Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα από την αρθρογραφία αθλητικών εφημερίδων και του διαδικτύου...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΕΓΓΛΙΔΗΣ - ΦΩΣ
Ένα δίλεπτο στο τέλος του πρώτου μέρους με τον Μαρίνκοβιτς να εκτελεί τον Παναθηναϊκό ήταν αρκετό για να κρίνει τον αγώνα στο Βελιγράδι. Όχι ότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και οι παίκτες του νίκησαν για εκείνο το δίλεπτο, συνολικά είχαν περισσότερη οργάνωση και ενέργεια από τον Εργκίν Αταμάν και τους δικούς του. Ο Ναν έμεινε στα πολύ χαμηλά βρίσκοντας κάποιους πόντους στο τέλος, ο Λεσόρ αποθεώθηκε στην παλιά έδρα του και δεν μπορούσε να κάνει πάρα πολλά, οι υπόλοιποι ήταν μακριά από τον καλό εαυτό τους. Κι έτσι δεν έδωσαν συνέχεια στη νίκη επί της Μπαρτσελόνα, η οποία αποδεικνύεται παρένθεση σε μία περίοδο κρίσης στους «πράσινους». Την οποία φυσικά μπορούν να ξεπεράσουν, αλλά, για να συμβεί αυτό, απαιτείται πολύ καλύτερη εικόνα από αυτήν που δείχνουν στα τελευταία ματς, με αποκορύφωμα το χθεσινό.
Από την πλευρά του ο Ολυμπιακός είναι σε άλλη «φάση», παρόλο που και ο ίδιος ηττήθηκε προ ημερών στο ίδιο γήπεδο. Το αποψινό παιχνίδι με την έκπληξη της διοργάνωσης και πολύ γρήγορη Παρί θα έχει αρκετές παγίδες και θα χρειαστεί μεγάλη συγκέντρωση, προσπάθεια και τρεξίματα. Η απουσία του Φαλ είναι σαφώς σημαντική, από τη στιγμή που λείπει και ο Ράιτ. Αλλά εκεί μπορούν να βρεθούν λύσεις με διάφορες εναλλακτικές από τον Μπαρτζώκα. Το θέμα για τον Ολυμπιακό είναι να επιβληθεί από την αρχή και να μην έχει «κενά» στο παιχνίδι του. Εάν συμβεί αυτό, θα συνεχίσει να μετράει νέο σερί μετά την ήττα στο γήπεδο όπου ο Παναθηναϊκός παραδόθηκε άνευ όρων.
ΝΙΚΟΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ – LIVE SPORT
Τα δύο απανωτά ματς με τον Ατρόμητο έδωσαν τη δυνατότητα να καταλάβουμε προς τα πού το πάει ο Παναθηναϊκός με τον Βιτόρια. Αργά, αλλά σταθερά, δουλεύονται πράγματα, τα οποία το λογικό είναι να αποδώσουν στο μάξιμουμ αργότερα. Βέβαια, θα χρειαστεί… γαϊδουρινή υπομονή από όλους. Η ομάδα άργησε να ξεκινήσει, για χίλιους δύο λόγους που δεν χρειάζονται υπενθύμιση. Στην πραγματικότητα, δεν έχει πάρει ακόμη μπρος. Η απόδοσή της βελτιώνεται, αλλά δεν διαθέτει ακόμη διάρκεια στο 90λεπτο, ούτε συνέπεια. Αρκετοί από τους κάθε φορά 11, χάνουν τον προσανατολισμό τους για μεγάλα διαστήματα. Και, φυσικά, δεν έχει ακόμη το εύκολο γκολ, κυρίως από τους σέντερ φορ, χωρίς κανείς να είναι σίγουρος ότι μία πιθανή μεταγραφή γκολτζή τον Ιανουάριο θα λύσει το πρόβλημα. Υπάρχουν, όμως, ήδη κάποιες σταθερές που χτίζονται σιγά σιγά…
Χρειάζονται επίσης κάτι άλλο σημαντικό: ανοχή στο κακό αποτέλεσμα που σίγουρα θα έρχεται και μάλιστα συχνά. Είπαμε, όλα γίνονται σιγά σιγά και με χρονοκαθυστέρηση. Το αντίθετο, θα ήταν παράλογο. Και εδώ υπάρχει η ανάγκη για στήριξη, χωρίς όρους, γκρίνιες και απογοητεύσεις. Έτσι όπως πάει φέτος το πρωτάθλημα, και οι τέσσερις πρώτοι μπορούν να ελπίζουν ότι θα το κατακτήσουν στο τέλος, αφού δεν υπάρχουν απαγορευτικές αποστάσεις μεταξύ τους. Ειδικά στον Παναθηναϊκό, αν βγάλουν από το μυαλό τους το… “πάμε για πρωτάθλημα”, μπορεί και να το πάρουν!
