Η γενιά μου είχε την τύχη, την ευλογία σωστότερα, να τον ζήσει από την αρχή έως το φινάλε της τεράστιας καριέρας του. Οι νεότεροι τον ξέρατε σαν «Φάντομ» μέσα από τα στιγμιότυπα των αγώνων, εμείς τον είδαμε σε όλες τις συγκλονιστικές πτήσεις του. Στη Δανία με το εθνόσημο, στην Καστοριά να χτίζει την αρχή του μύθου, στο «Όλντ Τράφορντ» να μεγαλουργεί με τον Αθηναϊκό, στον Ολυμπιακό να τρελαίνει κόσμο με τη μυθική απόκρουση στη κεφαλιά του Γιώργου Βλαστού, στον Παναθηναϊκό να ουρλιάζει πανηγυρίζοντας στον ιστορικό τελικό με την αξέχαστη ατάκα για την… τοποθέτηση των χρημάτων!
Ο Νίκος Σαργκάνης δεν ήταν απλά «ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες τερματοφύλακες όλων των εποχών». Ήταν ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, μπροστάρης, κύριος. Το αποτύπωμά του σε τούτη τη γη υπήρξε «βαρύ». Και εκεί ψηλά, στον ουρανό, το «Φάντομ» θα μείνει στην αιωνιότητα με μια υπογραφή που «έσκισε τους αιθέρες» στο ποδόσφαιρο της χώρας μας. Καλό σου ταξίδι Νίκο…
Επιστρέφω στα πεζά της καθημερινότητάς μας. Ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ τα κατάφεραν έστω κι αν έκαναν τραμπάλα με την «καταστροφική γκέλα». Η Ένωση κόντρα στον ΟΦΗ των 10 παικτών πήρε «διπλό» στο 87ο λεπτό και ο Παναθηναϊκός λύγισε τον κακό του δαίμονα Αστέρα στην Τρίπολη με γκολ στην τελευταία φάση του αγώνα, στο 94’!
Ο Λιβάι Γκαρσία και ο Αλεξάντερ Γερεμέγεφ κράτησαν «ζωντανή» την υπόθεση του πρωταθλήματος για τις δύο μεγάλες ομάδες, οι οποίες εάν δεν είχαν νικήσει θα βίωναν (ξανά) ισχυρό κύμα εσωστρέφειας.
Το βέβαιο είναι ότι μιλάμε για «διπλά» τα οποία «φωνάζουν» ότι η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός έχουν και την ποιότητα και τη θέληση να μην αφήσουν τον Ολυμπιακό να μπει στο 2025 έχοντας εξασφαλίσει την άνεση που δίνει ο τίτλος του «μέγιστου φαβορί». Ήταν σχεδόν σίγουρο πως ο ΠΑΟΚ, όπως συνηθίζει, θα περνούσε από τις Σέρρες, αντίθετα ουδείς μπορούσε να επιχειρηματολογήσει με ασφάλεια πως το ίδιο θα πετύχαιναν πράσινοι και κιτρινόμαυροι.
Προσοχή: δεν ισχυρίζομαι ότι επειδή πέτυχαν μεγάλες νίκες η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός έλυσαν αίφνης τα προβλήματά τους. Κάθε άλλο. Όμως εάν δεν είχαν πάρει τρίποντο αυτά θα διογκώνονταν. Αλλωστε ούτε ο Ολυμπιακός έχει λυμένα όλα τα δικά του. Ούτε ο ΠΑΟΚ. Αλλά τις πληγές τις επουλώνεις πιο εύκολα όταν δεν πλακώνεσαι με τον καθρέφτη σου.
Το «τεμάχιο» του Αλεξάντερ Γερεμέγεφ στην Τρίπολη (πεντακάθαρο φυσικά αφού η μπάλα πήγε σε αυτόν από το κεφάλι του Ντέλι –εξετέθη με τις δηλώσεις του αμέσως μετά τη λήξη ο Σάββας Παντελίδης), στην τελευταία φάση του αγώνα, σίγουρα δεν αλλάζει το μέγα θέμα που έχει ο Παναθηναϊκός στο σκοράρισμα. Με 14 γκολ ενεργητικό σε ισάριθμα παιχνίδια προφανώς δεν παίρνει πρωτάθλημα. Όμως μένει ζωντανός μέχρι να φτάσει η ώρα των μεταγραφών κι εκεί έχει υποχρέωση να πάρει ένα (ή δύο;) σέντερ φορ που να στέλνει τη μπάλα στα πλεκτό. Στα εύκολα. Να κάνει το προφανές, δηλαδή, για τη θέση.
