Ο Χρήστος Ζαφείρης στην έβδομη εμφάνιση του με την «Γαλανόλευκη» και δεύτερη ως βασικός ήταν «χάρμα ειδέσθαι». Μπορεί οι Τζόλης, Καρέτσας και Κωνσταντέλιας να είχαν άμεση συμμετοχή στα τρία γκολ της Εθνικής στο «Χάμπντεν Παρκ» επί της Σκωτίας, όμως ο άσος της Σλάβιας Πράγας αγωνιζόμενος ως «6άρι» ήταν συγκλονιστικός!
Ο 22χρονος χαφ, έκλεβε και κουβαλούσε μπάλες, ήταν σχεδόν αλάνθαστος στις μεταβιβάσεις του και «αναχαίτιζε» τις επιθέσεις των Σκωτσέζων. Συγκεκριμένα είχε 49/53 σωστές πάσες (92%), 66 επαφές με την μπάλα, 5/5 μακρινές μεταβιβάσεις, 9/11 κερδισμένες μονομαχίες και 7 πετυχημένα τάκλιν, ενώ κάλυψε 13 χιλιόμετρα. Επιδόσεις που τον καθιστούν ως ένα υπερπολύτιμο στέλεχος στην Εθνική.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Ζαφείρης έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρική βήματα σε ηλικία 3,5 ετών στην Ακαδημία Super Goal στα Καλύβια υπό την άρτια καθοδήγηση του Τάκη Κατσούλη και του γιου του Γιώργου. Αμέτρητες ατομικές προπονήσεις, οικογενειακές θυσίες, δεκάδες γκολ και ουκ ολίγα χιλιόμετρα καθημερινά από το γήπεδο στις προπονήσεις και στους αγώνες.
Ο Ζαφείρης ακολούθησε τους προπονητές του στις ακαδημίες που είχαν αναλάβει την τεχνική επίβλεψη τους μέχρι το 2012 όπου μετανάστευσε μαζί με την οικογένεια του στη Νορβηγία.
Έχοντας ήδη δουλέψει στην τεχνική του από μικρή ηλικία σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα του, όπου πάντα ακολουθούσε κατά γράμμα τις οδηγίες των προπονητών του, ήταν θέμα χρόνου o μεσοεπιθετικός της Σλάβια να «εκτοξευθεί» ποδοσφαιρικά.
Ο Γιώργος Κατσούλης αποκάλυψε στο SDNA σπαρταριστές ιστορίες για τον χαφ της Εθνικής, αλλά και άγνωστες λεπτομέρειες από το ξεκίνημα της καριέρας του. Μάλιστα, όπως σημειώνει, υπήρχαν ομάδες που ασκούσαν βέτο προκειμένου να μην αγωνιστεί ο νεαρός χαφ για να μην ηττηθούν ενώ τον χαρακτηρίζει ως «ρομπότ» τον τρόπο με τον οποίο εκτελούσε τις οδηγίες.
- Κόουτς, πως θυμάσαι την εποχή όπου ο Χρήστος Ζαφείρης έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα;
«Ο Χρήστος σε ηλικία 3,5 – 4 ετών είχε έρθει στη Μαρκό. Έμεινε εκεί 6-7 μήνες και συνέχισε στην ακαδημία Friends Club η οποία είχε συνεργασία με τον Παναθηναϊκό. Εκεί έμεινε μαζί μας 4-5 χρόνια. Ήταν από τους καλύτερους παίκτες σε όλες τις ακαδημίες παίζοντας με παιδιά που ήταν τρία – τέσσερα χρόνια μεγαλύτερα του. Πηγαίναμε και παίζαμε με όλες τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού και ο Χρήστος ήταν στους δύο καλύτερους παίκτες αν και μικρότερος. Έκανε την διαφορά από μικρή ηλικία».
