Ώρες, ώρες είναι να απορεί κανείς. Διαμαρτύρεται ο Παναθηναϊκός για τη διαιτησία. Έπρεπε, λέει, να βγει ο Ορτέγκα από το πρώτο ημίχρονο. Άντε και έπρεπε να αποβληθεί ο Αργεντίνος ρε παιδιά.
Ο Παναθηναϊκός μέσα στο γήπεδο τι έκανε; Θα μας πει κανείς ή θα συνεχίσει να μικραίνει την ομάδα του διαμαρτυρόμενος; Έχουμε καταλάβει ότι ο Ολυμπιακός του Κυριακή-Πέμπτη-Κυριακή-Τετάρτη ποδοπάτησε το ξεκούραστο τριφύλλι; Θα παραδεχθεί κανείς ότι ο Μεντιλίμπαρ πήρε την παρτίδα από τον Βιτόρια από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα;
Ο Μεντιλίμπαρ,όπως έχω ξαναγράψει, είναι ο κορυφαίος προπονητής στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και μοντάρει, φτιάχνει, στήνει, κοουτσάρει την κορυφαία ελληνική ομάδα που έχουν δει ποτέ οι Ελληνες φίλαθλοι.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Με «απουσίες» συγκριτικά με πέρυσι, με ένα εξτρέμ, με τον Μπιανκόν να τον μετατρέπει σε κέρβερο που βάζει γκολ και παίρνει πέναλτι (!!!), με τους 17χρονους να τους ετοιμάζει για μελλοντικούς ηγέτες του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ελλάδας, με τον Ρέτσο «σκύλο», άρπαξε τον Παναθηναϊκό από το λαιμό, δεν τον άφησε να ανασάνει και εν τέλει του επέτρεψε μία και μοναδική φάση στο 90’, που παραλίγο να αποδειχθεί μοιραία για τους ερυθρόλευκους από τη μαγική ενέργεια του Τζούρισιτς.
Έστω ότι η ομάδα του Βιτόρια έπαιρνε το μεγάλο διπλό και την πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Τι θα γραφόταν σήμερα αν οι πράσινοι το«έκλεβαν» στο 90’; Θα διαβάζαμε για μεγάλη επαγγελματική νίκη, για το αήττητο του Βιτόρια, για την ομάδα που χαίρεται η Ελλάδα και τα συναφή. Όλες τις γραφικότητες δηλαδή, όλων εκείνων που συρρικνώνουν με τον οπαδικό τρόπο τους μια ομάδα. Κανείς δεν θα έλεγε ότι επί 90 λεπτά ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να αλλάξει τρεις πάσες γιατί τα χαφ του Ολυμπιακού ήταν κάτι μεταξύ πίτμπουλ και ροντβάιλερ. Ποιος θα παραδεχόταν ότι οι ερυρθόλευκοι έπαιξαν ποδόσφαιρο και ότι οι φιλοξενούμενοι παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων; Όλα θα κρύβονταν κάτω από το χαλάκι.
Όπως και να έχει, ο Ολυμπιακός άξιζε την πρόκριση και αν συνεχίσει έτσι, πραγματικά δεν βλέπω την ομάδα που θα τη σταματήσει σε εγχώριο επίπεδο. Αυτή τη στιγμή που η σεζόν είναι στην τελική ευθεία της, η ομάδα του Μεντιλίμπαρ δεν βλέπει κανέναν. Ο Βάσκος έχει το μαγικό ραβδί και την κρατά φρέσκια και ορεξάτη.
Είπα παραπάνω για τον Μπιανκόν. Ok, «ξενέρωτη» περίπτωση για τους ποδοσφαιρόφιλους. Δείτε, όμως, πώς παίρνει το πέναλτι από τον πολύ καλό χθες Βαγιαννίδη, ο οποίος νομίζει σε αυτή τη φάση ότι κάνει τσαλιμάκια στην προπόνηση, αντί να διώξει. Η νοοτροπία του Γάλλου αμυντικού είναι η εικόνα ολόκληρης της ομάδας του Μεντιλίμπαρ. Της εικόνας που είδαμε 95 λεπτά: κυνηγητό κάθε μπάλας και μάχη για την κάθε φάση. Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν τα έχει καμιά άλλη ομάδα.
Μόνο ο Ολυμπιακός που έχει έρθει φάτσα, πλέον, με το πολυπόθητο νταμπλ και κοιτάζει κρυφά τον μεγάλο πόθο, το τρεμπλ. Δηλαδή (και) το Europa League. Μετά τα περσινά και όσα βλέπουμε έως τώρα, ποιος μπορεί να του αρνηθεί να συνεχίσει να ονειρεύεται; Θα σας πω εγώ: μόνο η Μπιλμπάο και η Λάτσιο.
ΥΓ. Δεν έχει υπάρξει ποτέ ξανά Ελληνας, τέτοιος «δολοφόνος με αγγελικό πρόσωπο», όπως ο Μουζακίτης.
ΥΓ2. Εχει παραγίνει το κακό με τις βουτιές των ποδοσφαιριστών. Πρέπει να μπει ένα τέλος. Κάθε βουτιά και τραυματισμός-παραμύθι, πρέπει να είναι κίτρινη ασυζητητί. Αυτό το καραγκιοζιλίκι με τους «τραυματισμένους» που σε 5 δευτερόλεπτα σηκώνονται και τρέχουν, καταντάει αηδία.
