Ευτυχώς που υπάρχουν τα προηγούμενα γραπτά για να μην ισχυριστεί κάποιος ότι αίφνης θέλω να «κατεβάσω την μεταγραφάρα της ΑΕΚ».
Στο πρόσφατο κείμενό μου με τίτλο «Ο Τζιμπούρ, ο Αντώνης Ηλιόπουλος και η «νέα ΑΕΚ» που μαθαίνει με πόνο!» είχα αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Ο Πεπέ είπε «όχι» στην ΑΕΚ όπως τελικά και ο Μαρσιάλ (για μένα τούτο δεν ήταν αρνητικό για την Ένωση με βάση την καθοδική πορεία του Γάλλου σταρ τα τελευταία χρόνια, γι αυτό άλλωστε υπήρχαν διαφορετικές απόψεις εντός ΠΑΕ όταν το όνομά του «έπαιζε» δυνατά)».
Να ξεκαθαρίσω εξαρχής το αυτονόητο: Μακάρι όχι μόνο να πιάσει ο Μαρσιάλ στην Ένωση αλλά να αφήσει και το αποτύπωμά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Γιατί έτσι η τεράστια επένδυση του κ. Ηλιόπουλου δεν θα πάει χαμένη, κυρίως όμως θα αποτελέσει διαφήμιση για το εγχώριο σπορ αν ένας σταρ του βεληνεκούς του Γάλλου κάνει εδώ «restart» στην καριέρα του.
Ταυτόχρονα όμως θα μου επιτρέψετε να διαχωρίσω τη θέση μου από όλους τους «πανηγυρτζήδες» οι οποίοι είναι ίδιοι σε κάθε ομάδα λες και υπάρχει συγκεκριμένο καλούπι. Ακόμη και στις εκφράσεις: «Παραμιλάει ολόκληρη η Ευρώπη», «Για πλάκα θα έχει τις Λαμίες και τους Βόλους ένας παίκτης σαν τον Μαρσιάλ. Σιγά το πρωτάθλημα που θα τον δυσκολέψει» κι άλλα ωραία, παραδοσιακά, κλασικά σαν τα γλυκά του κουταλιού.
Εχουν υπάρξει τόσα αρνητικά παραδείγματα εδώ και χρόνια με ποδοσφαιριστές-μεγάλα ονόματα σε ΟΛΕΣ τις ομάδες που θα έπρεπε να μας κάνουν λίγο πιο «ψυλλιασμένους»-προσγειωμένους. Αναφέρομαι στους δημοσιογράφους, καθώς το κοινό κάθε ομάδας δικαιούται να ενθουσιάζεται. Οπαδοί είναι δεν θα τους στερήσουμε εμείς τη χαρά, διάολε.
Όταν όμως έχουμε βιώσει περιπτώσεις «βομβών» που τελικά αποδείχθηκαν πιο τζούφιες από νεροπίστολα, καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι. Θα θυμίσω πρόχειρα, ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού «γκρέμισαν» το αεροδρόμιο για να υποδεχθούν τον Μαρσέλο ο οποίος ήρθε με…. κοιλιά! Μιλάμε για ποδοσφαιρική καριέρα που μία νταλίκα δεν έφτανε για να κουβαλήσει τους τίτλους του. Αλλά στην Ελλάδα μόνο για διακοπές έπρεπε να έρθει ο άνθρωπος.
Τι να πρωτοθυμηθώ… Τον Λέσκοτ που είχε πάρει η ΑΕΚ; Τον Μπερμπάτοφ που είχε πάρει ο ΠΑΟΚ; Τον Φλάβιο Κονσεϊσάο που είχε πάρει ο Παναθηναϊκός; «Βόμβες» αεροδρομίου που όταν πυροδοτήθηκαν ήταν απλώς… τζούφιες!
Επειδή κάπου διάβασα ότι «Και ο Ριβάλντο όταν ήρθε αμφισβητήθηκε αλλά τελικά τρέλανε κόσμο και στον Ολυμπιακό και στην ΑΕΚ», είναι ιεροσυλία τέτοιες «συγκρίσεις». Ο Ριβάλντο ήταν από τους ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ στον πλανήτη, ήρθε στα 32 του στην Ελλάδα δίχως κανένα πρόβλημα ούτε ευρισκόμενος σε «κατηφόρα» και εξέθεσε εκείνους που.. έτρεξαν να μιλήσουν-γράψουν για «τελευταία ένσημα». Ριβάλντο ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙΣ κάθε μέρα.
Επιστρέφουμε: Προφανώς κάθε μεταγραφή εμπεριέχει ρίσκο. Το θέμα σε κάθε μεταγραφή είναι να το μειώνεις όχι να το εκτοξεύεις.
Από πλευράς ηλικίας ο Αντονί Μαρσιάλ είναι σούπερ, ούτε τα 29 δεν έχει κλείσει ακόμη. «Καλό, πολύ καλό» όπως θα έλεγε και ο Θαναηλάκης. Αλλά ταυτόχρονα και σοβαρό αντικείμενο σκέψης: Πως γίνεται ένα παλικάρι με το δικό του όνομα και καριέρα να μην προσελκύει μια ομάδα από καλό πρωτάθλημα στα 28,5 χρόνια του; Ή και πιο κάτω από «καλό πρωτάθλημα»; Διάβασα ότι ζητούσε πολλά λεφτά και δεν του έδιναν. Με συγχωρείτε αλλά 3,5 και 4 εκατ. ετησίως για τα οικονομικά μεγέθη της Ευρώπης είναι σα να λέμε ένα εκατ. ευρώ συμβόλαιο εδώ.
