Το ημερολόγιο δείχνει 11 Οκτωβρίου του 2023, ο πρόεδρος της Σεβίλλης, Χοσέ Κάστρο καλεί τους δημοσιογράφους για να τους παρουσιάσει τον νέο προπονητή. Μία ομάδα που πριν από μερικούς μήνες είχε κατακτήσει το Europa League γίνεται η πρώτη ομάδα στην Ισπανία που αλλάζει προπονητή μέσα στην σεζόν.
Εκείνο το 2-2 με την Ράγιο Βαγεκάνο αποδεικνύεται το κύκνειο άσμα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, ο οποίος «σκουπίζεται» μάλλον άκομψα από τους Ανδαλουσιανούς: «Τα αποτελέσματα είναι το ποδοσφαιρικό νόμισμα. Είμαστε ευγνώμονες στον Μεντιλίμπαρ για την δουλειά του εδώ, μας έκανε πάλι πρωταθλητές Ευρώπης, αλλά πήραμε την απόφαση να τον αντικαταστήσουμε, διότι τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά. Σε μία ομάδα, σαν την δική μας, δύο νίκες σε 11 παιχνίδια δεν είναι κάτι αποδεκτό. Έχουμε καλό ρόστερ και εκτιμούμε ότι τα πράγματα δεν δούλευαν καλά με τον προηγούμενο προπονητή».
Ως εδώ, καλά. Η διοίκηση της Σεβίλλης είχε δικαίωμα να εκτιμήσει ότι οι 9 βαθμοί στις πρώτες 9 αγωνιστικές δεν είναι αποδεκτή επίδοση. Είχε δικαίωμα να αλλάξει κάτι μετά από δύο ισοπαλίες στα ισάριθμα πρώτα παιχνίδια του Champions League. Ωστόσο, από εκεί και μετά, ο πρόεδρος της Σεβίλλης Χοσέ Κάστρο ξεκίνησε ένα λογύδριο γεμάτο υπερβολές και… μεγαλοστομίες: «Βρήκαμε έναν αντικαταστάτη που μας εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή. Η πείνα του, η φιλοδοξία του, η επιθυμία του μας συντάραξε κατά την διάρκεια της συνέντευξης που κάναμε μαζί του.
Τα δεδομένα που συγκεντρώσαμε μας κάνουμε να πιστεύουμε ότι στο πρόσωπο του Ντιέγκο Αλόνσο βρίσκουμε έναν top προπονητή. Με όλο το σεβασμό στους προηγούμενους προπονητές, αυτός είναι που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση από όλους όσους είχαμε στο παρελθόν! Είμαι πεπεισμένος ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος να μας οδηγήσει σε επιτυχίες».
Δύο αντίθετοι κόσμοι
Κάθε του λέξη έμοιαζε με «καρφί» για την προηγούμενη κατάσταση. Ήταν κοινό μυστικό στην Σεβίλλη, ότι ο Μέντι δεν ήταν του γούστου του. Τραχύς, ευθύς, παραδοσιακός. Με φόρμες και όχι με κουστούμι. Με εξάταπα και όχι καλογυαλισμένα σκαρπίνια. Με τα ίδια σκληρά μούτρα κάθε μέρα και όχι με λαμπερό χαμόγελο που γράφει καλά στο γυαλί.
Ο Κάστρο, έμοιαζε περισσότερο με δικηγόρο ή τραπεζικό υπάλληλο, παρά με εργολάβο. Πάντα στην τρίχα, πάντα τυπικός, ένας τύπος του σαλονιού που δεν μπορούσε να μιλήσει την ίδια γλώσσα με τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.
Ο Ντιέγκο Αλόνσο ήταν ο άνθρωπος του. Ευπροσήγορος, ξυρισμένος, γυαλισμένος, ντυμένος στην πένα, ένας… πρίγκιπας.
«Είμαι ενθουσιασμένος. Νομίζω ότι όλα θα πάνε καλά. Θα φέρει πολλά στην ομάδα. Είναι έτοιμος, συνειδητοποιημένος, πεινασμένος και ευθύς. Είναι ο ιδανικός προπονητής για εμάς και για την κατάσταση που βρισκόμαστε».
Στις προγραμματικές του δηλώσεις, ο Ουρουγουανός έδειξε το επικοινωνιακό του χάρισμα, έλαμπε από χαρά για την πρώτη του προπονητική πρόκληση στα ευρωπαϊκά γήπεδα: «Είχα προετοιμάσει τον εαυτό μου εδώ και πολλά χρόνια για αυτή τη στιγμή, είναι σαν ένα φυσικό βήμα για μένα. Αγωνίστηκα στο ισπανικό πρωτάθλημα, ξέρω τις συνθήκες, ξέρω τι με περιμένει, έχω αναλύσει τα πάντα.
Είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος και είμαι ενθουσιασμένος από όσα είδα για την ομάδα. Το υλικό μπορεί να ανταποκριθεί σε πολλά συστήματα και μας επιτρέπει να παίξουμε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Γενικά μου αρέσει το ποδόσφαιρο κατοχής και να βάζουμε πίεση στον αντίπαλο στο τελευταίο τρίτο, θέλω να περάσω τα μηνύματα μου στους παίκτες».
Στο πλαίσιο της συναδελφικής αλληλεγγύης, ο Αλόνσο δεν ξεχνά τον προκάτοχό του: «Είναι πάντα σκληρό να λες αντίο σε έναν συνάδελφο και έναν φίλο. Όλοι εδώ ήταν δεμένοι με τον Μεντιλίμπαρ. Σιχαίνομαι την ήττα δεν ήρθα για να καταστρέψω όσα έχτισε ο Μεντιλίμπαρ» και βάζει τους στόχους για το μέλλον: «Είμαστε μία ομάδα που έχει συνηθίζει να κερδίζει. Θα παίζουμε σε κάθε παιχνίδι για την νίκη και μετά θα δούμε πόσους βαθμούς έχουμε συγκεντρώσει».
