Ήθελα καιρό να κάνω ένα τέτοιο κείμενο. Άλλοτε το ζύμωνα στο κεφάλι μου, άλλοτε το ξεχνούσα με την αγωνιστική δράση και πολλές φορές έπιανα τον εαυτό μου να εξηγώ τα ερωτήματα - παράπονα οπαδών, που έβγαιναν στο ραδιόφωνο, με κάποια από αυτά που θα μπορούσαν να μπουν στο παρόν κείμενο.
Τι θέλουμε λοιπόν να δούμε σε αυτές τις αράδες; Τι ζητάμε; Κάνουμε απλώς μια συγκριτική μελέτη με προηγούμενα χρόνια και παρατηρούμε που οφείλεται η βελτίωση του ανταγωνισμού στην λίγκα, παράλληλα, όμως, ρωτάμε αν ΟΝΤΩΣ το οικοδόμημα του "ελκυστικού" και ανταγωνιστικού μας πρωταθλήματος έχει στερεές βάσεις ή πρόκειται για μια σαθρή συγκυρία, η οποία ενδέχεται να πέσει ως πύργος από τραπουλόχαρτα.
Για να σας γλυτώσω από τον κόπο να μπείτε στο γαϊτανάκι "α, δεν τα λες για την ομάδα σου όμως", δεν θα αναφερθούμε συγκεκριμένα σε κάποια ομάδα, απλώς θα παραθέσουμε μερικά "πρέπει" που υπάρχουν σε προηγμένα πρωταθλήματα και μερικά (πολύ λίγα είναι) "θετικά", που κάνουν ορισμένοι στην δική μας περίπτωση.
Να σημειωθεί πως η φωτογραφία του κειμένου είναι τυχαία. Παραπάνω από παίκτες δύο ομάδων δεν δύναται να βρεθούν στο ίδιο σημείο. Ηρεμία...
Φάκελος Ανανεώσεις
Αν αναλογιστεί κανείς το ρόστερ της ομάδας που υποστηρίζει, θα μπει εύκολα στη διαδικασία να ξεχωρίσει όσους παίζουν εδώ και χρόνια, όσους ήρθαν φέτος - πέρσι, όσους ήρθαν για να μείνουν και έχουν ποιοτικά χρόνια μπροστά τους και όσους ήρθαν νεαροί, αλλά ενδέχεται να φύγουν για να βγάλουμε... εκατομμύρια.
Σε πολλές ομάδες το ζήτημα "ανανεώσεις", όταν ειδικά πρόκειται για τριετία+ αποτελεί είδος προς εξαφάνιση. Πολλές ομάδες της λίγκας ακροβατούν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και έστω μια χρονιά να βγει εκτός προϋπολογισμού, χαρακτηρίζει αυτόματα όλο το πρότζεκτ ως αποτυχημένο. Πολλές άξιες προσπάθειες έχουν μείνει, ανά τα χρόνια, μετέωρες, λόγω έλλειψης πόρων και επενδυτών.
Άλλες ομάδες, δε, μπορεί να μην έχουν οικονομικά προβλήματα και να μην πιέζονται τόσο, έχουν όμως ένα μεγαλοπρεπέστατο "πρέπει" επιτυχιών, το οποίο πηγάζει από τον εθισμένο στη νίκη κόσμο τους. Επομένως... και εκεί τα ρίσκα είναι πολυτέλειες.
Άρα, για να φτάσει ένας παίκτης να έρθει σε παραγωγική ηλικία στη χώρα μας και να μείνει σε μια ομάδα για πάνω από 5ετία, είναι από δύσκολο εώς σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Πάντα θα θέλουμε περισσότερα, πάντα ο παίκτης θα βλέπει το επίπεδο του πρωταθλήματος και θα θέλει να βρει κάτι καλύτερο ή, αν τον πείσεις, πως μπορεί να το βρει εδώ, τότε θα αξιώσει χρήματα, που στο ζύγι δεν σε συμφέρουν και θα κινηθείς για καινούρια λύση.
...η οποία θα σε πάει πίσω σε ομοιογένεια και κορμό και ίσως μακροχρόνια σου κοστίσει περισσότερο.