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ – ΩΡΑ
Ο Αλμέιδα έχει στη φιλοσοφία του πως οφείλει να πάρει ρίσκο στα ματς Κυπέλλου, διότι είναι κομμάτι της διαχείρισης που θέλει να κάνει στο ρόστερ. Το οποιοδήποτε ρόστερ και όχι μόνο το φετινό που είναι πολύ μεγάλο. Το έκανε την πρώτη του σεζόν, το έκανε τη δεύτερη, το έκανε και τώρα. Είναι ένα ρίσκο, που επί της ουσίας υπάγεται μέσα στον τρόπο που θέλει ο Αλμέιδα να διαχειρίζεται το υλικό που έχει στα χέρια του.
Απλώς υπάρχει μια σημαντική διαφορά φέτος. Είναι τέτοιο το ρόστερ που θαρρώ πως είναι ελάχιστες οι επιλογές που μπορεί να κάνει ο Αλμέιδα και να μοιάζουν ακραίες ή περίεργες. Ειδικά όταν πρέπει να κάνει rotation. Ακόμα και αν το ματς είναι με τον Άρη ή ακόμα και με τον ΠΑΟΚ που ακολουθεί. Προφανώς υπάρχει το κομμάτι του κορμού και της συνοχής. Που είναι σημαντικό και παίζει μεγάλο ρόλο, ειδικά όταν μιλάμε για παιχνίδια με αντιπάλους το ΠΑΟΚ ή κατόπιν αν προκριθεί έναν εκ των Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό. Από την άλλη μεριά, υπάρχουν παίκτες, φουλ ποιοτικοί, που εννοείται υπολογίζονται κανονικά από τον Αλμέιδα, μπορούν να προσφέρουν στην ομάδα και πρέπει να παίρνουν και αυτοί και πρέπει να παίρνουν και αυτοί χρόνους συμμετοχής. Αν όχι στο πρωτάθλημα, τότε στο Κύπελλο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΑΣΜΗΣ – ΤΑ ΝΕΑ
Φίδι στον κόρφο του συνεχίζει να έχει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο με την υπόθεση της ευρωπαϊκής Σούπερ Λιγκ. Το χθεσινό δημοσίευμα της «Μούντο Ντεπορτίβο» είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για το πώς σκέφτονται και δρουν επιφανή μέλη της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής οικογένειας, αλλά και της υποκρισίας που τα διακρίνει. Ο πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης Φλορεντίνο Πέρεθ όχι μόνο δεν έχει υποχωρήσει στο θέμα της Σούπερ Λιγκ, αλλά στο παρασκήνιο φέρεται να έχει πείσει τουλάχιστον 60 κλαμπ να συμμετάσχουν στο εγχείρημα. Η ισπανική εφημερίδα αφήνει να εννοηθεί πως η Μπάγερν, μια από τις ισχυρές ομάδες που τάχθηκαν εξ αρχής στο πλευρό της UEFA, ίσως αναθεωρήσει τη στάση της, αν βελτιωνόταν η αξιοκρατική πρόσβαση στη Σούπερ Λιγκ, ενώ τονίζει πως πολλές από τις ομάδες που έχουν απορρίψει το εγχείρημα λόγω του φόβου τιμωριών από την UEFA και τη FIFA εξακολουθούν να το υποστηρίζουν στο παρασκήνιο.
