Στις 16 Δεκεμβρίου του 1981 έλαβαν χώρα τα εγκαίνια των προπονητικών εγκαταστάσεων της Παιανίας, παρουσία του Βαρδή Βαρδινογιάννη και του τότε Υφυπουργού Προεδρίας, Γιώργου Κατσιφάρα. Το «Τριφύλλι» άλλωστε αναζητούσε από τα μέσα του 1980 χώρο για να φτιάξει το προπονητικό του κέντρο, με την ΠΑΕ να διαπραγματεύεται με το Υπουργείο Γεωργίας. Τελικά αγοράστηκαν 67 στρέμματα, με το συνολικό κόστος του πρότζεκτ να ανέρχεται στις 600 εκατ. δραχμές. Λίγοι όμως θα μπορούσαν να φανταστούν τότε τι εξέλιξη θα έχει το προπονητικό αυτό κέντρο, που έφτασε να θεωρείται όχι το κορυφαίο της Ελλάδας, αλλά ένα εκ των κορυφαίων ολόκληρης της Ευρώπης.
Οι ιδιοκτήτες του Παναθηναϊκού -και του προπονητικού κέντρου φυσικά- γνώριζαν την μεγάλη σημασία που έχουν οι εγκαταστάσεις αυτές για μια ομάδα υψηλού επιπέδου και δεν σταμάτησαν ποτέ να τις αναβαθμίζουν. Κάπως έτσι, η Παιανία έφτασε να περιλαμβάνει τρία φωτιζόμενα γήπεδα με φυσικό χλοοτάπητα, τρία φωτιζόμενα γήπεδα με τεχνητό χλοοτάπητα, γυμναστήριο με όλον τον απαραίτητο εξοπλισμό, ιατρεία, αίθουσες φυσιοθεραπείας, αποδυτήρια (όλα αυτά και για την πρώτη ομάδα και για τις Ακαδημίες), αλλά και ξενοδοχείο με 27 δίκλινα δωμάτια, χώρους εστίασης, σάουνα, θερμαινόμενη πισίνα, αίθουσα ψυχαγωγίας, αίθουσα συνεδριών, μπαρ και TV-room.
Δείτε φωτογραφίες από τις εγκαταστάσεις:
Είναι ένας χώρος φτιαγμένος ώστε να προσφέρει στους ποδοσφαιριστές κάθε δυνατή άνεση, τόσο για να κάνουν καλά την δουλειά τους, όσο και για να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους. Το επίπεδο των εγκαταστάσεων αποδεικνύεται από το γεγονός ότι όλες αυτές τις δεκαετίες που της χρησιμοποίησε ο Παναθηναϊκός, αρκετές -μεγάλες- ομάδες του εξωτερικού τις επισκέφτηκαν είτε για να τις δουν, είτε για να κάνουν εντός αυτών μίνι προετοιμασία.
Η Παιανία έχει συνδεθεί απόλυτα με «χρυσές» εποχές του Παναθηναϊκού, με τους «πράσινους» να κατακτούν συνολικά 22 τίτλους τα χρόνια που στεγάζονταν εκεί. Αντίστοιχα, οι σπουδαιότερες ευρωπαϊκές πορείες του συλλόγου -με εξαίρεση φυσικά το Γουέμπλεϊ που έγινε αρκετά νωρίτερα- ήρθαν στα χρόνια του συγκεκριμένου προπονητικού. Οι δύο παρουσίες στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1984-85, 1995-96), οι πορείες μέχρι τους «8» του Κυπέλλου UEFA (1987-88, 2002-03), η διπλή πρόκριση από ομίλους του Champions League και η πορεία στα προημιτελικά (2001-02), ακόμα και η πορεία μέχρι τους «16» του Europa League (2009-10) και η επική πρόκριση επί της Ρόμα.
Τίτλοι του Παναθηναϊκού επί Παιανίας:
8 Πρωταθλήματα: 1984, 1986, 1990, 1991, 1995, 1996, 2004, 2010.
11 Κύπελλα: 1982, 1984, 1986, 1988, 1989, 1991, 1993, 1994, 1995, 2004, 2010.
3 Σούπερ Καπ: 1988, 1993, 1994.
Από τις εγκαταστάσεις της Παιανίας αναδείχθηκε η «φουρνιά» που οδήγησε τον Παναθηναϊκό σε μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές, αλλά και την Εθνική στην κατάκτηση του Euro 2004. Άγγελος Μπασινάς, Γιώργος Γκούμας, Σωτήρης Κυργιάκος, Αντώνης Νικοπολίδης έκαναν εκεί τα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα. Εκεί ξεκίνησε την καριέρα του και ο Σωτήρης Νίνης, που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έβγαλε το ελληνικό ποδόσφαιρο εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Φυσικά η Παιανία αποτέλεσε πολλές φορές σημείο συνάντησης, κάτι που έχει μείνει στην συνείδηση του κόσμου με... γλυκόπικρη γεύση. Άλλες φορές επρόκειτο για συνάντηση μετά από κάποιον τίτλο ή κάποια μεγάλη ευρωπαϊκή βραδιά, προκειμένου να αποθεωθεί η ομάδα, ενώ άλλες φορές για συνάντηση μετά από κάποια αποτυχία ή ήττα σε ντέρμπι, για να αποδοκιμαστούν άπαντες.
