Γεια σας από την Ελλάδα, τη χώρα που η κουτουλιά με μίσος και για να χτυπήσει ο Ζε Ελίας τον Ζωγραφάκη, είχε… βαφτιστεί εξύβριση. Ο Βραζιλιάνος τότε είχε δεχτεί τόσο μικρή ποινή (από 5 αγωνιστικές έπεσε στη 1) που γελούσαν μέχρι και τα πατάκια των δικαστηρίων. Λεπτομέρεια: Λόγω μείωσης ποινής ήταν διαθέσιμος στο ντέρμπι… με τον Παναθηναϊκό. Τί θυμηθήκαμε τώρα θα σκεφτείτε… Καλό είναι να τα θυμόμαστε, γιατί η ιστορία της σαπίλας, κύκλους κάνει. Και τη βρίσκουμε πάλι μπροστά μας.
Αυτή τη φορά σε διαφορετική μορφή της. Ο Ντραγκόφσκι κόντρα στον Πανσερραϊκό είδε να τιμωρείται με κάθε πιθανή τιμωρία που θα μπορούσε να προκύψει. Πέναλτι σε βάρος του για το θέατρο του ποδοσφαιριστή που συζητά με τον Ολυμπιακό, κόκκινη κάρτα και πλέον… τρεις αγωνιστικές ποινής. Πόσο βολικό θα έλεγε κανείς, σε ένα πρόγραμμα εξίσου βολικό. Γιατί τα τρία επόμενα ματς είναι δύο με Ολυμπιακό (κύπελλο-πρωτάθλημα) κι ένα με ΑΕΚ.
Η βασική «παράβαση» του Ντραγκόφσκι, είναι μία: Πρόκειται για τον καλύτερο τερματοφύλακα στην Ελλάδα. Μαζί με τον Κοτάρσκι θέλετε να πούμε; Μαζί με τον Κροάτη και λίγο πάνω απ’ τον εξαιρετικό Τζολάκη. Είναι όμως τεράστια ποιότητα στη θέση του και το παραδέχονται οι πάντες. Δεν πρόκειται για κάποιον… τρελαμένο νευρικό που διαρκώς κάνει τσαμπουκάδες. Άρα, δεν μπορεί να του… έστριψε ξαφνικά. Κάτι συνέβη. Το είδαν οι πάντες αυτό, πλην του Τσαγκαράκη φυσικά.
Γι’ αυτό και τιμώρησε τον… εγκληματία – σύμφωνα με τον αξιακό κώδικα του… καθαρού ελληνικού ποδοσφαίρου – τερματοφύλακα, με τρεις αγωνιστικές. Γράφοντας στο φύλλο αγώνα για βιαιοπραγία. Πως δηλαδή χτύπησε τον αντίπαλό του. Αυτόν που… πόνεσε και έπεσε. Δε μας φταίει ο άνθρωπος βέβαια. Στο κάτω-κάτω όπως έχει πει και το νέο του ίνδαλμα, αυτός έπεσε ο διαιτητής γιατί το έδωσε;
Μη σκάμε ομαδικά με το «βιασμό» της λογικής μας όμως. Ας προχωρήσουν απ’ ευθείας στην απέλαση όποιου καλού παίκτη έχει ο Παναθηναϊκός και είναι πολλοί πλέον. Δε φταίνε τίποτα και τα παιδιά να «στιγματίζονται», ούτε φυσικά να χαλάνε τη ζαχαρένια τους επειδή οι αντίπαλοι ξέρουν πως εκεί μπορούν να ασκήσουν τις θεατρικές τους ικανότητες χωρίς να έχουν συνέπειες. Ίσα-ίσα θα αποκομίσουν όφελος και μάλιστα σημαντικό.
Με αυτό που είδε η ποδοσφαιρική Ελλάδα σε λούπα, γιατί το ίδιο έργο το ζούμε σε συνέχειες εδώ και δεκαετίες, ποιος ο λόγος να μην προκαλούν τον Ουναϊ; Τον Τετέ; Τον Ιωαννίδη; Τον τελευταίο έτσι κι αλλιώς τον έχουν «στιγματίσει» τόσο χυδαία και ανήθικα από την εποχή των υποτιθέμενων αποτελεσμάτων ντόπινγκ μέχρι τα σκηνικά έντασης με τον Γκουγκουλιά στη Θεσσαλονίκη και τώρα με ανακάλυψη χειρονομίας επειδή τόλμησε να κουνήσει τον δείκτη του χεριού του. Στην Ελλάδα βρισκόμαστε βέβαια. Εδώ δεν είχαν συνέπειες άνθρωποι που έβγαζαν «ειδήσεις» για τον αείμνηστο Τζορτζ Μπάλντοκ, το σπίτι του ή υποτιθέμενα μηνύματα συμπαικτών του. Αντί να έχει παρέμβει αυτεπάγγελτα η δικαιοσύνη σε όλα αυτά, η ζωή συνεχίζεται λες και δεν έγινε τίποτα.
