Τα φετινά βραβεία του ΠΣΑΠΠ, ήταν γεμάτα από συγκίνηση και ενδιαφέρουσες στιγμές. Τα λόγια του αδερφού του Τζορτζ Μπάλντοκ ήρθαν να θυμίσουν πως καμιά φορά εστιάζουμε λανθασμένα στην τοξικότητα. Όπως η προβολή σε εκπομπές και άτομα που δε σεβάστηκαν τη μνήμη του, τη στιγμή που η Ελλάδα έγινε μια αγκαλιά για να παρηγορήσει όσο γίνεται και να βοηθήσει την οικογένεια του αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή.
Ήταν όμως και οι κουβέντες των πρωταγωνιστών τη στιγμή που βραβεύονταν. Όντας σε ένα περιβάλλον που δεν είχε γύρω του «ξένους», ή εκείνους που αισθάνονται πως απλά τους κριτικάρουν και έχουν απαιτήσεις απ’ αυτούς. Βραβεία που δόθηκαν από ποδοσφαιριστές σε ανθρώπους του ποδοσφαίρου. Βραβεία «οικογενειακά» με λίγα λόγια, οπότε οι γλώσσες «λύνονταν» πιο εύκολα.
Το αυθόρμητο «τι έχει ακούσει κι αυτή» του Φώτη Ιωαννίδη στη σύντροφό του, Ελένη Βουλγαράκη. Η οποία έπεσε θύμα διαδικτυακής παρενόχλησης, άκουγε πράγματα για τον εαυτό της που απλά δε λέγονται, επειδή ο ποδοσφαιριστής μπορεί να έχασε ένα γκολ.
Οι πιο χαρακτηριστικές στιγμές όμως, αφορούσαν τον Ράζβαν Λουτσέσκου. Ο Ρουμάνος τεχνικός είναι χωρίς αμφιβολία ο πιο έντονος στις αντιδράσεις του. Δεν «φιλτράρει» τα λόγια του όταν οι παλμοί είναι στα ύψη μετά τους αγώνες. Λέει πράγματα που μπορεί να εκνευρίσουν αντιπάλους. Έχουν υπάρξει διάφορες εντάσεις κατά καιρούς με αυτόν πρωταγωνιστή.
Αν κάτι δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς, είναι η προπονητική του αξία. Ο Λουτσέσκου τα χρόνια που είναι στην Ελλάδα και ειδικά στην εποχή του ΠΑΟΚ-πρώτη και δεύτερη θητεία-έχει προλάβει να ανοίξει ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στο βιβλίο της ιστορίας του αθλήματος στη χώρα μας. Το παράσημό του είναι πως αυτό το αναγνώρισαν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές. Οι ποδοσφαιριστές. Εκείνοι με τους οποίους μπορεί να έχει τσακωθεί, ίσως να τους έχει εκνευρίσει. Όπως το βλέπουμε εμείς τουλάχιστον, φαίνεται ως έκπληξη αυτή η επιλογή.
Όμως αρκεί που οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές ξέρουν καλύτερα. Ως επιλογή ήταν απολύτως λογική. Η αναγνώριση ήρθε χωρίς αγκυλώσεις και νεύρα, χωρίς τοξικές σκέψεις που κάνουν κυρίως οι φίλαθλοι γιατί οι επαγγελματίες ξεχωρίζουν το χαρακτήρα του ανθρώπου από τη στιγμή έντασης. Εκείνη στην οποία εστιάζουμε εμείς και ακολουθεί την γνώμη μας για κάποιον. Αγνοώντας κάθε άλλη πτυχή του χαρακτήρα και της επαγγελματικής αξίας.
Το καλό με αυτή την εκδήλωση, είναι πως έδωσε την ευκαιρία και στους φιλάθλους να ακούσουν με διαφορετικό στυλ τον Λουτσέσκου. Χωρίς κάποιον να τον ιντριγκάρει με ερωτήσεις, χωρίς τις φλέβες να πετάγονται γιατί μόλις ολοκληρώθηκε ένα παιχνίδι γεμάτο ένταση και σασπένς. Ο Ρουμάνος αποθέωσε τους συναδέλφους του και είπε τα σωστά και αυτονόητα. Μην ξεχνώντας ούτε τους συναδέλφους του που ίσως να μην έχουν ποτέ την ευκαιρία να δουλέψουν σε μεγάλη ομάδα.
Είναι ωραίο που και που να ακούμε αφιλτράριστους και χωρίς «άμυνες» τους πρωταγωνιστές. Επειδή δεν αισθάνονται πως απέναντι βρίσκεται κάποιος «εχθρός» που θα μεταφράσει τα λεγόμενά τους όπως θέλει, δημιουργώντας πρόβλημα. Όταν απ’ τα λόγια δε βγαίνουν απλά δηλώσεις αλλά το τί κρύβει ο καθένας στην καρδιά του αφιλτράριστο, με κάποιο «μαγικό» τρόπο… μαλακώνει και η κοινή γνώμη προς αυτόν.
Γιατί παρουσιάζεται ο άνθρωπος χωρίς ασπίδες και άμυνες. Δεν παρουσιάζεται ο επαγγελματίας σε στιγμές εκνευρισμού τον οποίο «ταϊζουν» κάποιοι γιατί αυτός «πουλάει».