Πάμε παρακάτω: Την τελευταία διετία η καριέρα του του Γάλλου βρίσκεται σε απόλυτα φθίνουσα πορεία. Τόσο διάστημα έχει να ξεκινήσει βασικός σε ομάδα. Και περίπου 9 μήνες να παίξει ποδόσφαιρο!
Όσοι έχουν στο μυαλό τους τον Αντονί Μαρσιάλ της Γιουνάϊτεντ, που στο ξεκίνημα της καριέρας του τον είχαν αποκαλέσει «Νέο Ανρί» καλό είναι να προσγειωθούν. Αν βρισκόταν ακόμη σε αυτό το επίπεδο θα έπαιζε στην Πρέμιερ Λιγκ. Όχι στο «Ολντ Τράφορντ» αλλά σίγουρα σε μια «μικρομεσαία» ομάδα του κορυφαίου πρωταθλήματος της Ευρώπης.
Υπάρχει ακόμα μία μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια. Στο προηγούμενο κείμενό μου ανέφερα πως όταν έπεσε για πρώτη φορά στο τραπέζι το όνομα του Μαρσιάλ εντός ΑΕΚ υπήρξαν αντικρουόμενες απόψεις. Για παράδειγμα το ρεπορτάζ μου αναφέρει ότι το τμήμα σκάουτινγκ δεν έκανε θετική εισήγηση για την απόκτησή του. Από την άλλη πλευρά ο Αλμέιδα λέγεται πως είπε στον Μάριο Ηλιόπουλο ότι «ήθελε» με θέρμη τον ποδοσφαιριστή.
Υπέρμαχοι της μεταγραφής υπήρξαν από την πρώτη στιγμή ο Αντώνης Ηλιόπουλος και ο Ράφικ Τζιμπούρ. Οι δύο άνθρωποι που πιστώνονται και την πραγματοποίησή της. Με τα (πολλά) λεφτά του Μάριου Ηλιόπουλου φυσικά.
Κι εδώ δεν μιλάμε απλώς για «λεφτά» αλλά για ολόκληρο θησαυρό. Ο νέος ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΑΕΚ έστρωσε στα πόδια του Γάλλου σταρ ένα χαλί κλειστού συμβολαίου που θα φτάνει για 3 χρόνια σχεδόν 11 εκατομμύρια ευρώ. Τρομερό, ασύλληπτο ποσό για τα ελληνικά δεδομένα το άνω των 3,5 εκατ. ευρώ ετησίως που θα κοστίσει η μεταγραφή.
Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι συνειδητά οι άνθρωποι της ΑΕΚ πήραν ένα πολύ μεγάλο ρίσκο. Γιατί δεν απέκτησαν ούτε την καριέρα του Μαρσιάλ ούτε μόνο το μεγάλο όνομά του. Απέκτησαν ταυτόχρονα κι έναν ποδοσφαιριστή που τα δύο τελευταία χρόνια βρίσκεται σε απόλυτα καθοδική πορεία καριέρας.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φιλοσοφία. Σε αυτές τις περιπτώσεις δύο τινά μπορούν να συμβούν: Βγαίνει η μεταγραφή, χαλάει κόσμο, απογειώνει την ΑΕΚ γίνονται μάγκες αυτοί που την έκαναν. Δεν βγαίνει η μεταγραφή, πέφτει το κράξιμο, αρχίζει η απαξίωση, οπότε… δάγκες!
Ακούγεται κάπως κυνικό αλλά είναι πραγματικότητα. Ειδικά όταν μιλάμε για ρίσκο 11 εκατ. ευρώ. Αν η ΑΕΚ είχε πάρει τον Μαρσιάλ με ένα εκατομμύριο θα μπορούσες… εύκολα να πεις «Τι ψυχή έχει μπροστά στο ενδεχόμενο να βγει και να χαλάσει κόσμο;»
Εδώ όμως η συζήτηση γίνεται για ένα καράβι χρήματα ενός ανθρώπου ο οποίος τώρα μπήκε στα διοικητικά του ποδοσφαίρου και έχει δείξει πως δεν διστάζει να ξοδέψει. Ακριβώς το αντίθετο. Η επένδυση Μαρσιάλ ήρθε να προστεθεί σε μία σειρά δαπανηρών μεταγραφών της ΑΕΚ. Συν το γεγονός –αυτό θα το γράφω μέχρι να… αλλάξει- ότι ο κ. Ηλιόπουλος ΔΕΝ πούλησε Πινέδα και Λιβάι.
Το θέμα λοιπόν είναι να βγει η απόκτηση του Γάλλου. Για 100 λόγους. Εάν δεν βγει, ο Ηλιόπουλος θα έχει χάσει πολλά λεφτά και θα έχει πάρει μια πρώτη μεγάλη απογοήτευση. Κάτι που σίγουρα δεν είναι καλό για κάθε νέο επενδυτή που μπαίνει σε ένα χώρο όπως το ποδόσφαιρό μας, το οποίο δυσκολεύεται πολύ να προσελκύσει καινούργιους αξιόλογους επιχειρηματίες…
Να με συγχωρήσουν οι φίλοι της ΑΕΚ, δεν θέλω να τους χαλάσω τη διάθεση σήμερα που περιμένουν στην ομάδα τους τον Αντονί Μαρσιάλ. Επαναλαμβάνω ότι εύχομαι το παλικάρι να αφήσει το αποτύπωμά του στο ποδόσφαιρο της χώρας μας. Επιτρέψτε μου όμως να μην μπω στην γραμμή με τους «πανηγυρτζήδες». Την έχουμε πατήσει αρκετές φορές σε ανάλογες περιπτώσεις. Καλό είναι να κρατάμε τις αμφιβολίες μας μέχρι η ζωή να αποδείξει εάν είχαμε δίκιο ή όχι…
