Τα ιστορικά κλισέ τα ξέρετε καλά πλέον όλοι. Για τους κύκλους που κάνει η Ιστορία, για το πώς συχνά πυκνά εμφανίζονται ίδια φαινόμενα. Αποτελεί μια πραγματικότητα αδιαπραγμάτευτη πάντως, πως εάν δεν διδαχθείς από λάθη και παραλείψεις του παρελθόντος, δεν μπορείς να κατανοήσει που έσφαλες και να το αντιμετωπίσεις διαφορετικά. Ετσι κι αλλιώς, παρά την ύπαρξη τριών αγώνων «φωτιά», για την ΑΕΚ είναι κρίσιμο να δει πολλά από εκείνα που δεν έγιναν σωστά το περασμένο καλοκαίρι.
Για να μπορείς να διαβάσεις και να κατανοήσεις σωστά μια κατάσταση, πρέπει δεδομένα να τηρείς αποστάσεις, να αποφεύγεις συναισθηματισμούς και κρίσεις που βαρύνονται από συγκυρίες της στιγμής. Επίσης, είναι κρίσιμο να επισημάνουμε, πως σχεδόν το σύνολο όσων συμμετείχαν εκ μέρους της ομάδας στον μεταγραφικό σχεδιασμό του περασμένου καλοκαιριού, είτε ιδιωτεύουν, είτε ασχολούνται με άλλες υποθέσεις.
Η ΑΕΚ έχει εδώ και μήνες επενδύσει στις επαφές και στην ατζέντα του Ριμπάλτα. Είναι γεγονός πως δεν έδωσε μεγάλο στίγμα στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, καθώς φαίνεται πως το εύρος των επιλογών που φέρεται πως είχε για την απόκτηση αριστερού μπακ, δεν ήταν αυτό που απαιτούσε η ΑΕΚ. Αλλά παραμένει το πλέον σημαντικό όνομα που έχει έρθει στα μέρη μας γι’ αυτήν τη δουλειά τα τελευταία χρόνια και δεδομένα έχει καλύτερες περγαμηνές από τους προκατόχους του στην ΑΕΚ.
Το βασικό θέμα για τον Ριμπάλτα
Το πρώτο διαφορετικό που θα πρέπει να περιμένουμε από τον Ριμπάλτα είναι η συγκεκριμένη φιλοσοφία στις μεταγραφές. Κατά καιρούς, εμφανίζονται διάφορα τσιτάτα για ηλικίες, εθνικότητες, αξιοποίηση υποδομών. Στη δική μου ιεράρχηση (που δεν είναι σωστή απαραίτητα για όλους), αυτό που κρίνω σημαντικότερο είναι την ενιαία φιλοσοφία. Δηλαδή, πρώτα θα πρέπει να έχει συναποφασιστεί με τη διοίκηση τι ομάδα θέλουν να δημιουργήσουν και έπειτα σε συνεννόηση με τον προπονητή, να επιλέξουν τα σωστά υλικά γι’ αυτό.
Κατά το παρελθόν, στην ΑΕΚ υπήρξαν λογιών λογιών μαθητευόμενοι μάγοι που ανέλαβαν τη δημιουργία ομάδων. Γι’ αυτό συνήθως στην ΑΕΚ δεν υπήρχε συνέχεια και δημιουργούνταν ομάδες που ήταν ουσιαστικά μιας ή έστω λίγο περισσότερων κρίσεων. Η ΑΕΚ ξοδεύτηκε σε εμμονές, σε στενό γνωστικό περιβάλλον κυρίως όσων έβλεπε και γνώριζε από την ελληνική πραγματικότητα, πολλές φορές επιχειρούσε να βαφτίσει το κρέας ψάρι. Βέβαια, όσο περισσότερα χρήματα και ακριβότερα συμβόλαια διαχειρίζεσαι, τόσο μειώνεις το περιθώριο λάθους.
Τι από αυτά έκανε πέρυσι; Με βάση όσα είδαμε στη διάρκεια της σεζόν, λίγα πράγματα. Η ΑΕΚ έκανε εννιά μεταγραφές, συν μια αγορά που αποτελούσε ενεργοποίηση της οψιόν του Κάλενς (11 συμμετοχές). Ας ξεκινήσω απ’ αυτό, που θεωρώ και το πλέον εύκολο. Η εκτίμηση μου είναι πως υπήρξε λάθος στην αξιολόγηση των επιλογών στο κέντρο της άμυνας. Δεν χρειαζόταν ως μπακ απ τον 33χρονο Περουβιανό, αλλά έναν παίκτη λίντερ που θα γινόταν σημείο αναφοράς στην άμυνα της. Στις εύκολες λύσεις προσθέστε και τον Τσιλούλη (6 ματς), που εξ αρχής αντιμετωπιζόταν ως συμπληρωματική λύση.
Οι αγορές της ΑΕΚ
Η ΑΕΚ έκανε τρεις αγορές ποδοσφαιριστών, με διαφορετικά κριτήρια και συνθήκες. Ξόδεψε κοντά 4 εκατ. ευρώ για τον Κοϊτά (27 ματς, 2 γκολ, 3 ασίστ), που αποτελούσε μάλιστα προϊόν εκτεταμένου σκάουτινγκ και προτιμήθηκε εν τέλει έναντι του Μίλσον. Οσο περνά ο καιρός, η ΑΕΚ παίρνει λιγότερα από τον Αφρικανό. Αν και ξεκίνησε φουριόζος αφήνοντας υποσχέσεις, έχασε τη θέση του από την επιλογή να παίζει αριστερά ο Μαρσιάλ και οι παρουσίες του είναι άχρωμες.
