Η ιστορική πορεία της κάθε ομάδας στην Ευρώπη, είναι γνωστή. Όπως φυσικά και η τωρινή τους κατάσταση. Τα τελευταία χρόνια διαμόρφωσαν μια κατάσταση την οποία καρπώνεται ο Ολυμπιακός και κουβαλά σα… σταυρό ο Παναθηναϊκός. Ο καθένας όπως έστρωσε θα κοιμηθεί κι αυτό το βλέπουμε στις κληρώσεις και συνολικά στην ευρωπαϊκή παρουσία των τελευταίων ετών.
Οι δύο ελληνικές ομάδες αποκλείστηκαν από την Ευρώπη για αυτή τη σεζόν. Με την «ανάγνωση» να είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Σε σημείο που προξενεί εντύπωση, καθώς από τη μία έχουμε αποθέωση μιας αποτυχίας και από την άλλη σκληρή κριτική για ένα αποτέλεσμα που ήταν εξ αρχής το πιθανότερο σενάριο.
Ο Ολυμπιακός, κάτοχος του Conference League, με εξαιρετικές κληρώσεις στην πορεία του και με την ψυχολογία στα ύψη, αποκλείστηκε στο Europa League από την Μπόντο Γκλιμτ. Ομάδα η οποία είναι σε περίοδο προετοιμασίας για το νέο Πρωτάθλημα της Νορβηγίας δηλαδή. Συνολικό σκορ 4-2.
Στην αντίπερα όχθη ο Παναθηναϊκός. Ψάχνοντας να βρει κάτι από την ευρωπαϊκή του ταυτότητα τα τελευταία χρόνια, έφτασε στους «16» του Conference League όπου του έτυχε η Φιορεντίνα (κι όχι η Ραπίντ Βιέννης η οποία χρειάστηκε παράταση για να περάσει την Μπόρατς Μπάνια Λούκα). Μια ομάδα που σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται, είχε και έχει ως βασικό της στόχο τη συγκεκριμένη διοργάνωση, προέρχεται από ένα παραδοσιακό και κορυφαίο Πρωτάθλημα και δίχως άλλο αποτελεί σημαντικό μέγεθος. Ο αποκλεισμός του Παναθηναϊκού ήρθε με συνολικό σκορ 5-4.
Η Ελλάδα «διάβασε» τους συγκεκριμένους αποκλεισμούς, με τον εξής τρόπο: Ο Ολυμπιακός έκανε υπερπροσπάθεια, του αξίζουν μόνο μπράβο και συγχαρητήρια. Δεν έγινε και τίποτα που αποκλείστηκε, επιβάλλεται να χειροκροτηθεί για την… υπεράνθρωπη προσπάθειά του να ανατρέψει τα δεδομένα του πρώτου αγώνα όπου ηττήθηκε άδικα λόγω του συνθετικού χλοοτάπητα.
Τον Παναθηναϊκό τώρα, πρέπει να τον επικρίνουν οι πάντες γιατί έχασε τεράστια ευκαιρία να προκριθεί. Κάτι που είναι αλήθεια, όμως σε ποιον ακριβώς βαθμό; Σίγουρα όχι φτάνοντας στο σημείο του να… στηθεί στον τοίχο ένα σύνολο που για ένα γκολ και από ατυχία ή απροσεξία αν θέλετε, δεν προκρίθηκε απέναντι στην Φιορεντίνα.
Ζούμε ξανά την περίπτωση του… κραξίματος στον «μπόσικο». Αυτόν που είναι έτσι κι αλλιώς στα σχοινιά, έχει χάσει τους εγχώριους στόχους, άρα μπορούμε να τον κάνουν σάκο του μποξ. Χωρίς να δίνεται καμία σημασία στο γεγονός πως αποκλείστηκε από ένα κλαμπ του ιταλικού πρωταθλήματος και μάλιστα μία παραδοσιακή δύναμη της χώρας. Όχι δηλαδή την Μπολόνια που ήταν φέτος στο Champions League ως… φωτοβολίδα.
Αντίθετα ο Ολυμπιακός έχει ακόμη την προστασία της πορείας του εντός συνόρων και της περυσινής κατάκτησης ευρωπαϊκού τίτλου. Που αποτελεί σαφώς τεράστια επιτυχία. Με τη ζωή και το ποδόσφαιρο να προχωρά όμως. Όταν λοιπόν τη μία κατακτάς το Conference League και την επόμενη μένεις εκτός στους «16» του Europa League από την Μπόντο Γκλιμτ και σχετικά εύκολα, δεν μπορεί να είσαι επιτυχημένος και κυρίως άξιος αποθέωσης.
Ξεκάθαρα λοιπόν η «ανάγνωση» του αποκλεισμού, είναι… κόντρα στα δεδομένα και στη φύση του ίδιου του αθλήματος. Γιατί ισχύει το «θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέραμε» αν πραγματικά κάποιοι πιστεύουν πως είναι… άθλος να αποκλειστείς από Νορβηγούς και ατίμωση να μείνεις εκτός στις λεπτομέρειες από Ιταλούς.