Αν δει κανείς τι γίνεται σε ομάδες από προηγμένα πρωταθλήματα, όπως Λίβερπουλ, Σίτι, Ρεάλ κλπ, θα καταλάβει πως το να έχεις έναν δυνατό κορμό και να τον πλαισιώνεις απλώς με κάποιες νέες "επενδύσεις" είναι ο μονόδρομος. Μπορεί η Ρεάλ να κάνει πολλές και ακριβές μεταγραφές, αποτελεί όμως την εξαίρεση, καταφέρνοντας να μπολιάσει πολύ γρήγορα το όποιο ταλέντο βρει, και να βασιστεί πάνω του για τα επόμενα χρόνια. Αυτό δεν είναι ο κανόνας και σίγουρα, ακόμη και η ίδια η Ρεάλ δεν το κάνει με τον ίδιο τρόπο όπως παλιά. Έπαθε και έμαθε. Πλέον οι ομάδες που έχουν στόχο να χτίσουν ένα "legacy" δεν δανείζονται, δεν πετούν χρήματα αν δεν μελετήσουν σε βάθος 3-4ετίας και δεν ακούν την πλατιά μάζα που ζητάει πρόσκαιρες λύσεις. Αυτό μπορεί να κοστίζει στην τρέχουσα σεζόν, ενδεχομένως να οδηγήσει σε αποτυχίες, όμως θα αποφέρει καρπούς στο μέλλον.
Αλήθεια, η ομάδα σου... το κάνει; Μήπως η ομάδα σου ανανεώνει μονοετή συμβόλαια σε παίκτες ηλικίας 30+; Μήπως η ομάδα σου έχει παίκτες που δεν τους πολυβλέπεις στον σύλλογο την επόμενη 3ετία; Αν έχει, πόσους μπορείς να μετρήσεις;
Φάκελος ηλικίες
Κάθε ομάδα οφείλει να έχει ορισμένους μπαρουτοκαπνισμένους παίκτες στο ρόστερ της. Δεν πάμε να ποινικοποιήσουμε αυτό. Όμως ο ρόλος και τα λεπτά που παίρνουν αυτοί οι παίκτες σε μία σεζόν είναι ένας παράγοντας που θα επηρεάσει πολλές από τις μεταβλητές μας. Αν μια ομάδα βασίζεται σε παίκτες μεγάλης ηλικίας και πάρει το μάξιμουμ από εκείνους, την ώρα που παραγκωνίζει παίκτες κάτω των 29, τότε μεγαλώνει το ηλικιακό της χάσμα στο ροτέισον και όταν βρεθεί με τραυματισμούς ή στη δύση μιας πρωτοκλασάτης καριέρας πελαγοδρομεί. Το να έχεις τον Τζέραρντ να παίζει ως βασικός ως το τέλος της καριέρας του, έπειτα από μια γεμάτη σεζόν, και να τον χειροκροτάς στο "ύστατο χαίρε" είναι μεν όμορφο, όμως όταν έρθει η ώρα να δεις ποιος θα παίζει στη θέση του την επόμενη σεζόν θα νιώσεις το μεγάλο κενό, που ΕΣΥ ο ίδιος άφησες να συμβεί.
Αλήθεια, οι σταρ της ομάδας σου τι ηλικία έχουν; Λες να αντέχουν 3-4 χρονάκια ακόμα;
Φάκελος Εθνικότητα
Ένας ποδοσφαιριστής από τα "σπλάχνα" του συλλόγου ή, έστω, ακόμη και από ακαδημίες άλλης ομάδας, γνωρίζει καλά τις απαιτήσεις και τις συνθήκες στις οποίες αγωνίζεται και μπορεί να μεταφέρει μια κατάσταση, επικοινωνώντας την στους νεοσύλλεκτους. Η χώρα μας βρίσκεται στα τάρταρα της ειδικής βαθμολογίας, αναφορικά με τους γηγενείς, συγκριτικά με άλλα πρωταθλήματα και αυτό έπαιξε σίγουρα ρόλο και στην έλλειψη επιτυχιών της Εθνικής ομάδας. Όσο πιο ψηλά στην βαθμολογία της Superleague, τόσο και λιγότεροι Έλληνες στο αρχικό σχήμα, με αποτέλεσμα τα μεγάλα ταλέντα της χώρας να κυνηγούν την μεταγραφή τους στο εξωτερικό, φοβούμενα πως η σκληρή ελληνική πραγματικότητα θα τα οδηγήσει στην αφάνεια. Η έλλειψη οργάνωσης και επενδύσεων στις ακαδημίες, δε, κάνει τα πράγματα όλο και χειρότερα.
Σημείωση, η όλη κουβέντα γίνεται ανεξαρτήτως αν αλλάξει όντως όλο αυτό με τους υποχρεωτικούς γηγενείς στο ρόστερ και αφορά στην πορεία μας ως χώρα μέχρι και σήμερα.
