Ήταν επόμενο, από τη στιγμή που το ελληνικό ποδόσφαιρο έγραψε πάλι ιστορία με αυτήν τη διακοπή πρωταθλήματος το περασμένο Σαββατοκύριακο, για να συγκεντρωθούν οι διεθνείς την… Δευτέρα. Την ώρα που όλοι ζητούν στο τέλος της σεζόν απλά οι παίκτες τους να είναι υγιείς και να έχουν ρυθμό, εμείς ανεβάσαμε τον δείκτη δυσκολίας. Κάπως έτσι, προέκυψε μια μακρά περίοδος αναστοχασμού, που ειδικά στην περίπτωση της ΑΕΚ ήταν όλα σενάρια επί χάρτου.
Μεταγραφικά σενάρια ενίσχυσης, σχέδια ελληνοποίησης, κουβέντες για όσα πρέπει να αλλάξουν και όσα πρέπει να παραμείνουν ίδια. Άνοιξε ο… καταψύκτης των θεμάτων και έπεσε στο τραπέζι, ότι υπήρχε διαθέσιμο. Λέω να μείνω εκτός από την πεπατημένη. Εχει τόσο πολύ δρόμο, τόσο σύνθετες αποφάσεις για το μέλλον, τόσα πολλά ερωτηματικά, που θεωρώ πως ό,τι και εάν ειπωθεί τώρα, είναι εύκολο να στο τινάξουν στον αέρα οι εξελίξεις.
Ας μείνουμε σε κάτι σημαντικό, που ειδικά στην ΑΕΚ είναι ένα σημείο που κάνει τζιζ. Όχι πως στους άλλους δεν συμβαίνει, αλλά στην παράνοια που επικρατεί κατά περιόδους στην ΑΕΚ με τα… κλειδιά και ποιος τα έχει για να αποφασίζει, πάντα ξεπερνά τον ανταγωνισμό. Την ώρα που ο Παναθηναϊκός ψάχνει κάποιον να πάρει το κλειδί, στον ΠΑΟΚ γίνεται μπράντεφερ σκάουτινγκ και Λουτσέσκου και στον Ολυμπιακό μοιάζει εξωπραγματικό να μην φτάσουν τελικά σε διψήφιο αριθμό προσθαφαιρέσεων, ας δούμε πως θα κινηθεί η ΑΕΚ.
Η ισορροπία της επιτυχίας
Κατά πρώτον, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι επειδή πραγματικά με τρελαίνει να το ακούω ολοένα και συχνότερα. Επιτυχημένο πλάνο, είναι το πλάνο που φέρνει τίτλους. Σε κάθε ομάδα, λειτουργούν διαφορετικές παράμετροι. Και βέβαια, οι προηγούμενες επιτυχίες, δεν εγγυόνται τις μελλοντικές. Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Μόνο να δουλέψεις πολύ, να εξασφαλίσεις όσο γίνεται περισσότερες προϋποθέσεις, ώστε να μειώσεις τις πιθανότητες αποτυχίας.
Ειδικά στις ελληνικές ομάδες, όπου είναι κομβικός ο δυναμικός ρόλος των ιδιοκτητών, είναι κρίσιμο να βρεθεί η σωστή ισορροπία. Να μπορέσουν δηλαδή ο υπεύθυνος του σχεδιασμού και ο προπονητής να βρουν κοινό βηματισμό, ώστε να υπάρχει κοινός τόπος στις κινήσεις τους. Αυτό δεν συμβαδίζει πάντα με την κοινή λογική. Δείτε για παράδειγμα τι συνέβη με την απόκτηση αριστερού μπακ τον Γενάρη και πόσο θόρυβο προκάλεσε.
«Η ΑΕΚ έπειτα από εισήγηση και κοινή απόφαση του προπονητή της ομάδας μας Ματίας Αλμέιδα και του διευθυντή ποδοσφαίρου Χαβιέρ Ριμπάλτα, δεν θα προχωρήσει σε προσθήκη ποδοσφαιριστή κατά την τρέχουσα μεταγραφική περίοδο, έχοντας εμπιστοσύνη στο υπάρχον ρόστερ. Η ιδιοκτησία, σεβόμενη απόλυτα τους ρόλους τους και τη γνώση τους, αποδέχτηκε αυτήν την απόφαση τους και όλοι μαζί ενωμένοι προχωρούμε για την επίτευξη των στόχων μας». Πείτε μου ποιος συμφωνεί με αυτό και πόση σπέκουλα δημιουργήθηκε.
Η αξιολόγηση και όσοι πραγματικά θέλουν
Η ΑΕΚ τα προηγούμενα χρόνια, κυρίως λόγω εσωτερικών αδυναμιών, αφέθηκε σχεδόν σε απόλυτο βαθμό πάνω στον Αλμέιδα. Δεν μπορεί κάποιος να πει, πως είναι λάθος, όταν έχει φέρει στα «κιτρινόμαυρα» ίσως τον πιο σημαντικό παίκτη των τελευταίων χρόνων. Δεν μπορεί να πει κάποιος πως είναι απόλυτα σωστό, από τη στιγμή που παραμένουν κενά σε συνεχόμενες μεταγραφικές περιόδους, όπως αυτό του αριστερού μπακ. Δεν πάω στην προσαρμογή και προσφορά άλλων παικτών, γιατί είναι δεδομένο πως στις μεταγραφές δεν μπορείς να έχει απόλυτη επιτυχία.
Κατά την δική μου εκτίμηση, πέραν της όποιας μεταγραφικής ενίσχυσης και των παικτών που θα έρθουν, είναι εξίσου σημαντικό να αξιολογηθεί σωστά το υλικό και οι ανάγκες του. Στα δικά μου μάτια, το μείζον δεν μπορεί να είναι μόνο ο αριθμός της ηλικίας, αλλά το πώς θα βρεθούν παίκτες που ο ένας θα καλύπτει χαρακτηριστικά του άλλου και θα δίνουν στην ομάδα το στυλ που θέλει να εφαρμόσει. Εδώ δεν μπορεί να υπάρχουν επετηρίδες, αλλά να κριθεί αν έχει να προσφέρει, αν έχει τη νοοτροπία νικητή που χρειάζεται.
Ωστόσο, όλα αυτά θα προκύψουν ουσιαστικά γύρω στο Πάσχα, ελπίζω οι εξελίξεις να είναι τέτοιες που θα το μεταφέρουν για το φινάλε της σεζόν. Γιατί απλά αυτό θα σημαίνει, πως η ΑΕΚ είναι μέσα στους στόχους της και διεκδικεί σημαντικά πράγματα. Αλλά η ΑΕΚ θα πρέπει ξεκάθαρα να προχωρήσει με εκείνους που θέλουν και μπορούν. Να είναι ικανοί, αλλά παράλληλα να είναι και απόλυτα συγκεντρωμένοι στις υποχρεώσεις τους, δίχως να έχουν δεύτερες σκέψεις.
