Τα παιχνίδια δεν κρατάνε ένα ημίχρονο, κρατάνε δύο. Και ο Παναθηναϊκός στην Σουηδία απέναντι σε μία πολύ μέτρια ομάδα, ενώ έκανε ένα σοβαρό πρώτο ημίχρονο και προηγήθηκε, κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στο δεύτερο έχασε το παιχνίδι με 2-1 και πλέον τρέχει για να αποφύγει το κάζο, δηλαδή τον αποκλεισμό του από την συνέχεια στο Conference.
Οι ομάδες δεν χτίζονται τον Νοέμβριο, αλλά το καλοκαίρι. Και ο Βιτόρια είναι ο μόνος, που δεν φταίει για το αποψινό κάζο. Ο Βιτόρια δεν είναι μάγος, για να γιατρέψει μέσα σε μία εβδομάδα μία άρρωστη ομάδα. Διότι πρώτα από όλα ο Παναθηναϊκός είναι άρρωστος. Απόψε είδαμε σε 90 λεπτά τα πάντα .
Στο πρώτο ημίχρονο είδαμε αυτό, που θέλει να κάνει ο Βιτόρια. Ο Παναθηναϊκός ήταν σοβαρός, συγκεντρωμένος δεν έδωσε φάσεις στον αντίπαλο πέτυχε ένα ωραίο γκολ με τον Τζούρισιτς, από μία καλά δομημένη επίθεση, την πάσα του Ιωαννίδη στον Μλαντένοβιτς και την σέντρα στον σκόρερ Τζούρισιτς. Σε αυτό το πρώτο 45λεπτο έβλεπες στο γήπεδο μία ομάδα, που ήξερε τι έπαιζε, άλλαζε σωστά την μπάλα και προηγήθηκε και είχε τον απόλυτο έλεγχο. Δεν έκανε πολλές φάσεις, αλλά προσπάθησε να χτίσει σωστά το παιχνίδι και φαινόταν, ότι αν συνεχίσει έτσι θα βρει μία ακόμα καλή στιγμή και θα πάρει το ματς .
Και ήρθε το δεύτερο ημίχρονο και είδαμε τον Παναθηναϊκό του… Αλόνσο. Μία ομάδα που πρώτα από όλα έμεινε από ενέργεια και δυνάμεις και αυτό φάνηκε από την πρώτη φάση στο δεύτερο μέρος. Η Τζουργκάρντεν έτρεξε πολύ, ο Παναθηναϊκός… περπάταγε και το 0-1 έγινε 2-1 χωρίς καλά-καλά να το καταλάβει κανείς. Μία ομάδα που εκτός από ενέργεια δεν είχε αρχή μέση και τέλος. Δεν μπορούσε να επιτεθεί όπως στο πρώτο ημίχρονο και έδινε πολλούς χώρους όταν έχανε την μπάλα στην Σουηδική ομάδα. Σε αυτό το δεύτερο μέρος ο Παναθηναϊκός δεν έκανε ούτε μισή φάση.
Μπορεί πριν το δεύτερο γκολ να υπάρχει καθαρό φάουλ στον Ιωαννίδη, που δεν δόθηκε, αλλά ο Παναθηναϊκός για να πάει μπροστά πρέπει να κοιτάξει να αλλάξει το χάλι του δευτέρου 45λεπτου.
Οι παίκτες θα πρέπει να καταλάβουν, ότι τα εκατομμύρια φαίνονται στο γήπεδο και χωρίς να δίνεις και την ψυχή σου και στα 90 λεπτά αποτέλεσμα δεν παίρνεις. Μόνο στον Ουναΐ που ήταν παντού στο πρώτο ημίχρονο μπορεί να σταθεί κανείς, στο δεύτερο χάθηκε και αυτός. Και στο γκολ του Τζούρισιτς. Από κει και πέρα το απόλυτο μηδέν, με τον Τετέ να είναι σε πολύ κακό βράδυ, να μην του πιάνει τίποτα και τον Παναθηναϊκό να μην μπορεί να επιτεθεί από τα δεξιά.
Η βραδιά είναι ντροπιαστική για τον Παναθηναϊκό και οι 1500 φίλοι της ομάδας, που ξόδεψαν τόσα χρήματα, για να έρθουν να δουν την ομάδα τους ένιωσαν ότι μόνο αυτοί έκαναν αυτό, που έπρεπε και βοήθησαν την ομάδα με την φωνή τους για 90 λεπτά.
Ο Παναθηναϊκός πληρώνει ακόμα και θα πληρώνει ακόμα και λάθη που έγιναν στον σχεδιασμό το καλοκαίρι και βλέπουμε για παράδειγμα τον Μλαντένοβιτς να παίζει ασταμάτητα και λογικά να έχει σκάσει, αλλά και την επιλογή του Αλόνσο, που αποδεικνύεται καταστροφική. Εγώ εκτός των άλλων απόψε είδα και μία ομάδα που έμεινε από δυνάμεις στο δεύτερο ημίχρονο και παίκτες που μόλις δέχθηκαν και το πρώτο γκολ δεν έβγαλαν την παραμικρή αντίδραση και κατέρρευσαν.
Ο Βιτόρια έχει να ανέβει ένα βουνό. Πρέπει μέσα από τα παιχνίδια να κάνει ομάδα τον Παναθηναϊκό και αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο και να φθάσει με τις λιγότερες δυνατές απώλειες σε Ελλάδα και Ευρώπη, για να έρθει ο Γενάρης να γίνουν, δύο-τρεις πολύ καλές μεταγραφές σε θέσεις που πονάει η ομάδα.
Μέχρι τότε ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να κερδίσει τα παιχνίδια με την Ντιναμό Μινσκ, την Ελσίνκι και την Νιου Σεντς, για να περάσει στα play off και να μην πάθει το μεγάλο κάζο και δεν περάσει καθόλου. Είναι ντροπή, μόνο που συζητάμε σήμερα για το ενδεχόμενο αποκλεισμού από την επόμενη φάση. Και βλέπεις και την βαθμολογία και αισθάνεσαι ντροπή. Το ίδιο πρέπει να νιώσουν και όσοι είναι στην ομάδα και να κάνουν τα πάντα, για να περάσουν στην επόμενη φάση. Τίποτα λιγότερο.