Μεταξύ μας, πόσους Έλληνες παίκτες περιμένει να δει με αγωνία ο κόσμος της ομάδας σου πηγαίνοντας στο γήπεδο; Πόσα αστέρια της ενδεκάδας σας έχουν τον πρώτο ρόλο και είναι... Έλληνες;
Φάκελος ανταγωνιστικότητα
Το ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια τείνει να γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικό. Σε αυτό σίγουρα έχει συμβάλει η έλευση του VAR, η χρήση των social media μεταξύ των "πελατών" και η ανάλυση των αγώνων και των στατιστικών στοιχείων. Πλέον η αλήθεια δεν κρύβεται και οι επίδοξοι... ολιγάρχες έχουν πιο δύσκολο έργο να πουλήσουν πάγο σε Εσκιμώο. Ήταν όμως αυτό αρκετό για να μοιραστούν οι επιτυχίες; Η μοιρασιά της "πίτας" γίνεται μεν σε ελαφρώς πιο δίκαιο βαθμό, όχι όμως όσο θα θέλαμε. Για να είμαστε δίκαιοι, πουθενά δεν γίνεται όσο θα ήθελε ο κόσμος. Επομένως, ας είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό που έχουμε στα χέρια μας και τους ενθαρρυντικούς δείκτες βελτίωσης για την ώρα.
Σε αυτό παίζουν ρόλο οι επενδύσεις και τα εκατομμύρια, που έχουν πέσει στο τραπέζι. Οι ταχύτητες του πρωταθλήματος στη χώρα μας παραμένουν εύκολα αντιληπτές.Οι διαφορές δυναμικότητας συνεχίζουν να υπάρχουν. Όμως έχουν ανοίξει σε αριθμό θέσεων και πλέον η πρώτη ταχύτητα δεν απαρτίζεται από μία ή δύο ομάδες. Οι χαμηλές ταχύτητες της λίγκας συνεχίζουν να είναι προβληματικές και να κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, όμως η "μαγεία" που δίνει η μάχη της κορυφής επισκιάζει την ουρά (για την οποία θα μιλήσουμε σε άλλο κείμενο). Παράλληλα, μια νέα ταχύτητα με μεγάλες προοπτικές γεννάται κάπου στη μέση, η οποία φέτος έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει και ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ίσως αυτή η μεσαία ταχύτητα να είναι και η λύση για να γίνει καλύτερο το πρωτάθλημα μας, καθώς προσελκύει αρκετούς γηγενείς παίκτες και κινείται στην λεπτή γραμμή μεταξύ κυνικότητας για το αποτέλεσμα και χαράς του παιχνιδιού. Ας διδαχθούμε από τυχόν επιτυχίες ομάδων που κινούνται σε αυτή την ταχύτητα...
Τι συμβαίνει όμως και πλέον το πρωτάθλημα και ο τίτλος κρίνεται ως την τελευταία αγωνιστική; Βελτιωθήκαμε τόσο; Γεννήσαμε ταλέντα ξαφνικά; Το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας ανέβηκε σε τέτοιο βαθμό, κατατάσσοντας μας ανάμεσα στις κορυφαίες λίγκες;
Όχι και πάλι όχι! Κατηγορηματικά ΟΧΙ! Μπορεί, αναφορικά με το σασπένς, να βρισκόμαστε ακόμη και στην κορυφή, ανάμεσα στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, το ποδόσφαιρό μας όμως, σύμφωνα πάντα με τα κριτήρια που έχουν να κάνουν με το θέαμα, δεν είναι ούτε στη μέση. Μπορεί να έχουν έρθει ακριβοί παίκτες και προσωπικότητες, που ίσως πιο παλιά θα έμοιαζαν με μακρινό όνειρο, όμως σε απόδοση δεν έχουμε βελτιωθεί ούτε στο ελάχιστο. Ακόμη και οι λιγοστές ευρωπαϊκές μας επιτυχίες έχουν λογική εξήγηση, η οποία βασίζεται σε σταθερές ή όχι παρουσίες στο ευρωπαϊκό στερέωμα από τις ομάδες μας. Αν καταφέρεις να είσαι "εκεί" κάθε χρόνο και δεν τα παρατήσεις νωρίς για να επικεντρωθείς στο εγχώριο πρωτάθλημα (όπως γίνονταν παλιά), τότε θα έχεις πιο εύκολο μονοπάτι για την επόμενη χρονιά και ίσως η τύχη είναι με το μέρος σου. Άρα, καλό το παραμύθι με την Ευρώπη, όμως, οι επιτυχίες μας είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού και αυτό είναι δική μας ευθύνη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το φετινό, όπου... σαν να χαλαρώσαμε λίγο μετά την περσινή υπερ-προσπάθεια. Δεν νομίζετε;
Τι γίνεται όμως και φέτος οι ομάδες της κορυφής μας γκελάρουν τόσο πολύ στο πρωτάθλημα, παρόλο που επένδυσαν πολλά και είναι ίσως πιο ακριβές από ποτέ; Το χρήμα δεν παίζει ρόλο; Αφού παίζει! Λάθος μας τα είπαν;
Το χρήμα και τα μπάτζετ παίζουν ρόλο, αρκεί να ανταποκρίνονται σε πραγματικά δεδομένα και όχι σε υπεραξίες. Παράλληλα το χρήμα παίζει ρόλο όταν η επένδυση γίνει με σωστό τέμπο και όχι... μονοκοπανιά. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μπάσκετ για να διορθώνεις τα λάθη σου με ευκολία.
