Η ζωή του άλλαξε πριν από περίπου δύο χρόνια. Τότε αντιλήφθηκε καλά μία έκφραση που είχε ακούσει ξανά, μα δεν είχε επεξεργαστεί καλά μέσα του: «ο αυτισμός είναι μέρος αυτού του κόσμου, δεν είναι ένας κόσμος ξεχωριστός».
Ο δευτερότοκος γιος του ο Μπενίσιο διαγνώστηκε πως βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού και ο Ροντρίγκο με την Λάουρα έπρεπε πρώτα να καταλάβουν τι είναι αυτό: «Ως πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού, μαθαίνω από αυτό κάθε μέρα. Δεν υπάρχει κάποιο manual που να λέει τι πρέπει να κάνεις, διότι κάθε παιδί αντιδρά διαφορετικά στα ερεθίσματα. Ο Μπένι διαγνώστηκε με αυτισμό πριν από δύο χρόνια και ως οικογένεια μπήκαμε μαζί του σε ένα καθημερινό ταξίδι εκμάθησης, το βασικό ήταν πρώτα να εκπαιδευτούμε εμείς οι ίδιοι ως γονείς, ώστε να τον βοηθήσουμε να εξελιχθεί. Δεν υπάρχει λάθος ή σωστό. Μαθαίνουμε πειραματικά τι λειτουργεί και τι όχι μαζί του».
Το σίγουρο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ένα. Πως εκτός από αγάπη, χρειάζεται αφοσίωση, χρόνος, υπομονή: «Για να βοηθήσεις ένα τέτοιο παιδί να μεγαλώσει σωστά πρέπει να μπεις στην διαδικασία να το μάθεις εις βάθος. Να ψάξεις την ψυχή σου, να αφιερώσεις χρόνο, να παρατηρήσεις, να αφουγκραστείς. Επίσης πρέπει να μάθεις να μιλάς για αυτό δημόσια. Υπάρχουν τόσα παιδιά και τόσοι γονείς σε ανάλογη κατάσταση. Δεν πρέπει να υπάρχουν ταμπού, υπάρχουν μόνο παιδιά που χρειάζονται βοήθεια και στήριξη».
Πιθανώς κάποιοι να θυμάστε τον Ροντρίγκο Ρει. Μπορεί και όχι. Το καλοκαίρι του 2017 έγινε η ακριβότερη μεταγραφή τερματοφύλακα στην ιστορία του ΠΑΟΚ.
Δεν κατάφερε να προσαρμοστεί εύκολα. Μία σειρά από άσχημα λάθη τον έκαναν να μοιάζει με καρικατούρα. Ο υπογράφων είναι ανάμεσα σε αυτούς που τον «δίκασαν» σκληρά, δίχως να εμβαθύνουν και να ψάξουν λιγάκι παραπάνω στα… εκτός γηπέδου.
Το 2021, μετά από μία σειρά δανεισμών κατάφερε να αποδεσμευτεί από τον Δικέφαλο και να παίξει για δύο χρόνια βασικός στην Χιμνάσια Λα Πλάτα και από το 2023 να είναι ηγετική φιγούρα σε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Αργεντινής, την Ιντεπεντιέντε.
Κι όταν λέμε «ηγετική φιγούρα» δεν εννοούμε μόνο το περιβραχιόνιο στο γήπεδο. Μαζί με την γυναίκα του την Λάουρα πρωτοστάτησαν σε μία πρωτοβουλία της ομάδας από την Αβεγανέδα, που πρόσφατα εγκαινίασε στο γήπεδο της μία ειδική αίθουσα που απεθύνεται σε γονείς που έχουν παιδιά με αυτισμό.
Υπολογίζεται ότι περίπου 1 στα 36 παιδιά βρίσκεται κοντά στο φάσμα του αυτισμού και ο Ρέι σκέφτηκε το ποδόσφαιρο είναι ένας υπέροχος τρόπος κοινωνικοποίησης και ένταξης σε ένα περιβάλλον, όπου όλοι παίζουν με την ίδια φανέλα.
Μέσα στο «Εστάδιο Λιμπερταδόρες ντε Αμέρικα» υπάρχει πλέον μία ειδική σουίτα που βλέπει στον αγωνιστικό χώρο, ένα ασφαλές περιβάλλον με ειδικές δραστηριότητες, δασκάλους / θεραπευτές, που μπορεί να συνδυάσει παιχνίδι, εκμάθηση, θεραπεία και ψυχαγωγία.
«Είχα δύο δρόμους στην ζωή μου. Είτε να τα παρατήσω και να αυτοπεριοριστώ, είτε να προχωρήσω στην ζωή μου με τον δικό μου τρόπο. Αυτές οι εμπειρίες με διαμόρφωσαν, με δίδαξαν να πω σε όλο τον κόσμο ότι… αυτός είμαι», ήταν τα λόγια του 34χρονου τερματοφύλακα.
Μόνο που αυτή την φορά δεν αναφερόταν στον ήρωα της ζωής του, τον γιο του, αλλά στην δική του διαδρομή.
Ήταν καλοκαίρι του 2022, όταν μετά το τέλος του ντέρμπι της Εστουδιάντες με την Χιμνάσια, τα αίματα άναψαν. Ο συνήθως ήρεμος Ροντρίγκο βγήκε εκτός εαυτού, ήθελε να σκαρφαλώσει τα κάγκελα, να τα λιώσει με τα χέρια του για να ορμήσει σε κάποιους στην αντίπαλη εξέδρα.
