Υπάρχουν στιγμές, που είναι πραγματικά εντυπωσιακά όσα συμβαίνουν. Από τη μία, μια ομάδα που ξαφνικά βρίσκεται σε διαδικασία αποδόμησης και ειδικά στα πλέι οφ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Και από την άλλη, ένα σύστημα που με τακτ και σχετική προσοχή λόγω της εποχής (ίσως και όχι πάντα με αυτόν τον τρόπο), έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του στη διάρκεια της σεζόν για να διαλύσει την ΑΕΚ και να την ξεπεράσει στη βαθμολογία.
Δεν είναι δικαιολογίες, είναι η σκληρή πραγματικότητα. Τελευταίο παράδειγμα, όσα συνέβησαν με αφορμή την ποινή του Ματίας Αλμέιδα. Που αφού αρχικά απαλλάχθηκε από τον αθλητικό δικαστή, χθες πήρε και το απαλλακτικό από την ΔΕΑΒ. Βλέπετε, όσο και εάν ξεψαχνίστηκε το βιντεοληπτικό υλικό, δεν προέκυψε καμία έστω υπόνοια πως αποβλήθηκε επειδή έπιασε κάποιον αντίπαλο του (παίκτη, προπονητή, αξιωματούχο ή έστω απλό φίλαθλο) από τον λαιμό.
Η επόμενη γραμμούλα
Θα πείτε, ωραία, αφού δεν υπήρχε τίποτε, ορθώς απαλλάχθηκε. Δεν είναι έτσι. Γιατί πολύ απλά, έχοντας ως θέσφατο το φύλλο αγώνα και την αποβολή που μοιάζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά με σημαδεμένη, η ΑΕΚ θα στερηθεί τον προπονητή της στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Και μαζί τον συνεργάτη του, που επίσης αποβλήθηκε με εκπληκτική σπουδή, θαρρείς και ήταν σχεδιασμένο, από τον Κολόμπο. Τον συμπατριώτη του Βαλέρι, που έκανε ξανά τους Ιταλούς επιθυμητούς στο Φάληρο μετά από εκείνους που για χάρη τους πέταγαν μπάλες.
Άλλος μπορεί να πει, καλά όλα αυτά, αλλά είναι τόσο σημαντικό να μην έχει κάποια ομάδα στον πάγκο τον προπονητή της; Μπορούμε να ρωτήσουμε τον ΠΑΟΚ, που χωρίς Λουτσέσκου έχασε τα αυγά και τα πασχάλια. Είπα ΠΑΟΚ και θυμήθηκα τους μύδρους που εξαπολύονταν για τον Αλμέιδα, που πρέπει να τιμωρηθεί τόσο αυστηρά όσο εκείνοι που πήδηξαν από το πάρκινγκ. Βέβαια, η διαφορά είναι πως στη μία περίπτωση έχουμε κενό, αλλά και να είχαμε θα ήταν θέματα εντός γηπέδου. Τα άλλα, άπτονται του κοινού ποινικού κώδικα. Η επόμενη γραμμούλα παρακαλώ…
Φταίει και η ΑΕΚ, φταίνε και οι άλλοι
Το θέμα με τον Αλμέιδα και τη σημαδεμένη τιμωρία του, μπορεί να θεωρηθεί και ως κερασάκι στην τούρτα. Γιατί η ΑΕΚ έκανε πολλά λάθη στην πορεία των μηνών, άργησε να βρει ταυτότητα, δεν έκανε τις κατάλληλες επιλογές παικτών, ξόδεψε δυνάμεις σε πολλά σημεία, αλλά και όπου τη βρήκαν τη «σακάτεψαν». Να θυμηθούμε το Αγρίνιο, τον ΠΑΟΚ στα Φιλαδέλφεια, τις Σέρρες, το ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό; Να θυμηθούμε τον Αγγελο στο Αγρίνιο που έγραψε Ιστορία;
Δεν ξεχνάμε τίποτα. Μαθαίνεις από τα λάθη, αντιλαμβάνεσαι πόσα δεν έκανες σωστά, αλλά αναλογιστείτε τι θα συνέβαινε εάν μικρές λεπτομέρειες ήταν ανάποδα. Αν η ΑΕΚ δεν είχε χάσει εκείνους τους κρίσιμους βαθμούς, πολλά πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά στην πορεία των μηνών. Δεν αλλάζει τίποτα απ’ όσα πρέπει να διορθώσει η ΑΕΚ, δεν μπορεί κανένας να ξεχάσει πως φτάσαμε ως εδώ.
Η ΑΕΚ άντεξε με περηφάνια
Σε διαφορετική περίπτωση, θα είναι σα να σβήνεις την ιστορία σου. Θα είναι σα να λες, πως όλα εκείνα τα χρόνια της πιο στυγερής χούντας, τότε που μάθαμε πως πρέπει να κάνεις ομάδα για να νικά και τους διαιτητές, τότε που κατανοήσαμε πως ακόμα και οι καλύτερες ομάδες ήταν αναγκασμένες να υποκύπτουν στα κέφια της παράγκας και των χιλιοτραγουδισμένων, ήταν πραγματικά. Πως όσα συνέβαιναν δεν ήταν απόρροια διαιτητικών εγκλημάτων, αλλά πως ήταν αδυναμία των ομάδων και συγκεκριμένα της ΑΕΚ.
Ετσι κι αλλιώς, η ΑΕΚ είναι η ομάδα που πλήρωσε πιο ακριβά, πιο αδυσώπητα από κάθε άλλο αθλητικό οργανισμό στη χώρα, την αντίδραση της προς το σύστημα. Δεν έγινε ποτέ κομμάτι του, δεν μπήκε ποτέ σε διαδικασίες βρωμερές με έμμεσες χρηματοδοτήσεις, πωλήσεις των «ασημικών» και παραγοντάκια της πλάκας που ήθελαν να την κάνουν υποχείριο. Το πλήρωσε ακριβά και μέσα στα άλλα, τώρα προσθέστε και τα φετινά. Αλλά την περηφάνια και τη δυναμική αυτής της ομάδας, δεν μπόρεσαν να την πλήξουν ποτέ.
