Οι μέρες είναι σημαντικές για να ηρεμήσει κάποιος, να περάσει χρόνο με οικεία πρόσωπα, να κάνει μια στάση στην καθημερινότητα. Αυτά έχουν μείνει μέσα στην ζούγκλα που μας περικυκλώνει. Δεν γίνομαι μελό, αλλά ανησυχώ. Στα δικά μας, οι στιγμές δίνουν την ευκαιρία να ρίξεις με περισσότερη ψυχραιμία από την τρέλα της καθημερινότητας, όσα συνέβησαν και έχουν φέρει την ΑΕΚ με την πλάτη στον τοίχο για το φινάλε της σεζόν.
Περιμένοντας να ανοίξουν οι κάμερες και να λάμψει η αλήθεια για τα αίσχη στα άδυτα του «Καραϊσκάκης», μέχρι να κατανοήσουμε με ποια λογική τιμωρήθηκε ο Αλμέιδα για κάτι που αποδείχθηκε πως δεν το έκανε, να καταλάβουν άπαντες στην ΑΕΚ πως τα δέντρα που έχουν καρπούς χτυπούν καθημερινά και αλύπητα, με πιθανούς και απίθανους τρόπους από το λιμάνι, ας δούμε και κάποια ξεχωριστά. Κυρίως, πως φτάσαμε ως εδώ.
Η νύχτα που άλλαξαν τα πάντα
Κατά την εκτίμηση μου, τα πάντα άλλαξαν για την ΑΕΚ τη νύχτα της 26ης Φεβρουαρίου. Η σεζόν είχε ήδη χτυπηθεί έντονα από τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό, αλλά παραδόξως για ΑΕΚ, όλο αυτό το είχε ξεπεράσει με τις μικρότερες δυνατές συνέπειες. Ακόμα και μικρά θέματα, που κατά έναν περίεργο τρόπο η ΑΕΚ τα έβγαζε όλα στη φόρα και έδινε εικόνα ξεκατινιάσματος, απορροφήθηκαν με ικανοποιητικό τρόπο. Και η ΑΕΚ είχε μείνει ζωντανή σε δύο στόχους.
Ηταν η ομάδα που είχε πάρει δύο προκρίσεις σημαντικές, επί Αρη και ΠΑΟΚ. Ηταν η ομάδα που είχε φτάσει σε πέντε συνεχόμενες νίκες, βρισκόταν στα ημιτελικά του κυπέλλου και στο κατόπι του Ολυμπιακού, με διαφορά μόνο δύο πόντων από την ομάδα του Πειραιά. Και παρά τη νίκη με 4-1 στο πρώτο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός είχε μεν πλεονέκτημα, αλλά δεν περίμεναν ούτε εκείνοι πως θα μπορούσαν να κάνουν όσα πέτυχαν εν τέλει.
Η αδυναμία διαχείρισης
Για όσα συνέβησαν στο Φάληρο εκείνο το βράδυ πολλά μπορείς να πεις. Πως μπήκε η ΑΕΚ με αφέλεια και σχήμα που δεν μπορούσε να είναι αποδοτικό, πως και πότε ελέγχθηκε για οφσάιντ το πρώτο τέρμα του Ολυμπιακού, τι είδε ο Μπριχ και ακύρωσε το γκολ του Ελίασον, πως χάλασε το μυαλό του Αλμέιδα στο ημίχρονο με κάτι περίεργους που βρίσκονταν πίσω από τον πάγκο της ΑΕΚ και έκαναν παιχνίδι. Περασμένα, όχι ξεχασμένα. Δεν είναι δικαιολογίες, αλλά πραγματικά δεδομένα που θα μπορούσαν να είχαν χαράξει αλλιώς την ιστορία.
Το θέμα είναι πως η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να διαχειριστεί το βάρος αυτής της ήττας. Εδωσε μια και τα γκρέμισε όλα. Εκτοτε, αν έχετε τον Θεό σας, μετρά σε έξι παιχνίδια μόνο μία νίκη. Εκείνη του επαναληπτικού κυπέλλου, με τον Ολυμπιακό ξανά. Σημαντική, αλλά κυρίως γοήτρου. Αλμέιδα και παίκτες έκαναν τα πάντα λάθος και η ΑΕΚ κοντεύει να χάνει πια από… συνήθεια. Πρόβλημα. Δεν είναι εύκολο να συνέλθεις έπειτα από τέτοιο «χαστούκι», αλλά οι μεγάλες ομάδες σε αυτά δοκιμάζονται.
Η σωστή αξιολόγηση
Αυτό που μένει είναι το φινάλε της σεζόν με τρία παιχνίδια που το καθένα κρύβει ξεχωριστή ιστορία. Επειτα απ’ όσα έχουν συμβεί, δεν μπορεί να πει πια κανείς με σιγουριά αν είναι πλεονέκτημα για την ΑΕΚ πως έχει δύο ματς απ’ αυτά στην έδρα της. Η ΑΕΚ έχει κλονίσει την εμπιστοσύνη όλων στις δυνατότητες της ομάδας και αυτό είναι ζήτημα που θα πρέπει να δώσει εκείνη απαντήσεις. Γιατί τώρα, όπου και εάν γυρίσεις, θα ακούσεις μια απογοήτευση και την επιθυμία να φύγουν όλοι.
Εκεί είναι και ένας μεγάλος κίνδυνος για το μέλλον της ΑΕΚ. Σε μια σεζόν που είναι ήδη αποτυχημένη και απομένουν τρία παιχνίδια για να διαφανεί το μέγεθος της αποτυχίας, δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις τα ξερά από τα χλωρά. Και μπορεί στη γενική ανάγκη για αλλαγές, να χαθούν παίκτες που έχουν ακόμα να προσφέρουν. Κατά την κρίση μου, ούτε η αυστηρή κριτική για Μαρσιάλ και Λαμέλα είναι σωστή. Η αποτυχημένη μεταγραφή, που ανακάτεψε και πολλά στις επιλογές του Αλμέιδα, λέγεται Περέιρα. Οι άλλοι προσέφεραν και έδειξαν πως με σωστή κατεύθυνση και σε καλή ομάδα, μπορεί να είναι χρήσιμοι.
Η ΑΕΚ το έχει περάσει και στο πρόσφατο παρελθόν όλο αυτό. Τη χρονιά που ήρθε και ανέλαβε ο Αλμέιδα, έπειτα από την αποτυχία να κατακτηθεί έστω ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, υπήρχε γενικευμένο αίτημα να αλλάξουν και τα… πόμολα. Και μιλάμε για παίκτες όπως οι Τσούμπερ, Αμραμπατ, Αραούχο, Λιβάι. Η ΑΕΚ βρήκε ταυτότητα με τον Αργεντινό, εκείνοι βρήκαν ρόλο. Το θέμα και τώρα είναι να υπάρξουν σωστές κρίσεις και η ΑΕΚ να πάρει από τους παίκτες όσα θέλει, αλλά και να αποχωρήσουν εκείνοι που δεν ταιριάζουν, με όφελος για την ομάδα.