Η δική του προσωπική κόκκινη γραμμή είχε ξεπεραστεί. Κάποιοι ήξεραν. Και ήθελαν να παίξουν με τα νεύρα του, να τον μειώσουν, να τον κάνουν να «σπάσει» ψυχολογικά.
Ήταν πλέον η κατάλληλη ώρα για να βγει και να μιλήσει δημόσια με το πρόβλημα δυσλεξίας που τον ταλαιπωρεί από μικρό παιδί: «Είναι η πρώτη φορά που θα το αποκαλύψω. Έχω ένα πρόβλημα ομιλίας, το οποίο με ταλαιπωρεί από μικρό. Ζω όμως καθημερινά με αυτό και το παλεύω. Είναι μία δυσλεξία που άλλες ημέρες γίνεται πιο έντονη και άλλες όχι, όμως στην ζωή μου δεν μπόρεσε να με φρενάρει από τίποτα.
Ξέρετε γιατί γίνεται όλο αυτό; Διότι σκέφτομαι πιο γρήγορα από ότι μιλάω. Σκέφτομαι 20 διαφορετικά πράγματα και όταν πάω να τα εκφράσω με λέξεις μερικές φορές κομπιάζω και κολλάω. Και μόλις γίνεται αυτό αρχίζω να επαναλαμβάνω τις ίδιες λέξεις. Θέλω να κάνω διάλογο, αλλά το κεφάλι μου θέλει να πάει πιο γρήγορα από ότι η γλώσσα μου. Όταν βρίσκομαι υπό καθεστώς άγχους , πίεσης, τότε τραυλίζω περισσότερο. Καμία φορά όταν κολλάω σε μία λέξη, προσπαθώ να βρω μία συνώνυμη και αυτό με φρενάρει ακόμα περισσότερο».
Τα λόγια του συγκίνησαν όλη την Αργεντινή. Το θάρρος του Ροντρίγκο Ρέι να μιλήσει δημόσια για αυτό το προσωπικό του θέμα έκανε πολλούς να τον μιμηθούν και να βρουν το θάρρος να κάνουν το δικό τους come out, χωρίς να φοβηθούν τις συνέπειες.
Ο Ρέι είχε σπάσει ένα ταμπού που έχει πολλές προεκτάσεις και φτάνει ακόμα και στο παιδικό bullying: «Είμαι τυχερός γιατί το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον πάντα με περιέβαλλε με πολύ αγάπη και σεβασμό. Υπέφερα ως παιδί περισσότερο με τον εαυτό μου. Περισσότερο τα έβαζα με εμένα, που δεν μπορούσα να είμαι φυσιολογικός, όπως τα άλλα παιδιά.
Η μητέρα μου, μου είπε να μην περιορίζομαι. Να εκφράζομαι όπως ακριβώς θέλω, χωρίς φόβο. Αυτό με χαλάρωσε. Αγαπώ τον εαυτό μου, όπως είναι και δεν θέλω να αλλάξω τίποτα πάνω μου».
Ναι, αλλά πως έγινε τερματοφύλακας; Το πρόβλημα ομιλίας δεν τον εμπόδισε, σε μία θέση όπου οι φωνές, οι υποδείξεις, τα ουρλιαχτά είναι εργαλείο της δουλειάς του; «Υπάρχει κάτι περίεργο εδώ. Όταν υψώνω τον τόνο της φωνής μου, όταν… ουρλιάζω, τότε δεν κομπιάζω, δεν κολλάω. Ωστόσο, δεν γίνεται μέσα στο σπίτι να φωνάζω συνεχώς. Σε ότι αφορά τις τηλεοπτικές συνεντεύξεις, με άγχωναν τόσο πολύ που μάθαινα απ’ έξω αυτά που ήθελα να πω για να μην κολλήσω».
Τώρα πια έγινε φίλος με το «πρόβλημα» του. Βασικά δεν το βλέπει ως πρόβλημα, μα ως χάρισμα: «Την τελευταία φορά που πήγα σε έναν λογοθεραπευτή ήταν πριν από καμιά δεκαριά χρόνια. Ήταν κάτι σαν… grou therapy. Εκεί διαπίστωσα ότι δεν είναι κάτι που χρειάζεται να το πολεμήσω. Είναι κάτι δικό μου και πρέπει να το αγαπήσω. Διότι πάνω από όλα πρέπει να αγαπάω τον εαυτό μου».
Τώρα πλέον το σκηνικό πίσω από τις εστίες που κάνει ζέσταμα έχει αλλάξει: «Σε όποιο γήπεδο κι αν πάω, θα βρω 3-4 πατεράδες να μου λένε για τα δικά τους παιδιά με προβλήματα δυσλεξίας και μου λένε πως η δική μου στάση τους δίνει κουράγιο. Ή καμιά φορά όταν κάποιοι με βρίζουν ή με αποδοκιμάζουν, πάντα θα βρεθούν κάποιοι που θα τους πουν να το κόψουν εδώ. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Διότι αυτό είναι το αληθινό νόημα του αθλητισμού. Και στο κάτω - κάτω είμαστε όλοι άνθρωποι…».
"RODRIGO REY ES UN CAPITÁN EN TODO SENTIDO" 🔴🧤
— Diario Olé (@DiarioOle) April 17, 2025
▶ El arquero del Rojo y su familia fueron unos de los impulsores del nuevo PALCO SENSORIAL de Independiente
Lali, pareja de Rodrigo, le contó a Olé: "Estamos involucrados a full. Nos toca algo personal y a raíz de lo que les… pic.twitter.com/h7TyyQxhsT
