Οσες διαφημιστικές προσπάθειες και να έκανε η ΕΠΟ για την προσέλκυση νέων διαιτητών, πήγαν στον βρόντο. Η σφυρίχτρα μοιάζει απωθητική, καθώς φως στο σκοτεινό τούνελ της ελληνικής διαιτησίας δεν υπάρχει.
Οι σχολές διαιτησίας ανήκουν στο παρελθόν, τα σεμινάρια των ξένων αρχιδιαιτητών γίνονται μόνο για φτασμένους Ελληνες και στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα πλέον σκέφτονται σοβαρά να αναζητήσουν ρέφερι από άλλες χώρες. Είναι προφανές ότι σχέδιο για τη διαιτησία ουδέποτε οργανώθηκε μετά τη διεθνή επιτροπεία. Εκείνο που ενδιέφερε ήταν η βιτρίνα και όχι η δουλειά σε βάθος.
Τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο και τώρα οι περισσότεροι ενθαρρύνουν παλαιούς ποδοσφαιριστές να πάρουν τις σφυρίχτρες. Με την προκατάληψη που υπάρχει είναι δύσκολο να πείσεις τον Ελληνα ποδοσφαιρόφιλο ότι η φανέλα που φορούσε ένας παίκτης δεν θα παίξει ρόλο στην απόδοση δικαιοσύνης.
Ένα από τα μεγαλύτερα προσκόμματα είναι η έλλειψη θεσμικής εκπροσώπησης των διαιτητών στην ΕΠΟ. Εχει μείνει στην κατάψυξη από τον καιρό της ολιστικής μελέτης. Το γεγονός ότι την συνυπέγραψαν ο πρωθυπουργός και ο πρόεδρος της UEFA δεν φαίνεται να συγκινεί κανέναν.
Εδώ και δεκαπέντε περίπου χρόνια οι Ενώσεις έχουν ουσιαστικά αναλάβει το βαρύ φορτίο της διαιτησίας, ακόμα και σε αντίθεση με τον ισχύοντα αθλητικό νόμο. Ηρθε η ώρα να αναληφθεί μια σοβαρή πρωτοβουλία από την Ομοσπονδία για να αλλάξει ο νόμος, να προσεγγίσει τα σύγχρονα δεδομένα και να δοθεί το έναυσμα για τη νέα εποχή.
Σε μία τέτοια προσπάθεια πρέπει να συμμετέχουν όλοι: Παλαιοί και εν ενεργεία διαιτητές, παρατηρητές διαιτησίας, εκπαιδευτές και ποδοσφαιρικοί παράγοντες ώστε να διατρανωθεί η ρήτρα διαιτητικής ανεξαρτησίας. Ετσι όπως την έχουν θεσπίσει οι υπερεθνικές ομοσπονδίες.
