Τι σας έρχεται πρώτο στο μυαλό όταν θέλετε να ονομάσετε έναν παίκτη με τα αρχικά του και τον αριθμό της φανέλας του; Μα, φυσικά το CR7, το πιο διάσημο «κωδικό όνομα» στον κόσμο του ποδοσφαίρου, το οποίο ο Κριστιάνο Ρονάλντο το έχει κατοχυρώσει ως brand σχεδόν από την αρχή της καριέρας του. Αν αλλάξετε τη σειρά των γραμμάτων και αντικαταστήσετε το 7 με το 10 θα… προκύψει ο "κωδικός" με τον οποίο έγινε γνωστός στην ποδοσφαιρική του ακμή ο Ρεμί Καμπελά: RC10!
Εν έτει 2025 και με τον χρόνο να έχει κυλήσει από τότε που καθιερώθηκε το παρατσούκλι, η αναφορά του ενδεχομένως μοιάζει με ιεροσυλία, αν θέλει κανείς να το δει σοβαρά, ή με χοντρό αστείο, αν το δει χαλαρά. Κι όμως, στα ποδοσφαιρικά του νιάτα ο κοντούλης εξτρέμ από το Αιάκειο της Κορσικής έμοιαζε να ικανός να βάλει τον κόσμο στα πόδια του. Περασμένα μεγαλεία, θα πει κάποιος, αλλά σίγουρα το νέο απόκτημα του Ολυμπιακού δεν κλαίει όταν τα διηγείται.
Γεννημένος στην κορσικανή πρωτεύουσα από Ιταλό πατέρα, ο Καμπελά πλήρωσε στα πρώτα χρόνια της ποδοσφαιρικής του ενασχόλησης τη σωματοδομή του. Στην Αζαξιό θέλουν να ενταχθούν όλα τα παιδιά που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο στην πόλη, αλλά η ομάδα έχει φτάσει πλέον σε τέτοιο σημείο που να διαλέγει ποια θα προωθήσει. Ο Ρεμί… ξέπεσε στη Γκαζελέκ Αζαξιό, την παραδοσιακά δεύτερη ομάδα της πόλης, στην ακαδημία της έπαιξε για πρώτη φορά σε ηλικία 10 ετών, το 2000. Κι έμεινε εκεί μέχρι τα 14, όταν πια ήταν φανερό ότι το ταλέντο του είχε ξεφύγει.
Δεν ήταν μόνο γρήγορος και ικανός στη ντρίμπλα, όπως πολλά άλλα παιδιά της ηλικίας του στο νησί. Το σημαντικό, κι αυτό που έπεισε την Μονπελιέ να τον αναδείξει και να αναλάβει τα έξοδά του σε μικρή ηλικία ήταν η ικανότητά του να σκοράρει. Παρ’ ότι δεν έπαιζε σέντερ φορ ήταν ο πρώτος σκόρερ στις ακαδημίες της Γκαζελέκ, και τα έβαζε μάλιστα με παιδιά πολύ ψηλότερα και δυνατότερά του.
Τον Ιούλιο του 2014, ακόμα μαθητής γυμνασίου, πήρε την απόφαση να αφοσιωθεί στο ποδόσφαιρο. Η Μονπελιέ με τις διάσημες ακαδημίες δεν του άφησε πολλά περιθώρια επιλογών. Οι άνθρωποι πίστεψαν στο ταλέντο του κι αυτός υπηρέτησε τον σύλλογο για δέκα χρόνια, πέντε στις αναπτυξιακές ηλικίες κι άλλα πέντε στην πρώτη ομάδα (μ’ ένα μικρό διάλειμμα έξι μηνών δανεισμού στην Αρλ-Αβινόν το 2011).
Στο διάστημα αυτό πήρε και τον τίτλο, στην μαγική χρονιά της Μονπελιέ (2011-12), πριν το γαλλικό ποδόσφαιρο υποκύψει στα πετροδολάρια της Παρί. Αυτός ο τίτλος είναι και ο μοναδικός που έχει σηκώσει στην καριέρα του, αν εξαιρέσουμε το εφηβικό κύπελλο Γκαμπαρντέλα που σήκωσε με την εφηβική ομάδα της Μονπελιέ. Ο συγκεκριμένος θεσμός θεωρείται εξαιρετικής σημασίας για το γαλλικό ποδόσφαιρο και διοργανώνεται από την Ομοσπονδία. Ο απολογισμός αυτός, δύο κούπες σε πάνω από 20 χρόνια καριέρας, είναι το μόνο του παράπονο και το’ χει εκφράσει σε συνεντεύξεις του. «Έχω άδεια ράφια στο σπίτι μου», είχε πει χαρακτηριστικά. Εννοείται ότι ακόμα και τώρα ψάχνει να τα γεμίσει.