- Ποια ήταν τα στοιχεία που θεωρείς βοήθησαν τον Ζαφείρη να ξεχωρίσει σε σχέση με άλλα παιδιά;
«Είχα πει στον πατέρα του πως θα έπαιρνε πιο πολλές ευκαιρίες εάν ο Χρήστος πήγαινε στο εξωτερικό, γιατί εδώ σε μικρή ηλικία ίσως να μην είχε τις ίδιες ευκαιρίες.
Αυτά που έκανε, ήταν πάντα ένα κλικ μπροστά από τους άλλους. Λειτουργούσε σαν ρομπότ. Του έλεγες να κάνει δέκα ντρίμπλες και έκανε δέκα ντρίμπλες, του έλεγες να βάλει γκολ ο τάδε συμπαίκτης του, έδινε ασίστ και το έβαζε.
Οτιδήποτε του ζητούσες, λειτουργούσε σαν ρομπότ. Λίγοι μπορούσαν να το κάνουν αυτό. Φανταστείτε σε ένα τουρνουά στο Γέρακα όπου η μητέρα του είχε πολύ άγχος τον βάλαμε ακόμη και τερματοφύλακα για να αποκρούσει τα πέναλτι γιατί ήξερε που θα πάει η μπάλα.
Το έχουμε σε video. Βγάλαμε τον καλό τερματοφύλακα και χρησιμοποιήσαμε τον Ζαφείρη γιατί διέβλεπε τα πάντα με αποτέλεσμα να κερδίσουμε το Κύπελλο. Ήταν πολύ έξυπνος από μικρή ηλικία. Προπονώ εδώ και 19 χρόνια και έχω δει μόλις δύο τέτοιους παίκτες. Είναι ο Ζαφείρης και ο Τακεσιάν που παίζει τώτα στην Κ-19 του Παναθηναϊκού. Ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά σε αυτό που ζητούσες. Αυτό δεν το έχω ξαναδεί».
- Ποια είναι η θέση που του ταιριάζει περισσότερο;
«Είναι box-to-box παίκτης ο Ζαφείρης. Για μένα ταιριάζει περισσότερο ως 8άρι γιατί έχει το μακρινό σουτ, κάτι που είναι και δύσκολο. Απλά επειδή έχει πνευμόνια τον βάζουν όλοι 6άρι για να κερδίσει μια θέση παραπάνω. Μπορεί να παίξει και ως 10άρι, αλλά επειδή δεν υπάρχει αυτό το στιλ ποδοσφαίρου πλέον, στιλ Μπακασέτα, προτιμούν να τον χρησιμοποιούν ως 6άρι».
- Θεωρείς πως η Εθνική έχει βρει ένα ποδοσφαιριστή που μπορεί να αφήσει την δική του σφραγίδα την επόμενη δεκαετία;
«Σε ένα-δύο χρόνια πιστεύω θα καθιερωθεί στην Εθνική. Θα ανήκει στην ραχοκοκαλιά της ομάδας. Όλα ξεκινούν από έναν καλό τερματοφύλακα, αμυντικό χαφ, σέντερ μπακ και σέντερ φορ. Θα είναι από τους στυλοβάτες της Εθνικής».
- Ποιο πρωτάθλημα θεωρείς πως του ταιριάζει περισσότερο;
«Εάν μείνει στο εξωτερικό, γιατί στην Ελλάδα υπάρχει τοξικότητα, θεωρώ πως η Γερμανία του ταιριάζει πολύ. Νομίζω πως θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να αγωνίζεται σε έναν κορυφαίο σύλλογο όπως είναι η Μπάγερν και η Ντόρτμουντ.
Σε χώρα δηλαδή που παίζεται πιο επιθετικό και γρήγορο ποδόσφαιρο με μακρινά σουτ και κάθετες. Άλλα πρωταθλήματα όπως το ιταλικό είναι πιο αργό. Δεν βρίσκεις συχνά παίκτη που κάνει 14 χιλιόμετρα σε κάθε παιχνίδι. Είναι σπάνιο να βρεις αμυντικό χαφ με καλές εκτελέσεις φάουλ και να μπορεί να σκοράρει και με μακρινά σουτ. Είναι πιο καλό για την καριέρα του ίσως να παίξει στη Γερμανία».
