Για αρχή, ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή σε όσα κοράκια ετοίμαζαν την πτήση τους πάνω από τον ουρανό της Νέας Φιλαδέλφειας για να ρίξουν τη χολή τους. Ως συμπλήρωμα, ένα χάδι συμπαράστασης σε όλα εκείνα τα παιδιά που ετοιμάζονταν να ξιφουλκήσουν και να μας γεμίσουν με φοβερές αναλύσεις και ιστορίες για αγρίους. Τώρα, ας ασχοληθούμε και με τα σοβαρά. Η ΑΕΚ έδειξε πολλά, εντός και εκτός των τειχών της. Ανέβηκε στην κορυφή της βαθμολογίας και να σας πω την αλήθεια, πιστεύω πως της αρέσει και θα κάνει ό,τι μπορεί για να μείνει εκεί.
Η νίκη επί του Ατρόμητου είναι ιδιαιτέρως σημαντική, γιατί δεν προέκυψε από την ποιοτική ανωτερότητα, την κλάση ή τη δυναμική της έδρας. Ηρθε από την καρδιά αυτής της ομάδας πρωταθλητών που βρίσκεται στη Νέα Φιλαδέλφεια τα τελευταία δυόμιση χρόνια. Όχι βέβαια από εκείνα τα περίφημα που γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές επί χρόνια, στις μαύρες εποχές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αλλά σε μια ομάδα που έχει λύσεις απέναντι σε όλα και δεν σταματά να δίνει «μάχες» για τη νίκη.
Αυτό το πνεύμα νικητή, την έννοια της ομάδας με όλη τη σημασία της λέξης, έκανε πολύ καιρό να τη βρει ξανά η ΑΕΚ. Αυτή η λάμψη στα μάτια, η ξεκάθαρη δήλωση προς όλους πως δεν θα μπορέσουν να τη σταματήσουν όσα εμπόδια και εάν προκαλέσουν, που είχε χαθεί κάπου στη διάρκεια της περυσινής σεζόν και αναζητούνταν απεγνωσμένα. Είναι μεγάλη περιουσία αυτής της ομάδας, δίπλα στην αγωνιστική ποιότητα να βάζει πλέον και την δίψα για επιτυχία.
Όλα στραβά κι ανάποδα
Και ξέρετε, όλο αυτό έγινε πιο εντυπωσιακό, από τη στιγμή που φάνηκε ξανά πως το περίφημο… σύμπαν, είχε συνωμοτήσει για να στραβώσει το πράγμα. Θαρρείς και είναι καρμικό, μόλις η ΑΕΚ έχει ένα ζήτημα, εκεί θα γίνει η ζημιά. Πέρασε όλο το καλοκαίρι περιμένοντας το μπακ απ του Λιβάι, το πλήρωσε πανάκριβα (και το πληρώνει ακόμα) με τον αποκλεισμό από τη Νόα. Τώρα Λιβάι δεν υπάρχει πια, ο Πιερό ήταν στα πιτς και ήρθε ο τραυματισμός του Μαρσιάλ.
Όλα θα γίνουν στραβά; Όλα. Εδώ και μια εβδομάδα συζητούσαμε για το αν και πως μπορεί ο Γάλλος σταρ να παίξει στην κορυφή της επίθεσης και ξαφνικά δεν υπήρχε Μαρσιάλ. Η σκέψη με τον Λαμέλα σέντερ φορ ήταν μονόδρομος. Μόνο που η επιλογή να πάει ο Πινέδα αριστερά, δεν επέτρεψε στην ΑΕΚ να δείξει αν και τι μπορούσε να κάνει. Ακουσα πολλά, για το αν έπρεπε να παίξει εκεί ο Γκατσίνοβιτς, ο Κοϊτά ή ο Ελίασον που χρησιμοποιήθηκε, μέχρι να βγει από την… κατάψυξη και ο Τσιλούλης.
Η κακή μέρα και ο Ελίασον
Για να μπορούσαμε να κρίνουμε όλο αυτό το πείραμα, θα έπρεπε να υπήρχε μια ομάδα που θα έπαιζε με ασφάλεια και θα έλεγχε το παιχνίδι. Η ΑΕΚ είχε προβληματική αμυντική γραμμή, με Ρότα, Βίντα, Στρακόσια, Χατζισαφί να κινούνται σε ιδιαίτερα ρηχά νερά και να κάνουν επίφοβες όλες τις μπάλες. Ο Ατρόμητος πέτυχε ένα γκολ και είχε 2-3 καλές στιγμές που θα μπορούσε να κάνει μεγαλύτερες ζημιές. Αλλά η ΑΕΚ άντεξε.