Οσο, μάλιστα, ο Φώτης Ιωαννίδης δεν μπορεί να βρει δίχτυα στο φετινό πρωτάθλημα τόσο μεγιστοποιείται η ανάγκη να βρεθεί ο άνθρωπος που θα λυτρώνει τον Παναθηναϊκό του Ρούι Βιτόρια. Γιατί είναι αμαρτία να δημιουργεί, αλλά να μη σκοράρει. Τρία χαμένα τετ α τετ (δύο ο Ιωαννίδης, ένα ο Γερεμέγεφ) θα τον είχαν «τσακίσει» και στην Τρίπολη εάν δεν έβρισκε τη λύση του 94ου λεπτού όπου ο προπονητής αναγκάστηκε να ρίξει και δεύτερο φορ στο ματς για να βγει από το αδιέξοδο.
Όπως κι αν ο Ντραγκόφσκι δεν ήταν «βράχος στη βροχή» με τις δικές του δύο μεγάλες αποκρούσεις νωρίτερα. Όμως ο τερματοφύλακας γι αυτό πρέπει να είναι «κλασάτος» σε μια μεγάλη ομάδα: Για να την κρατάει όρθια στις λίγες αλλά καθοριστικές στιγμές.
Για τον Παναθηναϊκό τούτο το «διπλό» στην έδρα μιας ομάδας που τον έχει… τρελάνει πολλάκις στο παρελθόν –τόσο στην Τρίπολη όσο και στην Αθήνα- έχει διπλή αξία. Οι πράσινοι νικούν διαρκώς εκτός έδρας επί Ρούι Βιτόρια, όμως απέναντι στον Αστέρα το τρίποντο έχει γι αυτούς μεγαλύτερη βαρύτητα, καθώς είναι κακός τους δαίμονας.
Ότι ήταν ο Γερεμέγεφ για τον Παναθηναϊκό υπήρξε και ο Λιβάι Γκαρσία για την ΑΕΚ: Λυτρωτής! Θα μου πείτε «Ο Μαρσιάλ σκόραρε το μεγάλο γκολ για το 1-2 στο Ηράκλειο». Ναι, αλλά είναι από τις φάσεις που η στατιστική «πρέπει» να χρεώσει το 90% στον δημιουργό και το 10% στον σκόρερ.
Και τι δημιούργησε ο αθεόφοβος: Πίνακα! Πέρασε τρεις, έπαιξε το «ένα-δύο» με τον Πιερό και έδωσε ασίστ –«πάρε-βάλε» στον Μαρσιάλ». Από τα γκολ που σκέφτεσαι «Το έχω δει να το κάνουν ο Μέσι και ο Ρονάλντο» αλλά εδώ το ζωγράφισε ο Λιβάι!
Εάν η ΑΕΚ δε νικούσε τον μαχητή ΟΦΗ που έπαιζε με 10 παίκτες από το 20ο λεπτό –όλοι είδαμε τη γροθιά του Νους στον Οντουμπάτζο, εκτός από τον ΚΑΚΙΣΤΟ διαιτητή Τσιμεντερίδη που χρειάστηκε τη… βοήθεια του var για την κόκκινη!!!- , καθένας αντιλαμβάνεται πως θα άκουγε τα… σχολιανά της. Η Ενωση οφείλει να φτιάξει την ανασταλτική λειτουργία της (μεταγραφές έρχονται, πρέπει να το λύσει) και να διορθώσει τη νοοτροπία της. Με τον Βίντα τραυματία εκτός γηπέδου το λογικό ήταν οι συμπαίκτες του να παίξουν συντηρητικά μέχρι να απολάμβαναν ξανά την αριθμητική υπεροχή. Δεν το έπραξαν, ο Καραχάλιος έκλεψε και με έξοχο σουτ έβαλε τον ΟΦΗ μπροστά.
Λέω πως πριν από τους λυτρωτές Λιβάι και Μαρσιάλ, η ΑΕΚ οφείλει μεγάλο «ευχαριστώ» στον Λαμέλα για την έξοχη ασίστ και στον Μουκουντί για το εύστοχο τελείωμα που έφερε το ματς στην ισοπαλία προτού οι δύο ομάδες πάνε στα αποδυτήρια για το ημίχρονο. Ορθότατη και η διαχείριση του Αλμέιδα στην επανάληψη.
Και μια τελευταία ατάκα για τη γκολάρα του Κίριλ Ντεσπόντοφ. Θα πει κάποιος, έτσι χαλαρά «Ελα, μωρέ, σε ματς με τον Πανσερραϊκό το έβαλε»! Ε, ας βρεις πολλούς να έχουν όχι μόνο την έμπνευση αλλά την ικανότητα να το «κολλήσουν» σχεδόν από τη σέντρα κάνοντας τον απόλυτο υπολογισμό για να περάσει η μπάλα πάνω από τον τερματοφύλακα.
Προφανώς δεν θα είναι το πιο κρίσιμο γκολ της σεζόν. Αλλά μοιάζει απίθανο να βρούμε στη διάρκειά της κάποιο ομορφότερο από αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ του Βούλγαρου άσου του ΠΑΟΚ!