Πριν από λίγες ημέρες, ο επικεφαλής του εγχειρήματος της Σούπερ Λιγκ, Φλορεντίνο Πέρεθ, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη γενική συνέλευση της Ρεάλ, κατηγόρησε την UEFA για βεβαρημένο αγωνιστικό καλεντάρι στο οποίο οφείλονται οι πολλοί τραυματισμοί των παικτών. Και τώρα τι κάνει η εταιρεία που έχει αναλάβει το πρότζεκτ της Σούπερ Λιγκ, η Α22; Στη χειρότερη των περιπτώσεων το format της θα έχει τον ίδιο αριθμό αγώνων, αν όχι δύο επιπλέον. Και ύστερα τα κλαμπ διαμαρτύρονται για το καλαντάρι.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ – SPORTDAY
Η συνέντευξη του Βαγγέλη Μαρινάκη στο βρετανικό Sky Sports ήταν τόσο καλή που οδηγεί στο συμπέρασμα πως θα έπρεπε να μιλάει συχνότερα. Βέβαια ίσως η συνέντευξη είχε ενδιαφέρον ακριβώς γιατί ο πρόεδρος του Ολυμπιακού μετρά τα λόγια του. Ούτε στη συνέντευξη αυτή δεν ήταν χειμαρρώδης. Είπε όμως αρκετά που μπορεί να βοηθήσουν τον κόσμο να τον καταλάβει καλύτερα. Κάποια χρόνια πριν ο Μαρινάκης είχε θυμώσει πολύ μαζί μου για ένα κομμάτι που είχα γράψει εδώ και στο οποίο ισχυριζόμουν ότι πολλές φορές μου δίνει την εντύπωση είναι δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Μου είχε εκφράσει ηπιότατα και σχεδόν γελώντας την αντίρρησή του λέγοντας πως σίγουρα δεν πρόκειται για διχασμένη προσωπικότητα -έτσι είχε εκλάβει την παρατήρησή μου.
Εγώ ωστόσο αυτό που ήθελα να γράψω ήταν κάτι άλλο: ότι ο κύκλος των δραστηριοτήτων του είναι τόσο μεγάλος που συχνά αναρωτιέμαι πότε τα προλαβαίνει όλα. Δεν είχα γράψει ότι έχουν διαφορά οι αποφάσεις του ή οι επιλογές του, αλλά ότι πολλές φορές διακρίνω πως υπάρχουν δύο ολότελα διαφορετικές προσεγγίσεις στις ποδοσφαιρικές τουλάχιστον αποφάσεις του… Αν αύριο έφευγε ο Μαρινάκης από το ποδόσφαιρο θα τον θυμόμουν ως ένα σπάνιο άνθρωπο που συνδυάζει πάθος, θαυμασμό για αυτό που αποκαλούμε μεγάλη ομάδα και από την άλλη μία απόλυτα τεχνοκρατική αντίληψη στηριγμένη πολύ στη λογική κι όχι στο ένστικτο. Επίσης ακούγοντάς τον κατάλαβα πως ανήκει σε αυτούς που δεν απολαμβάνουν τόσο την στιγμή της επιτυχίας όσο το ταξίδι: κι αυτό ομολογώ πως δεν του το ‘χα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ
*Για να διαβάσετε ολόκληρο ένα άρθρο θα πρέπει να απευθυνθείτε στο περίπτερο της γειτονιάς σας. Ενισχύοντας την εφημερίδα που εκτιμάτε περισσότερο, δίνετε πνοή στην πολυφωνία του Τύπου.
