Η νίκη πάντα είναι αυτή, που μετράει στο ποδόσφαιρο, αλλά από την άλλη με απόδοση σαν και αυτή κόντρα στον Βόλο ο Παναθηναϊκός δεν έχει καμία τύχη στη συνέχεια. Και για να είμαι σωστός, με την απόδοση του δευτέρου ημιχρόνου, όπου ο Παναθηναϊκός για άλλο ένα ματς εξαφανίστηκε από το γήπεδο και αυτοί, που μπήκαν αλλαγή ήταν χειρότεροι από αυτούς, που βγήκαν.
Στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός έπαιζε καλά με πρωταγωνιστές τους Σιώπη, Τσέριν, Ουναΐ, Τζουρισιτς, Μλαντένοβιτς, αλλά έχασε ευκαιρίες να καθαρίσει το παιχνίδι. Το 1-0 έκανε με κοντινό πλασέ ο Ιγκασον, από κεφαλιά πάσα του Σβιντέρσκι μετά από εκτέλεση κόρνερ του Τσέριν και απομάκρυνση της μπάλας από την άμυνα του Βόλου.
Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να επιτεθεί και από αριστερά και από δεξιά αλλά χάθηκαν οι ευκαιρίες από τους Τσέριν (4'), Μλαντένοβιτς (22'), Σφιντέρσκι (31'), Τζούρισιτς (35'). Εμεινε το 1-0 και όλοι περίμεναν ότι θα γίνει το ίδιο στο δεύτερο. Και ξεκίνησε καλά για τον Παναθηναϊκό. Εχασε μία καλή ευκαιρία ο Μλαντένοβιτς (47') και στο 55' από πάσα του Ουναΐ στον Τσέριν, ο Σλοβένος με δυνατό σουτ έστειλε την μπάλα στη γωνία και έκανε το 2-0.
Και κάπου εκεί έσβησαν τα φώτα. Χωρίς να καταλάβει κανείς το γιατί. Στο 59' ο Βόλος σκόραρε σε ρυθμό προπόνησης με τον Χουάνπι, χωρίς να παρέμβει κανείς παίκτης να κόψει την μπάλα και 8 λεπτά αργότερα κοιμήθηκαν όλοι σε εκτέλεση φάουλ, η μπάλα έφθασε στον Γκιλ, που τελευταία στιγμή τον έκοψε ο Κώτσιρας. Ενδιάμεσα είχε μία καλή στιγμή με τον Σφιντέρσκι και από το 63' και μετά ο Παναθηναϊκός, όχι μόνο δεν είχε υποψία φάσης, αλλά δεν μπορούσε να κρατήσει και την μπάλα.
Ο Ουναΐ με μία προπόνηση ζήτησε και έγινε αλλαγή, ο Βιτόρια πήρε το ρίσκο και έβγαλε και Σφιντέρσκι και Τζούρισιτς με αποτέλεσμα να μπουν Γερεμέγεφ και Μαντσίνι και να γίνει ακόμα χειρότερη η κατάσταση. Και στο τέλος ο Πορτογάλος τεχνικός είδε ότι τρίτο γκολ δεν θα έμπαινε και προτίμησε να βάλει παίκτες με τρεξίματα (Νίκας), ώστε να μην κινδυνεύσει να δεχθεί δεύτερο γκολ.
Φάση ο Βόλος μετά την ευκαιρία του 67' δεν έκανε φάση, αλλά κέρδιζε φάουλ, πίεζε και ο Παναθηναϊκός αγχώθηκε και έφθασε με δυσκολία σε αυτή τη νίκη.
Οι πολλές απουσίες βασικών παικτών δεν είναι δικαιολογία, είναι πραγματικότητα, αλλά από την άλλη είναι φανερό, ότι ο Παναθηναϊκός δεν παίζει, όπως έπαιζε το πρώτο δίμηνο του Βιτόρια και όταν έχει συνεχόμενα παιχνίδια δεν έχει ένταση και ενέργεια.
Για να μπορέσει να κάνει άλλες τρεις νίκες στο πρωτάθλημα μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου ο Παναθηναϊκός πρέπει να αλλάξει την εικόνα του, αλλιώς δεν έχει τύχη. Η επιστροφή των Βαγιαννίδη και Πελίστρι ίσως στο ματς με την Λαμία σίγουρα θα βοηθήσουν, αλλά πρώτα από όλα ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει την αυτοπεποίθηση, την καλή ψυχολογία και να αποβάλει τον φόβο, που δείχνει πάλι στα τελευταία ματς.
*Ο Μλαντένοβιτς ήταν από τους καλύτερους παίκτες στο πρώτο ημίχρονο και αντέχει σε ένα τρελό σερί. Αν ο Μαξ δεν παίζει και σε αυτά τα ματς πότε θα παίξει; Και αν δεν μπορεί και έχει την μία ενοχλήσεις και την άλλη δεν πείθει τον προπονητή έκανε τεράστιο λάθος ο Παναθηναϊκός που δεν πήρε αριστερό μπακ τον Γενάρη, Εγώ το φώναζα ότι η ομάδα θέλει αριστερό μπακ, διότι είναι ρίσκο να βγάλει την χρονιά με τον άφαντο Μαξ, αλλά εγώ τα είπα εγώ το άκουσα. Και το πρόβλημα βγαίνει τώρα Φλεβάρη μήνα και να κάνουμε τον σταυρό μας να αντέξει ο Μλαντένοβιτς.
*Ο Σιώπης ήταν στιγμές, που ήταν παντού στο γήπεδο σε κάθε περίπτωση έδωσε ενέργεια, τρεξίματα και το πάθος με το οποίο έπαιξε πρέπει να είναι οδηγός και για τους υπόλοιπους παίκτες και για αυτό χειροκροτήθηκε από τον κόσμο. Ο κοντός θα βοηθήσει πολύ την ομάδα και ήμουνα σίγουρος από την πρώτη στιγμή.
*Ο διαιτητής Τσακαλίδης ήταν ανεπαρκής και έσπασε τα νεύρα κόσμου, ομάδας. Σφύριξε 40 φάουλ με τα 23 στον Παναθηναϊκό, που είχε 60-40 κατοχή. Διέκοπτε κάθε τρεις και λίγο το παιχνίδι και δεν άφησε καθόλου το ματς να έχει ρυθμό.
*Την Πέμπτη δεν το συζητάω καν, ότι η ομάδα πρέπει να περάσει την Βίκινγκουρ. Και για όσους διαφωνούν, ότι ήταν ντροπή η ήττα στο Ελσίνκι για τον Παναθηναϊκό να θυμίσω, ότι ναι φυσικά αυτός ο Παναθηναϊκός απέχει πολύ από τον Παναθηναϊκό που έκανε συνεχόμενα μεγάλα αποτελέσματα στην Ευρώπη. Απλά δεν είναι πλέον ο Παναθηναϊκός του αποκλεισμού από την Καμπάλα, είναι ο Παναθηναϊκός, που τα τελευταία χρόνια απέκλεισε την Μαρσέιγ, νίκησε την Βιγιαρεάλ, απέκλεισε την Λανς, νίκησε τον Αγιαξ στην Ολλανδία και αποκλείστηκε στα πέναλτι. Αυτά όλα ήταν βήματα μπροστά. Στην Φινλανδία ήταν μεγάλο το πισωγύρισμα και η ήττα, ήταν ντροπή.
