Με τις νίκες επί της ΑΕΚ στην Αθήνα και Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού στην Τούμπα, άλλαξε τις ισορροπίες και δικαιολογημένα μπορεί να φλερτάρει με τη 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα, που εξασφαλίζει συμμετοχή στην προκριματική φάση του Champions League.
Δεν θα μπω στη διαδικασία συζήτησης περί φαβορί. Δεν έχει νόημα ο τίτλος του φαβορί. Αυτό που μετρά, είναι ποια ομάδα θα καταφέρει να εξασφαλίσει τελικά το προνομιούχο ευρωπαϊκό εισιτήριο και ο ΠΑΟΚ δείχνει αποφασισμένος και έτοιμος, να ολοκληρώσει τη σεζόν με τον καλύτερο τρόπο.
Ο ΠΑΟΚ ήταν καταιγιστικός την Κυριακή. Το ακριβώς αντίθετο από την εμφάνιση που πραγματοποίησε με τον ίδιο αντίπαλο στο ΟΑΚΑ, δεκαπέντε μέρες νωρίτερα. Μπορεί με το… καλημέρα να βρέθηκε πίσω στο σκορ αλλά, το γεγονός δεν επηρέασε καθόλου το πλάνο που είχαν καταστρώσει τεχνική ηγεσία και παίκτες. Με επιμονή και αυτοπεποίθηση, ο Δικέφαλος «έχτιζε» το παιχνίδι του, δείχνοντας πως δεν σκόπευε να φύγει από το γήπεδο χωρίς να έχει εξασφαλίσει τους 3 βαθμούς της νίκης.
Με τους Καμαρά – Μειτέ (επιτέλους) να κερδίζουν κατά κράτος από τους αντιπάλους τους, τη μάχη της μεσαίας γραμμής, τους Κεντζιόρα – Μιχαηλίδη, να «δαγκώνουν» σε κάθε φάση που απαιτούνταν η συμμετοχής τους και τους Κωνσταντέλια, Πέλκα, Τάισον σε μεγάλα κέφια, ο ΠΑΟΚ «έπνιξε» τον ΠαναθηναΙκό που δεν είχε απάντηση στην ορμή και την ενέργεια που κατέθεσαν στο παιχνίδι οι παίκτες του Ραζβάν Λουτσέσκου.
Η ανατροπή ήρθε με ένα απόλυτα φυσιολογικό τρόπο. Ένιωθες κάθε λεπτό που περνούσε πως ΠΑΟΚ έχει τον απόλυτο έλεγχο (και την συγκλονιστική συμπαράσταση της κερκίδας), απέναντι σε μια ομάδα που δεν είχε πλάνο αντίδρασης και απλά θα υπέκυπτε αργά ή γρήγροα στο πεπρωμένο της. Χωρίς να θέλω να φανώ υπερβολικός, είναι τυχερός ο Παναθηναϊκός που κατάφερε να φύγει από την Τούμπα, με το φτωχό (σε σχέση με την εμφάνιση των δυο ομάδων), 2-1.
Οι περσινοί πρωταθλητές, πέτυχαν μια νίκη ουσίας αλλά και ψυχολογίας. Για πρώτη φορά από την έναρξη του μίνι πρωταθλήματος, ο ΠΑΟΚ ξεκόλλησε από την 4η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Με τρεις νίκες, κατάφερε να καλύψει τη διαφορά που τον χώριζε με την ΑΕΚ στην έναρξη της διαδικασίας και να μειώσει την απόσταση από τον Παναθηναϊκό στον ένα βαθμό. Είναι γεγονός ότι έχει αποκτήσει ένα ψυχολογικό αβαντάζ έναντι των αντιπάλων του, στην κούρσα για τη 2η θέση αλλά, μέχρι εκεί. Έχει μπροστά του δυο παιχνίδια, με τον Ολυμπιακό στον Πειραιά και την ΑΕΚ στην Τούμπα την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος, για να σφραγίσει την επίτευξη του στόχου του.
Περισσότερο θέλω να σταθώ για άλλη μια φορά, στον Γιάννη Μιχαηλίδη. Ανέβηκε το δικό του «Γολγοθά» τα δυο τελευταία χρόνια και κατάφερε στηριζόμενος αποκλειστικά και μόνο στις δικές του δυνάμεις, τη στήριξη του κόσμου και φυσικά την εμπιστοσύνη του προπονητή, να επανέλθει σε εμφανίσεις υψηλού επιπέδου, αποτελώντας μια αμυντική και όχι μόνο σταθερά για την ομάδα. Το έχω γράψει και θα το επαναλάβω. Τα παιδιά όπως ο Γιάννης, οφείλουμε να τα αγαπάμε και να τα στηρίζουμε λίγο παραπάνω. Είναι δικά μας παιδιά, νιώθουν ότι νιώθουμε κι εμείς και στο τέλος της ημέρας, θα μας ανταμείψουν για την αγάπη μας και τη στήριξη μας. Γιατί νιώθουν από ΠΑΟΚ.