Η δεύτερη μεγάλη μεταγραφική επένδυση λέγεται Πιερό (33 ματς, 8 γκολ). Πόσο ακριβά πλήρωσε η ΑΕΚ τη μη έγκαιρη απόκτηση δεύτερου σέντερ φορ, το έχουμε χιλιοαναλύσει. Αν ήταν ο Πιερό η λύση που χρειαζόταν, είναι αυταπόδεικτο. Παίκτης που δυσκολεύεται πάρα πολύ στο στυλ παιχνιδιού της Ενωσης, καθυστερεί την ανάπτυξη, δεν έχει βρεθεί τρόπος να τροφοδοτηθεί σωστά μέσα στην περιοχή όπου είναι δυνατός. Μοιραία, η ΑΕΚ μπαίνει σε μονοδιάστατο και εύκολα αντιμετωπίσιμο παιχνίδι, ενώ και ο 30χρονος φορ έχει μεταπτώσεις στην απόδοση του.
Τρίτη αγορά ποδοσφαιριστή, ήταν εκείνη του Οντουμπάτζο (17 ματς, 1 γκολ). Είναι πραγματικά από εκείνα που φανερώνουν τον παρωχημένο τρόπο λειτουργίας της ΑΕΚ μέχρι και πέρυσι. Αποκτήθηκε ως μπακ απ του Ρότα, ο 32χρονος Αγγλος που δεν είχε βγάλει και… μάτια στον Αρη. Να πω την αλήθεια, πραγματικά δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω ποιος υπερέχει και σε ποιους τομείς. Δεδομένα πάντως στη δική μου εκτίμηση, η ΑΕΚ χρειάζεται δεξί μπακ που να νοείται ως βασικός.
Οι Αργεντινοί
Επονται οι τρεις μεγάλοι σταρ, που είναι τρεις διαφορετικές ιστορίες. Το μέγα θέμα κατά την κρίση μου λέγεται Περέιρα (27 συμμετοχές). Αποκτήθηκε πρώτος, ήρθε για να παίξει στα αριστερά, κατέληξε να παίζει στον άξονα. Εχει μηδαμινή προσφορά, για να βρει χώρο στην 11άδα ανακατεύτηκαν πολλά (Πινέδα, Λιούμπισιτς), είναι φανερό πως ακόμα και στα καλά του, ήταν απλά ένας παίκτης που φαίνεται πως ξέρει μπάλα. Σε άλλο τέμπο, δίχως ταχύτητα, χωρίς να έχουμε δει ένα σπριντ, δεν έχει δώσει στίγμα.
Ο Λαμέλα (28 ματς, 5 γκολ, 3 ασίστ) είναι μια άλλη περίπτωση. Δεν είναι αδιάφορος, έχει θέληση και φαίνεται πως δεν έπαιξε τυχαία σε τοπ επίπεδο επί χρόνια. Ένα θέμα πάντα αποτελεί η αξιοποίηση του και κατά πόσον θα έπρεπε να παίζει στη δεξιά πλευρά. Εχει δώσει το χάι λάιτ της σεζόν στην Τούμπα, είναι παίκτης που αν χρησιμοποιούνταν σε επιλεγμένα παιχνίδια (όπως ήταν το αρχικό πλάνο), φρονώ πως θα είχε πολύ σημαντικότερη προσφορά.
Ο Μαρσιάλ και οι γκολκίπερ
Από την άλλη, ο Μαρσιάλ (22 ματς, 9 γκολ, 2 ασίστ) ήρθε στο σβήσιμο των μεταγραφών και έκανε πάταγο. Ακούγονται πολλά, ακραία τα περισσότερα, με βάση την εικόνα του Γάλλου στα δύο τελευταία παιχνίδια. Κατά την εκτίμηση μου, αυτό θα έπρεπε να απασχολεί πρώτιστα προπονητικό και ιατρικό τιμ. Εχει μπλαζέ στυλ, αυτό το ξέραμε από τη Γιουνάιτεντ. Το όνομα, η ευκολία στο γκολ, η δυνατότητα να κάνει προετοιμασία και να είναι βελτιωμένος στα 30 του, είναι στοιχεία για να ποντάρει κάποιος.
Αφησα τελευταίους τους δύο τερματοφύλακες. Είναι ξεκάθαρο ζήτημα για την ΑΕΚ, πως όλοι οι γκολκίπερ της εμφανίζουν εικόνα χειρότερη από εκείνη που αποκτήθηκαν. Ο Στρακόσια (27 ματς, 15 χωρίς γκολ) βαρύνεται ακόμα με τα καλοκαιρινά λάθη, όταν «κρέμασε» την ομάδα στο ματς με την Νόα και ξόδεψε νωρίς την εμπιστοσύνη που υπήρχε. Ο Μπρινιόλι (10 ματς, τέσσερα χωρίς γκολ) έδειξε με σαφώς μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, αλλά δεν έχει αποφύγει σημαντικά λάθη. Κοινή συνισταμένη; Η ΑΕΚ δεν αισθάνεται σιγουριά στην εστία της.
