Λένε, πως οι μεταγραφές είναι το… όπιο του φιλάθλου. Δεν θα διαφωνήσω. Πάντα αρέσει σε όλους μας, να σκεφτόμαστε παικταράδες που θα έρθουν και θα φορέσουν τη φανέλα της ομάδας που υποστηρίζουμε. Που θα σκίζουν τα δίχτυα, θα γίνουν μύθοι και θα φτιαχτούν συνθήματα για πάρτη τους. Ξύπνα, φτάσαμε. Το 2025, με την είσοδο της τεχνολογίας, αυτά είναι περίεργες ιστορίες. Ας μείνουμε σε κάτι απτό, που στην περίπτωση της ΑΕΚ δεν εμφανίστηκε ποτέ.
Αντί να αναλωνόμαστε σε εκείνους που θα έρθουν και εκείνους που πρέπει να φύγουν (που στην ουσία είναι μακρινές σκέψεις), ας επικεντρωθούμε σε όσα έχουμε μπροστά μας. Ιδιαίτερα μάλιστα, από τη στιγμή που είναι άκρως σημαντικά και μπορούν να καθορίσουν το άμεσο, αλλά και το απώτερο μέλλον της ΑΕΚ. Ποια ομάδα θα εμφανιστεί από την ερχόμενη Κυριακή και έπειτα και βέβαια, αν μπορεί να πετύχει ιδανικά το 7Χ7 και να αλλάξει το στάτους της χρονιάς.
Το μεγάλο ερωτηματικό
Το μέγα ερώτημα είναι ποια ΑΕΚ θα εμφανιστεί στα γήπεδα. Θα παρουσιαστεί η ομάδα που έδειχνε μέχρι και την Τρίπολη πως είχε βρει ρυθμό και συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα ή το κακέκτυπο που προκάλεσε τριγμούς μέσα σε διάστημα δέκα ημερών. Ο… Χορταρέας υπήρξε συμπάθεια μου, αλλά δεν μου έδωσε κανένα κληρονομικό χάρισμα για να προβλέπω το μέλλον. Αρα, περιμένω και εγώ τι θα εμφανίσουν ο Αλμέιδα και οι παίκτες του.
Σε όλη αυτήν την πορεία πάντως, μένει ένα μεγάλο ερωτηματικό που ακόμα δεν έχει απαντηθεί, παρά σε ελάχιστο χρόνο. Να δούμε μια φορά την ΑΕΚ μέσα στο γήπεδο, με τους καλύτερους παίκτες στις σωστές θέσεις και να δούμε τι μπορεί πραγματικά να κάνει. Γιατί όσο και εάν φαίνεται περίεργο για τα τέλη Μάρτη που φτάσαμε, τα ματς που η ΑΕΚ στη μορφή που συζητούσαμε εκεί στις αρχές Σεπτέμβρη με τον ενθουσιασμό της απόκτησης Μαρσιάλ, δεν την είδαμε ποτέ.
Οι σπέσιαλ 11
Στο φτωχό μου το μυαλό, το σχήμα που φάνταζε ιδανικό για το ρόστερ που είχε σχηματίσει η ΑΕΚ ήταν απλό: Μπρινιόλι τερματοφύλακας, ο Ρότα στη δεξιά πλευρά, Βίντα και Μουκουντί κεντρικό δίδυμο, ο Χατζισαφί αριστερά. Είμαι ολιγαρκής, αν και δεν το συνηθίζω και επιλέγω από τους παρόντες. Γιόνσον κόφτης με Πινέδα στο «8», Ελίασον δεξιά με Μαρσιάλ αριστερά, τον Λιβάι κορυφή και τον Λαμέλα σε ελεύθερο ρόλο ή δεύτερο επιθετικό. Δεν εμφανίστηκε ποτέ!
Με την αποχώρηση του Λιβάι και τη μη απόκτηση άλλου αριστερού μπακ, η 11άδα που στο κουρασμένο μου μυαλό φαντάζει ως ιδανική δεν έχει πολλές διαφορές συγκριτικά με εκείνη που οραματιζόμουν στο ξεκίνημα της σεζόν. Διατηρώ Μπρινιόλι, Ρότα, Βίντα, Μουκουντί, Χατζισαφί, Γιόνσον, Πινέδα, Ελίασον, Λαμέλα, φέρνω τον Μαρσιάλ στην κορυφή της επίθεσης και βάζω στο αριστερό άκρο τον Κοϊτά ή τον Γκατσίνοβιτς.
Η ΑΕΚ είναι καλύτερη, ας το δείξει
Μπορεί να γίνει; Ναι είναι η ξεκάθαρη απάντηση. Θα γίνει; Δεν είμαι στο πλευρό του Αλμέιδα για να το πω με σιγουριά. Αλλωστε εγώ, όπως και όλοι εμείς, δεν έχουμε την πλήρη εικόνα ενός παίκτη. Δεν ξέρουμε κατά πόσον είναι συνεπής σε αυτό που θέλει ο προπονητής. Για να πω την αλήθεια, σε όλη τη διάρκεια της σεζόν δεν βρέθηκε μια φορά η ευκαιρία να ακούσουμε από τον ίδιο τον Αλμέιδα, τι ακριβώς είναι εκείνο που ήθελε να φτιάξει φέτος και πόσο κοντά έχει φτάσει η ΑΕΚ σε αυτό.
Τώρα δεν έχει μεγάλο νόημα να κοιτάξουμε πίσω. Ο χρόνος δεν γυρνά, όσες επιλογές έγιναν, έγιναν. Καλές ή κακές, βαραίνουν τον προπονητή. Αναμφίβολα, ότι για τρίτη διαδοχική σεζόν η ΑΕΚ παραμένει ανταγωνιστική και διεκδικήτρια τίτλων, είναι σημαντικό και δεν ήταν πάντα δεδομένο. Αλλά επίσης, η ποιότητα του υλικού της ΑΕΚ, όσο και εάν κάποιοι θέτουν σε αμφισβήτηση τα πάντα, δεν είναι γι’ αυτά τα λίγα που έχουν επιτευχθεί μέχρι τώρα.
Μένουν επτά παιχνίδια. Όλα μεγάλα, όλα σημαντικά. Αν ήταν στο δικό μου χέρι, θα ήθελα να δω την ΑΕΚ να εμφανίζεται με τον τρόπο που σας ανέλυσα σε κάποια απ’ αυτά τα παιχνίδια. Να πω την αλήθεια, με όσα έχω δει από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, θα ήθελα σε όλα γιατί έτσι κι αλλιώς η ΑΕΚ είναι καλύτερη. Το έπραξε τα προηγούμενα χρόνια, έχοντας και χαμηλότερες ποιοτικά επιλογές, δεν μπορεί να μην συμβαίνει τώρα.
