MENU

Η πιο συνηθισμένη ατάκα που πετάγεται όταν ένας παίκτης υψηλής ποιότητας και μεγάλης αξίας έρχεται να παίξει σε ελληνική ομάδα είναι «τι γυρεύει αυτός σ’ εμάς»; Μαζί, φυσικά, με μπόλικη αμφισβήτηση για το πώς θα προσαρμοστεί και ποια θα είναι η ποδοσφαιρική συμπεριφορά του, έχοντας στο νου τις (πολλές, είναι αλήθεια) περιπτώσεις των λεγόμενων «μεγάλων ονομάτων», που ήλθαν, είδαν και απήλθαν.

Το αριστοτεχνικό χτύπημα φάουλ του Έρικ Λαμέλα, με το οποίο σφράγισε τη νίκη της ΑΕΚ επί της Athens Καλλιθέα το βροχερό βράδυ της Κυριακής, ήταν η καλύτερη απάντηση: Ο Αργεντινός ήλθε για να προσφέρει στους φίλους της ΑΕΚ, αλλά και τους ποδοσφαιρόφιλους γενικά, τέτοιες στιγμές, που μόνο βιρτουόζοι μπορούν να δημιουργήσουν. Κι αν ψάχνουμε ένα προσωπικό κίνητρο, δεν είναι δύσκολο να το βρούμε: Ο Λαμέλα λογίζεται πράγματι ως ένας πολύ προικισμένος ποδοσφαιριστής απ’ όπου κι αν πέρασε, αλλά στην 15ετή επαγγελματική του καριέρα δεν έχει κατακτήσει (ακόμα;) ένα πρωτάθλημα κι ένα κύπελλο. Δεν θέλει, λοιπόν, να μένει στο... παραλίγο.

άλλον άδικο αποτέλεσμα για ένα παιδί που… το’ χε με τη μπάλα, που λέμε, από τη στιγμή που άρχισε να περπατάει.

Το καλοκαίρι του 2013, όταν ο Λαμέλα υπέγραψε στην Τότεναμ από τη Ρόμα, τα αγγλικά ταμπλόιντ ανακάλυψαν και ανέδειξαν μια υπέροχη ιστορία για την πρόωρη ενασχόλησή του με τη μπάλα. Γόνος αστικής οικογένειας, ο Έρικ δεν μεγάλωσε στη φτώχεια του Μπουένος Άιρες, όπως οι περισσότεροι σταρ του αργεντίνικου ποδοσφαίρου, ωστόσο από τα επτά του χρόνια ξεκίνησε στις ακαδημίες της Ρίβερ Πλέιτ.

Δεν είχαν περάσει παρά μόνο μερικοί μήνες που έπαιζε οργανωμένη μπάλα στην ακαδημία (όσο οργανωμένο μπορεί να είναι το παιχνίδι σ’ αυτές τις ηλικίες) και η οικογένειά του δέχτηκε μια παράξενη πρόταση: Ένα τσεκ 160.000 δολαρίων, καθώς και σπίτι και εξασφαλισμένη δουλειά και για τους δύο γονείς του στη Βαρκελώνη! Αρκεί να μετακόμιζε ο μικρός Έρικ στη «Μασία». Ανάλογη πρόταση, δηλαδή, μ’ αυτή που είχε δεχτεί ο Λίο Μέσι λίγο νωρίτερα.

Η οικογένειά του αποφάσισε να μην κάνει το βήμα. Ο Έρικ, όμως, είχε τέτοιο αστέρι ως νεαρός ποδοσφαιριστής που απέκτησε παγκόσμια αναγνώριση ήδη από τα 12 του χρόνια. Συνεργείο του Trans World Sport ταξίδεψε στην Αργεντινή κι έφτιαξε ωριαίο ντοκιμαντέρ το 2004 γι’ αυτόν. H αφορμή ήταν εκπληκτική: Ο Έρικ είχε πετύχει 120 γκολ (!) την προηγούμενη σεζόν για την ομάδα Κ13 της Ρίβερ, ένα ρεκόρ χωρίς προηγούμενο, το οποίο προφανώς δεν έχει σπάσει από τότε.

