Πρεμιέρα στη Super League. Ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τον Αστέρα Τρίπολης στο άδειο ΟΑΚΑ. Το παιχνίδι πράγματι μυρίζει... γκέλα, αφού υπάρχουν ενδιάμεσα και κρίσιμα ευρωπαϊκά ματς. Και οι Αρκάδες γίνονται ακόμα μία φορά δήμιοι του Τριφυλλιού, φεύγοντας με ένα μεγάλο διπλό. Πιο αποτελεσματική η ομάδα του Ράσταβατς, πλήρωσε την νωχελικότητα του αντιπάλου της. Βάλτε μαζί και τη διαιτητική αβλεψία με την παράβαση στο τοίχος που δεν σφυρίχτηκε στο μοναδικό γκολ και θα βγάλετε τη σούμα. Κάπως έτσι γράφτηκε η πρώτη βαρβάτη γκέλα της σεζόν.
Αυτή όμως ήταν μόνο η αρχή. Αισίως φτάσαμε στην 4η αγωνιστική του πρωταθλήματος και σε κάθε μία απ' αυτές, βλέπουμε μία μεγάλη έκπληξη με τους “μικρούς” να παίρνουν σπουδαίο αποτελέσματα κόντρα στους “μεγάλους”. Δυνατότητα που σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν είχαν στο πρόσφατο ή και αρκετά πιο μακρινό παρελθόν. Γιατί; Γιατί έτσι -πρέπει να- συμβαίνει όταν δεν είσαι καλός ή τυχερός στον αθλητισμό κι εν προκειμένω στο ποδόσφαιρο. Εσύ, ο "μεγάλος" θα... κλαις, κι εσύ ο "μικρός" θα πανηγυρίζεις.
Μα... “είναι το κανονικό ποδόσφαιρο ηλίθιε”. Ναι, σωστά. Αυτό που είχαμε κοντέψει κάποτε να ξεχάσουμε και το βλέπουμε να συμβαίνει μόνο σε... κανονικές χώρες. Να όμως που και το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πλέον ρότα και δεν υπάρχουν πια παιχνίδια που κερδήθηκαν ή χάθηκαν πριν παιχτούν.
Ακόμη περισσότερη αίσθηση άλλωστε από την εντός έδρας ήττα του Παναθηναϊκού, προκάλεσε το “στραπάτσο” που δέχτηκε η ΑΕΚ κόντρα στη Λαμία τη 2η αγωνιστική, με το 1-1 μέσα στη Ν.Φιλαδέλφεια. Προφανώς και με την τύχη στο πλευρό τους οι Φθιώτες. Αλίμονο αν δεν τη χρειάζονταν για να πάρουν αποτέλεσμα κόντρα σε έναν πολύ ανώτερο και πιο ποιοτικό αντίπαλο. Ακόμα κι έτσι όμως, το να καταφέρνει να φεύγει όρθια από την έδρα ενός τέτοιου αντιπάλου, σημαίνει κανονικότητα.
Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τη νέα γκέλα ολκής του Παναθηναϊκού την αμέσως επόμενη αγωνιστική. Εκεί όπου είπε κι “ευχαριστώ” για τον βαθμό που πήρε ως τυπικά φιλοξενούμενος στη Λεωφόρο κόντρα στη νεοφώτιστη Καλλιθέα. Πώς όχι όταν η αντίπαλός του βγάζει 25 τελικές (τόσες δεν είχε ούτε η Μπαρτσελόνα στο 5-0 επί των Πρασίνων!) κι εσύ ισοφαρίζεις στο 92'; Φυσικά μην ξεχνάμε κι ότι μία εβδομάδα πριν από αυτό το ματς, οι Πράσινοι παραλίγο να πάθουν νέο κάζο, αφού έφτασαν στο 96' για να λυγίσουν στην έδρα τους τον -έτερο νεοφώτιστο- πολύ μαχητικό Λεβαδειακό, που θα μπορούσε κι αυτός να φύγει νικητής από το ΟΑΚΑ αν ήταν λίγο πιο τυχερός και αποτελεσματικός.
Σε όλα τα παραπάνω παιχνίδια, ήρθε να προστεθεί και το χθεσινό (15/9) στο Φάληρο. Ο Ολυμπιακός είχε να επιδείξει 19 διαδοχικές νίκες επί του Παναιτωλικού ανεξαρτήτως έδρας σε επίπεδο πρωταθλήματος, εδώ και μία δεκαετία. Οι παραδόσεις ωστόσο δεν παίζουν μπάλα, ούτε -απαραίτητα- και τα μπάτζετ. Η ομάδα του Μεντιλίμπαρ έκανε... παγκόσμιο ρεκόρ σεντρών και πλήρωσε ακριβά τον ανορθόδοξο τρόπο που επέλεξε για να διασπάσει την πολύ καλά στημένη άμυνα των φιλοξενούμενων. Κάπως έτσι το αξιόμαχο σύνολο του Πετράκη κατάφερε να αποδράσει με ένα σπουδαίο αποτέλεσμα (0-0), σε ένα γήπεδο όπου στη νεότερη προϊστορία των δύο ομάδων, μετρούσε 12/12 ήττες με παθητικό σχεδόν 3 γκολ μ.ο. και τέρματα 32-6!
Τέσσερις αγωνιστικές, τέσσερις πολύ βαρβάτες γκέλες στη φετινή Super League. Θα μπορούσαν να είναι πέντε, έξι ή και επτά, μην ξεχνάμε πως ο Πανσερραϊκός στην πρεμιέρα έβγαλε τα... συκώτια του ΠΑΟΚ στην Τούμπα και η Καλλιθέα εκείνα του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη. Μέσα σε όλα αυτά, είναι λιγοστά και τα σοβαρά διαιτητικά λάθη που έχουμε δει.
Δεν μιλάμε για ένα ή δύο παιχνίδια. Μιλάμε πλέον για τέσσερα, αριθμός που υπερβαίνει το όριο της... τυχαιότητας και μπορεί κάποιος να ισχυρίζεται ότι βαδίζουμε σε ρυθμούς κανονικότητας. Μία κανονικότητα που είχε απόλυτη ανάγκη το ελληνικό ποδόσφαιρο και φυσικά είναι ευχή όλων να συνεχιστεί και στη συνέχεια του πρωταθλήματος.