Επιβεβαιώθηκε εκ νέου πως ο Ελίασον είναι νέα «μεταγραφή» για την ΑΕΚ. Παικτάρα που κάνει τη διαφορά. Βέβαια, με δεδομένη και την τρίμηνη αποχή, θέλει κι αυτός τη διαχείριση του. Το καλό διάστημα της ΑΕΚ ήταν από το 20’ ως το φινάλε του πρώτου ημιχρόνου, όταν ο Πινέδα (που δεν ήταν κι αυτός στα καλύτερα του), πήγε στον άξονα. Ο Περέιρα είναι έμπειρος, ξέρει να κρατά θέση, αλλά περιμένω να δω κάποια στιγμή μια ντρίπλα, μια προσωπική ενέργεια.
Το φαινόμενο Μάνταλος
Μοιραία, η ΑΕΚ έπαιζε μονόπαντα από δεξιά. Το πείραμα με τον Ελίασον φορ το έκοψε κι αυτό, γιατί ο Λαμέλα ήταν φανερό πως όσο περνούσε ο χρόνος έμενε από δυνάμεις. Οι αλλαγές με Κοϊτά και Γκατσίνοβιτς σωστές, αν και αμφότεροι δεν έδωσαν πολλά. Αλλά ο Κοϊτά, έδωσε τη λύση όταν πήγε μια φορά στα δεξιά. Τι σου είναι η μπάλα; Ο Κοϊτά που δεν είχε σωστή ενέργεια μέχρι τότε και ο κακός Ρότα, έκαναν το ιδανικό.
Βέβαια, όλα αυτά δεν θα είχαν μεγάλη αξία αν δεν βρισκόταν εκεί ο Μάνταλος. Πολλά μπορεί να πει κάποιος και είναι δεδομένο, πως όσα έχει ακούσει ο Μάνταλος δεν θα τα άντεχαν πολλοί. Βρέθηκε να ευθύνεται από την κρίση στην παγκόσμια οικονομία και κάθε κακό που συνέβαινε στην ΑΕΚ. Δεν είναι πια παίκτης πρώτης γραμμής, αλλά είναι πάντα μια πολύτιμη μονάδα που μπορεί να έρχεται από τον πάγκο και να κάνει τη διαφορά.
Ο Τσέτσιλας, οι κάρτες και το ρεκόρ
Θα χρειαστεί κι αυτός, όπως και όλοι. Ας είναι καλά ο γίγας Τσέτσιλας, που μοίραζε κάρτες θαρρείς και ήταν καρδούλες για του Αγίου Βαλεντίνου. Ειδικά αυτήν στον Πινέδα, κάποιος που θα ήταν κακοπροαίρετος (δεν υιοθετώ), θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει ως και σημαδεμένη. Αλλά ποιοι είμαστε εμείς που θα κρίνουμε αυτά τα φυντάνια. Ανύπαρκτη και η κάρτα στον Λαμέλα, όλα καλά. Και βέβαια, πεντάλεπτο καθυστερήσεων. Που όταν το ματς έφυγε, το έκανε επτάλεπτο.
Με τούτα και με εκείνα, η ΑΕΚ έχει με συμπληρωμένες κάρτες Γιόνσον, Πινέδα και Λαμέλα. Μυθικό. Σε ματς με Αστέρα Τρίπολης (που ήδη έχουν δηλωθεί να εκτίσουν ποινή οι Μουκουντί και Περέιρα), Ολυμπιακό και Αρη. Δώσε κι άλλο. Να μάθουν τα παλιόπαιδα να μην κλωτσάνε. Αν μπορείτε, βγάλτε κάρτες και σε άλλους. Αφήστε μόνο μια 11άδα για να παίζει και αν σας φαίνονται πολλοί, βγάλτε και 2-3 από αυτούς.
Ξέρετε ποιο είναι το ζήτημα. Αυτό είναι το βουτυράκι στο ψωμί του Αλμέιδα. Τέτοιες δυσκολίες θέλει και μετά ξέρει να τα κάνει όλα καλύτερα. Χάνονται οι καθυστερήσεις, εξαφανίζονται παίκτες με τιμωρίες, γράφεται ιστορία από τους Ελληνες διαιτητές. Θα περάσει και το ματς στην Τρίπολη – γιατί θα περάσει κι αυτό – και η ΑΕΚ θα κλείσει ένα ολόκληρο πρωτάθλημα δίχως καταλογισμό πέναλτι υπέρ της (σε βάρος της δίνεται εύκολα) από Ελληνα διαιτητή. Συγχαρητήρια σε όλους, η ΑΕΚ είναι εδώ.
