για τα αποδυτήρια. Η νέα σεζόν ξεκινά από σήμερα, το νέο ρόστερ χτίζεται τώρα!
Έλληνες παίκτες που ακούν για το νέο πρότζεκτ του Άρη και δεν βγάζουν "σπυριά" όπως στο παρελθόν. Προοπτική και ματιές στο μέλλον, με νεαρά παιδιά που θα δεθούν με την ομάδα και θα ξέρουν πολύ καλά το τι θα σημαίνει για τον Άρη το κάθε παιχνίδι.
Γιατί, μεταξύ μας, κουράστηκα να βλέπω παίκτες που παριστάνουν πως στεναχωριούνται μετά από χαμένους τελικούς. Σιχάθηκα να ακούω τα τετριμμένα σε δηλώσεις, ίσα ίσα για να τελειώνουμε και να πάμε να κάνουμε κάναν ναργιλέ...
Η φωτογραφία του κειμένου απεικονίζει τον νεαρό Χαρούπα, θα μπορούσε να έχει κάλλιστα και τον Νινγκ ή τον Σίντκλεφ. Ίσως να έχει και άλλα παιδιά, από την Κ19 και...Κ16 που ακόμη δεν έχετε ιδέα τι "παίχταροι" είναι.
Έρχονται...
ΥΓ Μεγάλος σεβασμός στον Σάββα Παντελίδη, έναν προπονητή - άνθρωπο με φιλοσοφία, με ταπεινότητα και πάντα ανταγωνιστικό και άκρως επιδραστικό στις ομάδες του.
ΥΓ2 Βλάντιμιρ Νταρίντα = φιλότιμο. Ευχαριστούμε που ήσουν από τους λίγους που πάλεψες - πραγματικά - όσο μπορούσες!