Ναι αλλά φέτος όλες οι ομάδες της πρώτης ταχύτητας είναι δυνατόν να αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα;
Όταν έχεις κοινές τακτικές, θα αντιμετωπίζεις και κοινά προβλήματα. Αυτό αντιμετωπίζουν όσες ομάδες επένδυσαν και άλλαξαν κατά πολύ αυτό το καλοκαίρι, ρίχνοντας εκατομμύρια σε παρόμοιου τύπου μεταγραφές. Παίκτες που ήρθαν για να ανεβάσουν το επίπεδο, όμως είτε δεν τα βρίσκουν με τα θέλω του προπονητή, είτε είναι αδιάφοροι, είτε βρίσκονται στη δύση τους και δεν πολύσκάνε να δώσουν το κάτι παραπάνω. Ταυτόχρονα, στον βωμό του "πετάω πολλά εκατομμύρια" ήρθαν στη χώρα μας και υπερτιμημένοι παίκτες . Που ανεβάζουν μεν τους αριθμούς μιας ομάδας στο transfermarkt, όμως στην ουσία απλώς της δημιουργούν οικονομικό άνοιγμα, το οποίο ενδέχεται να βρει μπροστά της.
Για να είμαστε δίκαιοι, ταυτόχρονα με τις επενδύσεις και τα εκατομμύρια υπάρχει και μια εν μέρει εξαίρεση, στην περίπτωση του Ολυμπιακού, που παραμένει μεν ακριβός και σπάταλος, όμως την ίδια ώρα δείχνει να το γυρνάει προς τα "χρυσά - μωρά" του.
Και σε αυτή την περίπτωση όμως πρέπει να έχουμε υπομονή και να δούμε πόσο θα κρατήσει αυτή η προσέγγιση. Πολύ καλό για να είναι αληθινό. Πολύ... ελληνικό για να το αντέξει ο κόσμος μιας ομάδας.
Το ποδόσφαιρο μας παραμένει παραγοντικό και η βελτίωση συνεχίζει να έρχεται ανάλογα με την τσέπη του εκάστοτε επενδυτή. Η επένδυση δεν γίνεται σε μακροχρόνια συμβόλαια και παίκτες που θα συνδυάσουν το όνομα τους με μακροχρόνιες πορείες, αλλά σε πρόσκαιρες λύσεις που θα μας βάλουν τον επόμενο μήνα στην κορυφή. Έστω για λίγο, για να μην γκρινιάζει ο κόσμος. Για το αύριο... βλέπουμε!
Φτάνοντας στο τέλος του κειμένου, για πες τώρα, μπορεί η ομάδα σου να κάνει πρωταθλητισμό μέχρι και την επόμενη 10ετία, παραμένοντας κερδοφόρα και χωρίς να κάνει 200+ μεταγραφές; Είναι άραγε κερδοφόρα τουλάχιστον φέτος; Ήταν ποτέ; ή βασίζεται στις ορέξεις του επενδυτή και στα κέφια του για "δόξες";
Συμπερασματικά, το προϊόν μας μπορεί να έχει γίνει μεν πιο συναρπαστικό, όμως μάλλον βασίζεται σε ξένες πλάτες, που κάλλιστα μια μέρα μπορεί και να μην υπάρχουν. League Phase Champions League πάντως δεν βλέπουμε ούτε με κυάλι...