Εφιάλτης στο Γουαδαλκιβίρ
Ο περίφημος νόμος του Μέρφι, αναφέρει πως δεν υπάρχει τίποτα τόσο κακό που δεν μπορεί να γίνει ακόμα χειρότερο. Το ντεμπούτο του Ντιέγκο Αλόνσο στον ανδαλουσιανό πάγκο είναι γεμάτο φούρια, είναι έτοιμος να κερδίσει την μεγάλη Ρεάλ Μαδρίτης, όμως ένα γκολ του Ντάνι Καρβαχάλ στο 78ο λεπτό καταστρέφει το όνειρο.
Ο μήνας του μέλιτος τελειώνει πολύ σύντομα. Τα μέλια εξαφανίζονται και πολύ σύντομα έρχονται οι αμφιβολίες. Ο καιρός περνάει και η πρώτη νίκη δεν έρχεται. Ο Αλόνσο αλλάζει παίκτες, προσέγγιση στα παιχνίδια, συστήματα, τα δοκιμάζει όλα.
Ξεκινάει με 4-3-3, συνεχίζει με 4-2-3-1, παίζει 4-4-2, στο τέλος δοκιμάζει με παίξει με τρεις στόπερ κάτι σαν 5-3-2. Δεν λειτουργεί απολύτως τίποτα.
Λίγο μετά από μία ακόμα ντροπιαστική εντός έδρας ήττα από την Χετάφε (0-3) ο κόσμος της Σεβίλλης έχει βγάλει την ετυμηγορία του: «Alonso, vete ya» (Αλόνσο φύγε), τα λευκά μαντιλάκια στο «Ραμόν Σαντσέθ Πιθχουάν» που βγαίνουν στις εξέδρες προαναγγέλλουν το αντίο.
Το ίδιο βράδυ, 65 ημέρες μετά την πρόσληψη του, ο Ουρουγουανός αποτελεί παρελθόν από την Σεβίλλη, πληρώνοντας το μάρμαρο για μία χαοτική κατάσταση, για την οποία δεν ήταν ο ίδιος εξ’ ολοκλήρου υπεύθυνος.
Φεύγει χωρίς να έχει κερδίσει κανένα από τα 8 παιχνίδια πρωταθλήματος (5 ισοπαλίες, 3 ήττες), με 4 ήττες στο Champions Leage και δύο νίκες στο κύπελλο απέναντι σε κάτι… χωριά. Αφήνει την Σεβίλλη στην ζώνη του υποβιβασμού, πολύ χειρότερα από ότι την βρήκε.
«Υπογράφεις αυτόν που μπορείς, όχι αυτόν που θέλεις»!
Μερικές ημέρες αργότερα, ο άνθρωπος που μιλούσε για τον προπονητή που του έκανε την καλύτερη εντύπωση από όλους τους προπονητές που είχε στην Σεβίλλη, τον ακολουθεί στην πόρτα της εξόδου. Μετά από 10 χρόνια, ο Χοσέ Κάστρο εγκαταλείπει τον προεδρικό θώκο του συλλόγου.
Αν και στις πολλές συνεντεύξεις που έδωσε, πολιορκήθηκε για να… δώσει κόσμο, ο Μεντιλίμπαρ ήταν πάντα μετρημένος στα λόγια του. Στο στενό του περιβάλλον εξομολογήθηκε πολλές φορές την πικρία του για τον τρόπο που αποχώρησε από την Σεβίλλη -την μεγαλύτερη ευκαιρία της καριέρας του μέχρι τότε- αλλά δημόσια ήταν πάντα μετρημένος: «Μερικές φορές υπογράφεις αυτόν που μπορείς κι όχι αυτόν που θέλεις, επειδή αυτός που θέλεις είτε σε έχει απορρίψει, είτε βρίσκεται σε άλλη ομάδα, είτε ζητάει πολλά λεφτά», ήταν το σχόλιο του για τον άνθρωπο που τον διαδέχθηκε στον πάγκο της Σεβίλλης.
Ποιο ήταν τελικά το πρόβλημα της ομάδας: «Έχω τις ιδέες μου. Και οι παίκτες πρέπει να προσαρμοστούν σε αυτές. Δεν δούλεψε καλά γιατί το ρόστερ ήταν δομημένο από παίκτες που είχαν συνηθίσει και τους ταίριαζε να παίζουν αμυντικά πίσω από την μπάλα και εγώ τους ζητούσα να πιέζουν μπροστά. Μόνο ο Σιμεόνε που είναι 12 χρόνια στην Ατλέτικο μπορεί να λέει ναι ή όχι σε κάθε παίκτη που προτείνεται. Ούτε η Ρεάλ Μαδρίτης δεν μπορεί να πάρει όλους τους παίκτες που θέλει. Αν και όποιον παίκτη και να θέλει η Ρεάλ είναι πάντα καλός».
Ένα χρόνο μετά από εκείνη την αλλαγή σκυτάλης στην Ανδαλουσία, ο Μέντι θα συναντηθεί ξανά με τον Ντιέγκο Αλόνσο, μόνο που το σκηνικό είναι τελείως διαφορετικό, η καρέκλα που τρίζει είναι αυτή του Ουρουγουανού.
Δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Δεν έχουν τίποτα προσωπικό μεταξύ τους. Εκτός, αν… έχουν!