Το καλοκαίρι του 2014 έμοιαζε ο… αεροδιάδρομος που χρειαζόταν για να απογειωθεί. Ο τραυματισμός του Φρανκ Ριμπερί λίγο πριν την έναρξη του Μουντιάλ της Βραζιλίας τον έφερε στην 23άδα της εθνικής Γαλλίας. Την ίδια περίοδο ολοκλήρωσε την δεκαετία του με τη Μονπελιέ και υπέγραψε ένα ακριβό συμβόλαιο στη Νιούκαστλ και την Πρέμιερ Λιγκ. Το αναμενόμενο… step up, όμως, δεν ήλθε ποτέ. Μετά από έναν χρόνο μόλις και 31 ματς στην Αγγλία επέστρεψε στα πάτρια εδάφη. Για έναν χρόνο ως δανεικός στη Μαρσέιγ, η οποία τον απέκτησε με κανονική μεταγραφή από τις «καρακάξες» για τον επόμενο χρόνο.
Ίδια γεύση τον περίμενε και στους Φωκαείς. Μετά την πρώτη σεζόν (2016-17)και η Ολιμπίκ και ο ίδιος έψαχναν οδό διαφυγής. Οι αριθμοί του (δύο γκολ και τρεις ασίστ σε 29 ματς) ήταν λίγοι για τα χρήματα που είχαν δοθεί και τις προσδοκίες που ο ίδιος είχε δημιουργήσει. Η επόμενη διετία τον βρήκε στη Σεντ Ετιέν με την ίδια συνταγή: τον πρώτο χρόνο ως δανεικός και τον δεύτερο με μεταγραφή.
Η σεζόν 2018-19 με τη Σεντ Ετιέν έμοιαζε να δικαιώνει αυτούς που πιστεύουν στους late boomers. Δηλαδή αυτούς που δίνουν χρόνο στους παίκτες, οι οποίοι αργούν να βγουν στο προσκήνιο. Τότε έκανε τη μοναδική χρονιά της καριέρας του με διψήφιο αριθμό γκολ (10 σε 37 ματς). Η αξία του στο transfermarkt από τα 5 εκ. ευρώ έφτασε σε λίγους μήνες τα 18 εκ. ευρώ.
Τον Ιούλιο του 2019 η ρωσική Κράσνονταρ έδωσε τα 2/3 απ’ αυτά (12 εκ. ευρώ) για να τον κάνει δικό της. Ήταν ένα ταξίδι στο άγνωστο, δεδομένου ότι η προηγούμενη εμπειρία στην Αγγλία δεν είχε πάει καλά και ο Καμπελά είχε πειστεί ότι η Γαλλία είναι ο κατάλληλος τόπος για να παίζει. Παρ’ όλα αυτά, στη Ρωσία έμεινε τρία χρόνια, συνέδεσε το όνομά του με την πρώτη παρουσία του συλλόγου σε φάση ομίλων Champions League κι έδειχνε να έχει βρει τη βολή του.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία του χάλασε τα σχέδια. Στις αρχές Μαρτίου 2022 το συμβόλαιό του με την Κράσνονταρ τερματίστηκε κοινή συναινέσει. Και τον Απρίλιο βρήκε καταφύγιο στη Μονπελιέ μέχρι το τέλος της σεζόν, για να μην ξεχαστεί από την πιάτσα. Η Λιλ δεν έχασε καιρό και τον «τσίμπησε» αμέσως για να τη βοηθήσει με την μεγάλη εμπειρία του.
Αυτός ήταν και ο τελευταίος σταθμός του πριν τη μετακίνηση στον Ολυμπιακό. Στους «βόρειους» έπαιξε συνολικά 108 ματς για τρεις σεζόν με απολογισμό 11 γκολ.
Τι ψάχνει ο Ολυμπιακός στον Καμπελά; Η ποιότητά του και η εμπειρία του δεν αμφισβητούνται. Το ζήτημα-κλειδί είναι το κίνητρο που θα δείξει, η ψυχολογική του φρεσκάδα σ’ ένα νέο σύλλογο, σε μια νέα χώρα, στα 35 του. Ο χαρακτηρισμός «νέος Βαλμπουενά» μοιάζει για την ώρα κάπως σαν την παροιμία «ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε», δεδομένου ότι ο αειθαλής νυν χαφ της Athens Καλλιθέα είναι το απόλυτο παράδειγμα συνέπειας και επαγγελματισμού που έχουμε δει από «μεγάλο όνομα» στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν το δει ζεστά το πράγμα, δεν χρειάζεται συζήτηση για το αν και τι θα προσφέρει.
