Όπως δεν έγινε η ομάδα υπερδύναμη όταν νίκησε την Αγγλία στο «Γουέμπλεϊ» 1-2 έτσι δεν είναι για… πέταμα επειδή έχασε 0-3 στο ΟΑΚΑ.
Ναι, η Ελλάδα είχε δημιουργήσει στον εαυτό της μια σπάνια ευκαιρία με την πορεία έως τώρα, έχασε ουσιαστικά την 1η θέση, όμως το δεδομένο δεν αλλάζει: η ομάδα είναι στο σωστό δρόμο. Έχει το ταλέντο, τις προϋποθέσεις, τις προδιαγραφές, την υγεία και βεβαίως την αγάπη-εμπιστοσύνη του κόσμου. Ειδικά το τελευταίο μόνο απλό δεν είναι. Το «60.000 στο ΟΑΚΑ» πρέπει να διαβαστεί ως σπουδαία «προίκα» κι όχι ως «ξενέρωσαν τον κόσμο».
Ο δρόμος για την επιστροφή στις μεγάλες διοργανώσεις είναι δύσβατος. Δεν έχει ροδοπέταλα αλλά αγκάθια και εμπόδια. Δεν μπορεί να έχει μόνο χαρές. Υπάρχουν και σκληρές βραδιές όπως αυτή της 14ης Νοεμβρίου.
Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει, να πάρει το μάθημά της από την θαυμάσια αντίδραση της Αγγλίας και να πορευτεί με μοναδικό γνώμονα την δεδομένη δική της πρόοδο. Μόνο έτσι θα επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια.
Αν αρχίσει ξανά το «θάψιμο», η ασύστολη γκρίνια, το ξενέρωμα, θα χαθεί η μπάλα. Δεν υπάρχει… πολυτέλεια για κάτι τέτοιο μετά από 10 άγονα χρόνια. Προφανώς επιβάλλεται η κριτική για το βαρύ 0-3, προφανώς οφείλουμε να επισημάνουμε όσα έφταιξαν και η ομάδα ηττήθηκε και ψυχολογικά και αγωνιστικά το κρίσιμο ματς, όμως η διαχείριση της ήττας μετράει πολύ τούτη την ώρα.
Η Εθνική έχει ένα σταθερό πλάνο, πολύ αξιόλογο προπονητή, διοίκηση που την στηρίζει με ορθό τρόπο και υλικό πολύ αξιόλογο. Τίποτα από αυτά δεν πρέπει να απαξιώσει. Είναι κεκτημένα υπάρχοντά της.
Οφείλει να διαβάσει τι συνέβη. Για ποιο λόγο δεν ήταν προετοιμασμένη ότι κόντρα σε έναν τόσο ποιοτικό αντίπαλο το ματς μπορούσε να «στραβώσει». Συνέβη στο 7ο λεπτό. Ο καταπληκτικός Μαντουέκε έγινε από την αρχή εφιάλτης για τον Τσιμίκα και αποτέλεσε τον καταλύτη της ανωτερότητας των Άγγλων. Προτού αναλάβουν τα ηνία ο εξαιρετικός Τζόουνς και ο φοβερός Μπέλινχαμ βάζοντας σφραγίδα.
Γνωρίζαμε ΟΛΟΙ πως τούτο το παιχνίδι θα ήταν πολύ πιο δύσκολο από εκείνο του «Γουέμπλεϊ». Όμως με εξαίρεση ένα διάστημα στο β’ ημίχρονο η Ελλάδα ήταν στο μεγαλύτερο μέρος σε παθητικό ρόλο, όπως παραδέχτηκε και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Το ματς στράβωσε από την αρχή, δεν… έστρωσε ελέω Πίκφορντ που απαγόρεψε την ισοφάριση σε Τσιμίκα και Ιωαννίδη, ίσως αν είχε γίνει το 1-1 στο 63ο λεπτό να γινόταν άλλη κουβέντα, όμως με τα «ίσως» και τα «αν» δουλειά δεν γίνεται.
Η Ελλάδα έψαξε την ισοφάριση αφήνοντας ταυτόχρονα πολλά μέτρα στο τρανζίσιον των Άγγλων και το πλήρωσε χάνοντας όχι μόνο το ματς αλλά και τη διαφορά στα γκολ. Οπότε, ρεαλιστικά, δεν γίνεται συζήτηση πλέον για την πρωτιά.
Όμως η Εθνική πρέπει να πάει στη Φινλανδία και να νικήσει. Εάν δεν το πράξει θα δείξει ότι υφίσταται κίνδυνος να την ρουφήξει η «μαύρη τρύπα» του 0-3. Κι αυτό είναι που δεν πρέπει να συμβεί με τίποτα. Το πισωγύρισμα απαγορεύεται. Το σκληρό μάθημα είναι μέσα στη ζωή. Η υγεία (που αποπνέει σήμερα) επιβάλλεται να προστατευτεί.