Σ’ αυτό το βίντεο ο Λαμέλα δηλώνει (καθόλου παράξενο!) ότι θέλει να ακολουθήσει τα χνάρια του Ντιέγκο Μαραντόνα. Μέχρι τα 19 του, όμως, που έφυγε από την Αργεντινή, ο τύπος αρνείται να τον ονομάσει «νέο Μαραντόνα», όπως έχει κάνει σωρηδόν επί πολλά χρόνια με Ορτέγκα, Ρικέλμε και διάφορους άλλους, χαμηλότερης στάθμης. Προφανώς έπαιζε ρόλο και το σουλούπι: Ο Έρικ ήταν πολύ ψηλότερος και πιο σωματώδης από το… αρχέτυπο του ζογκλέρ που είχε λανσάρει ο Ντιέγκο ήδη από την εφηβεία του.

Από τα 18 του χρόνια κιόλας ο Λαμέλα έγινε βασικός στη Ρίβερ, αλλά την πέτυχε σε δύσκολους καιρούς. Για την ακρίβεια, η σεζόν 2010-11 ήταν εφιαλτική για τους «μιγιονάριος», που έφτασαν σε σημείο να υποβιβαστούν από την πρώτη κατηγορία. Τότε, όμως, άνοιξε ευκολότερα και η δική του πόρτα για μετακίνηση στο εξωτερικό, στη Ρόμα, μ’ ένα συμβόλαιο ηγεμονικό και για τη Ρίβερ, αλλά και προσωπικό, σε σχέση με την ηλικία του και τα όσα είχε πετύχει ως τότε.

Στην ιταλική πρωτεύουσα έμεινε για δύο σεζόν. Η δεύτερη ήταν και η πιο παραγωγική σε γκολ στην ευρωπαϊκή του πορεία, με 15 τέρματα σε 33 ματς. Η θητεία του, όμως, έκλεισε και εκεί με… έμφραγμα, την ήττα της Ρόμα από την αιώνια αντίπαλο Λάτσιο στον τελικό του Κόπα Ιτάλια.

Η Τότεναμ άνοιξε για τα καλά το πορτοφόλι της για να τον αποκτήσει τον Αύγουστο του 2013. Ένα τεράστιο συμβόλαιο που του απέφερε σχεδόν 35 εκ. ευρώ μαζί με τα μπόνους. Έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στην ιστορία των «σπηρουνιών», παρ’ όλα αυτά ο Αντρέ Βίλας Μπόας δεν τον πίστεψε.

Οι σεζόν της προσφοράς για τον Λαμέλα στην Τότεναμ ξεξίνησαν ουσιαστικά το 2014-15, όταν ανέλαβε ο (Αργεντινός) Μαουρίτσιο Ποτσετίνο. Τότε είχε και την πρώτη του «ιστορική» επαφή με το ελληνικό ποδόσφαιρο: Η Τότεναμ αντιμετώπισε τον Αστέρα Τρίποης στο Europa League και σκόραρε δύο γκολ, το πρώτο μάλιστα με εντυπωσιακή ραμπόνα, το οποίο αργότερα ψηφίστηκε ως το γκολ της χρονιάς στη διοργάνωση. Κι αυτή η χρονιά, πάντως, σημαδεύτηκε από έναν χαμένο τελικό του Λιγκ Καπ εναντίον της Τσέλσι. Τελείωσε τη σεζόν, πάντως, με διψήφιο αριθμό ασίστ (10), τις περισσότερες απ’ οποιονδήποτε άλλον.

Τα έξι χρόνια που ακολούθησαν στην Τότεναμ ήταν πάντα εκεί, αλλά και πάντα είχε σκυμμένο το κεφάλι στις κρίσιμες στιγμές. Ούτως ή άλλως είχε δύο χαμένους τελικούς Κόπα Αμέρικα με την εθνική Αργεντινής (2015, 2016) κι ακολούθησαν ένας χαμένος τελικός Champions League (από τη Λίβερπουλ το 2019) ένας ακόμα χαμένος τελικός Λιγκ Καπ (2020-21).

Στην Σεβίλλη, όπου μετακινήθηκε το καλοκαίρι του 2021, είχε δηλώσει ότι βασικός του στόχος ήταν ένας τίτλος. Φανταστείτε, λοιπόν, τη δικαίωσή του όταν με δικό του γκολ στον ημιτελικό οι σεβιγιάνοι πέρασαν τη Γιουβέντους κι αντιμετώπισαν στον τελικό την παλιά γνώριμή του Ρόμα. Το Europa League που κατέκτησε ήταν ο πρώτος επαγγελματικός τίτλος στην καριέρα του, μάλιστα διεθνής.

Τι λείπει; Προφανώς οι… εγχώριοι τίτλοι, πρωτάθλημα και κύπελλο.

Ο Έρικ Λαμέλα έχει γυρίσει σελίδα, κουράστηκε να τον παρηγορούν