- Υπάρχει κάτι που πρέπει να βελτιώσει στο παιχνίδι του;
«Νομίζω χρειάζεται πλέον κάποιες μικρολεπτομέρειες. Έχει φτάσει στο peak σίγουρα. Και στην ταχυδύναμη βελτιώνεται και στα άλματα. Είναι σε πάρα πολύ καλό επίπεδο. Ανήκει ήδη στην A κατηγορία προς Top Class».
- Έχετε επαφή μαζί του; Ποια είναι η συμβουλή που του έχει δώσει ο πατέρας σου;
«Είχαμε μιλήσει πριν από περίπου ένα τρίμηνο. Ο πατέρας μου έχει πιο συχνή επαφή. Από την εποχή που ο Χρήστος έπαιζε στη Νορβηγία του έλεγε να παίρνει λίγο παραπάνω πρωτοβουλίες. Μάλιστα είχε ταξιδέψει εκεί για να τον παρακολουθήσει. Επειδή είναι πολύ καλός και άμεσος παίκτης παίζοντας με ταχύτητα μπορεί να κάνει και το κάτι παραπάνω. Του έλεγε να κάνει μια ντρίμπλα παραπάνω αφού μπορεί».
- Φαντάζομαι έκανε αρκετές θυσίες ο Χρήστος για να φτάσει στο επίπεδο που βρίσκεται σήμερα...
«Ο μπαμπάς του δούλευε συνέχεια. Πηγαίναμε τον παίρναμε από το σπίτι τον Χρήστο. Ακολουθούσε αγώνας, προπόνηση μετά άλλο παιχνίδι με μεγαλύτερους σε ηλικίας παίκτες. Μπορεί να έπαιζε και πέντε ματς σε ένα Σαββατοκύριακο, αλλά του άρεσε πολύ».
- Υπάρχει κάποια ξεχωριστή ιστορία που θα ήθελες να μοιραστείς;
«Θυμάμαι όταν ο Χρήστος ήταν 7,5 ετών παίζαμε τελικό σε ένα τουρνουά. Έλεγαν τότε κάποιοι γονείς πως ο Χρήστος δεν δίνει την μπάλα. Τους απαντούσε ο πατέρας μου, πως έχετε έναν παίκτη που δεν αξίζει να παίζει σε αυτή την ομάδα, αλλά σε μεγαλύτερη και πως πρέπει να παίρνει πρωτοβουλίες.
Τον αφήσαμε έξω ένα ημίχρονο έξω και χάναμε 3-0. Τότε τους είπε ο πατέρας μου πως εάν δεν ξαναμιλήσει κανείς θα τον έβαζε στο δεύτερο ημίχρονο για να γυρίσει το παιχνίδι, όπως και έγινε.
Νικήσαμε 9-3 με τον Χρήστο να βάζει επτά γκολ. Ομάδες δεν ερχόντουσαν να παίξουν σε τουρνουά επειδή έπαιζε ο Ζαφείρης και έλεγαν πως δεν υπάρχει νόημα αφού θα παίρναμε εμείς το Κύπελλο.
Μάλιστα σε συμβούλιο ομάδων, 10 από τους 16 προπονητές συλλόγων που πήραν μέρος σε τουρνουά ζήτησαν να μην παίξει ο Ζαφείρης. Ήταν 8-9 ετών τότε. Τους είπαμε δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Έκανε την τεράστια διαφορά, οι αντίπαλοι δεν μπορούσαν να παίξουν. Μιλάμε για τέτοια ποιότητα ποδοσφαιριστή. Ο Παμπαιανικός δεν κατέβηκε στο γήπεδο. Το είδαν και έφυγαν από το γήπεδο. Το πήραμε 3-0 στα χαρτιά».