Δείτε φωτογραφίες από υποδοχές του κόσμου:
Ιστορίες του Τάσου Νικολογιάννη από την Παιανία...
Ο... ψαρωτικός φύλακας: Δημήτρης Αγριμάκης το όνομά του. Τον είχε βάλει ο Βαρδινογιάννης, για να μην περνάει... κουνούπι στην Παιανία. Είχε ένα πιστόλι και μόλις έμπαινες στο κέντρο και έδινες τα στοιχεία σου, έβαζε έναν στόχο και σε ρωτούσε αν μπορούσε να τον πετύχει. Πάντα τον πετύχαινε κι εσύ ψάρωνες. Εάν την επόμενη φορά που πήγαινες δεν τον χαιρετούσες, έριχνε σε άλλον στόχο. Και σε όποιον δεν του ήταν αρεστός δεν δίσταζε να του βάζει... καψόνια.
Ο σεισμός του 1999: Εκείνη την περίοδο, κάθε εβδομάδα γινόταν και μια συνέντευξη του προπονητή της ομάδας, Γιάννη Κυράστα. Μετά την συνέντευξη, καθόμασταν όλοι οι δημοσιογράφοι μαζί του σε ένα τραπέζι, συζητούσαμε, τρώγαμε κτλ. Εκείνη την ημέρα, ενώ μιλούσαμε, γίνεται ο σεισμός και επικρατεί πανικός. Ο Στράτος Αποστολάκης (βοηθός του Κυράστα) φώναζε έντρομος: «Παιδιά, όλοι κάτω από τα τραπέζια!». Άλλοι φύγαμε προς τα παράθυρα. Κι ας ήμασταν στο ισόγειο, κουνηθήκαμε πολύ. Ήταν τρομακτική στιγμή.
Οι ανοιχτές προπονήσεις του Μπένγκτσον: Εκείνη την περίοδο, με προπονητή τον Μπένγκτσον, η ομάδα επέτρεπε στους δημοσιογράφους να παρακολουθούν ολόκληρη την προπόνηση. Κάθε μέρα λοιπόν, υπήρχε στην Παιανία πλήθος δημοσιογράφων, όσοι δουλεύαμε στις εφημερίδες τότε ήμασταν καθημερινά στο προπονητικό. Παρακολουθούσαμε τις προπονήσεις, κρατούσαμε σημειώσεις κι αυτό βοηθούσε πολύ στο να κριθεί ο εκάστοτε προπονητής.
Η άφιξη του Άγιαξ και η σύγκριση με το Μιλανέλο: Οι εγκαταστάσεις εκείνες ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Έμπαινες μέσα στην Παιανία και ψάρωνες. Ήταν το πιο εντυπωσιακό και σύγχρονο κέντρο στην Ελλάδα. Ομάδες από το εξωτερικό, όπως ο σπουδαίος Άγιαξ, έρχονταν στην Ελλάδα για να δουν το προπονητικό και να κάνουν εκεί μίνι προετοιμασία. Το ξενοδοχείο ήταν τρομερό, οι ξενώνες εντυπωσιακοί, τα γήπεδα περιποιημένα, τα αποδυτήρια καταπληκτικά. Νόμιζες γενικά ότι ήσουν στο εξωτερικό, όχι στην Ελλάδα. Εκείνη την εποχή, πολλοί συνέκριναν την Παιανία με το Μιλανέλο, το προπονητικό κέντρο που χρησιμοποιούσε η πανίσχυρη Μίλαν.
Δείτε φωτογραφίες με την ομάδα στην Παιανία:
Το σίγουρο πάντως είναι πως η Παιανία αποτέλεσε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του Παναθηναϊκού, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στην ζωή του συλλόγου για σχεδόν 40 χρόνια. Και η μεγαλύτερη πικρία των φίλων του «Τριφυλλιού» είναι πως μετά την αποχώρησή της, η οικογένεια Βαρδινογιάννη δεν άφησε το προπονητικό κέντρο στην ΠΑΕ, που ούτως ή άλλως είχε αποπληρώσει... αρκετές φορές το κόστος της, με τα ενοίκια που κατέβαλε κάθε χρόνο για την χρήση της. Ενοίκια που αποτέλεσαν βάρος, ειδικά σε δύσκολες εποχές, οδηγώντας τελικά τον Γιάννη Αλαφούζο στην αγορά του «Γ. Καλαφάτης» στο Κορωπί.
Κλείνοντας έτσι ένα μεγάλο κεφάλαιο...