Ο στόχος είναι ξεκάθαρος: Ο «μπόσικος» Παναθηναϊκός. Το… εύκολο θύμα. Φταίνε και οι Πράσινοι, το έχουμε αναφέρει ξανά. Όχι όμως επειδή δεν βάζουν τα χέρια τους στα σκ…..α που έχουν συνηθίσει να λειτουργούν διάφοροι στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτή είναι η λάθος λογική και νοοτροπία. Αθωώνοντας τον φταίχτη και βγάζοντας φταίχτες όσους δεν μπλέκονται με περίεργες καταστάσεις. Στο τέλος όλων όμως, είναι καιρός επιτέλους να μάθει ο Παναθηναϊκός να προστατεύεται. Γιατί ως μέγεθος δεν του αρμόζει να δέχεται διαρκώς «χτυπήματα».
Αυτό βέβαια προϋποθέτει συσπείρωση, ένωση, κοινό στόχο και σκοπό. Όλα εκείνα που απαιτούνται για να πάρει ένα κλαμπ το πρωτάθλημα. Δυστυχώς στον Παναθηναϊκό κάθε σκηνικό «πολέμου» το χρεώνουμε πρώτα εσωτερικά και μετά δε μένει δύναμη και ενέργεια για να δούμε το ποιοι χαίρονται και ευνοούνται απ’ αυτή τη διαδικασία.
Αυτονόητα στη συνείδησή μας, πρέπει να είναι η στήριξη και το δίπλα στην ομάδα. Δίπλα στον προπονητή. Δίπλα στα παιδιά που δίχως άλλο δίνουν τη μάχη τους. Δεν είναι αδιάφοροι, δεν είναι «άψυχοι», είναι άξιοι να φορούν αυτή τη φανέλα. Αυτά δεν αρκούν στην Ελλάδα, ούτε καν η ποιότητα. Εκεί δεν υστερεί το Τριφύλλι. Όποιον κι αν ρωτήσεις, αυτό θα σου πει: Το πρόβλημα είναι η αδυναμία στο παρασκήνιο.
Ποιανού πρόβλημα όμως; Αυτού που δεν μπλέκεται με τη βρωμιά, ή αυτών που συντηρούν τη βρωμιά; Εκείνων που την εκμεταλλεύονται και τη δικαιολογούν ως κάτι φυσιολογικό. Τί μπορείς να περιμένεις, όταν έχει εισχωρήσει η σαπίλα σε τέτοιο βαθμό που πολλοί μιλούν σοβαρά για εύνοια του Παναθηναϊκού ακόμη και στις Σέρρες. Γιατί μπροστά στην οπαδική ταυτότητα, ξεχνιέται η λογική και το κρέας βαφτίζεται ψάρι. Ο Τσαγκαράκης elite διαιτητής. Το επιθετικό φάουλ πέναλτι. Η λίμνη αγωνιστικός χώρος.
Το πρόβλημα είναι ο Παναθηναϊκός. Όσο ο ίδιος μένει… υπνωτισμένος, θα γίνεται ολοένα και πιο εύκολος στόχος. Η αφύπνισή του δεν σημαίνει να γίνει ένα με τους υπόλοιπους. Πρωτίστως να γίνει ένα με τον… εαυτό του. Να μην είναι ο ίδιος χίλια κομμάτια. Μετά θα δούμε τον κάθε Τσαγκαράκη.
Πέτυχαν για τώρα το στόχο τους. Πάει ο Παναθηναϊκός στα ντέρμπι με το… μαχαίρι στο λαιμό, με γκρίνια, με πίεση. Γιατί αυτές τις δύο αγωνιστικές, έπρεπε να είναι πρώτος έστω στην ισοβαθμία και τον στέλνουν στο -4 σε σερί τριών ντέρμπι και χωρίς τον τερματοφύλακά του – σύμφωνα με το μαεστρικό φύλλο αγώνα του Τσαγκαράκη – κάτι που σαφώς μπορεί και θα αλλάξει στην έφεση.
Εντός του ευρύτερου Παναθηναϊκού, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ένα πράγμα: «Θα πεθάνουμε για αυτούς τους αλήτες; Όχι ρε, δεν θα πεθάνουμε, θα πολεμήσουμε!». Γιάννης Κυράστας 1999-00.
