Είναι ίδιον της φυλής; Μπορεί τελικά. Και από ιστορικής πλευράς να το δεις, πάντα εκείνοι που έλκονται από τα μέρη μιας άλλης Ελλάδας, πατούσαν στις δύο πλευρές. Η ΑΕΚ είναι ο οργανισμός που εκφράζει ακόμα και στις μέρες μας πιο έντονα από κάθε τι άλλο τον προσφυγικό ελληνισμό. Το μεγαλείο και τα κουσούρια αυτής της ιστορίας. Μόνο που τώρα πλέον, άπαντες πρέπει να κατανοήσουν, πως δεν υπάρχει χρόνος για να ψάχνει την… άσπρη μύγα.
Τα φαντάσματα που οραματίζονται κάποιοι στον… ξύπνιο τους, καλό θα είναι να μπουν στις τρύπες τους. Η ΑΕΚ έχει προχωρήσει στη νέα εποχή. Οποιος το κατανοεί, προσαρμόζεται και αντιλαμβάνεται, όλα καλά. Οποιος θέλει να γεννά εσωστρέφεια, να πορεύεται με το διαίρει και βασίλευε, δεν θα έχει μέλλον. Απλά και ξεκάθαρα, έστω και εάν φαίνεται πως είναι στα… trend των ημερών, να ανακαλύπτεις πλεκτάνες και να δυναμιτίζεις το πιο σπουδαίο αγαθό αυτής της ομάδας: την ενότητα.
Οι τελευταίες ημέρες, όπως βέβαια όλο το καλοκαίρι, ήταν γεμάτες ένταση. Συνεχόμενες εναλλαγές συναισθημάτων, οι απογοητεύσεις να συνορεύουν με τις προσδοκίες και να ψάχνεις τρόπο να κρατήσεις το μυαλό σου. Βέβαια, όσο ήταν ανοιχτή αυτή η ρημάδα μεταγραφική περίοδος – θαρρείς και αποτελεί μια μόνιμη συνθήκη γι’ αυτόν τον οργανισμό – πάντα κάτι θα γινόταν για να προκαλέσει διχαστικές καταστάσεις.
Περί του Φοφανά και του σχεδιασμού
Πήγε η ΑΕΚ στο φινάλε να κάνει το κόλπο γκρόσο με την απόκτηση του Φοφανά. Αναφαίρετο δικαίωμα του καθένα είναι να κρίνει εάν αυτή η μεταγραφή θα ήταν σημαντική, θα έδινε κάτι ουσιαστικό στην ομάδα, θα μπορούσε να προσφέρει. Η άποψη μου ήταν καταφατική εξ αρχής. Γιατί ξέρετε, πέρα από νούμερα και κάθε άλλου είδους αναλύσεις, το ποδόσφαιρο είναι συναίσθημα. Θα έφτιαχνε τον κόσμο, έναν κόσμο που του χάλασαν το κέφι με όσα συνέβησαν αυτό το καλοκαίρι.
Πέραν της άποψης που μπορώ να εκφέρω εγώ, εσύ, ο καθένας, το πλέον κρίσιμο στη λειτουργία της ΑΕΚ ήταν πως αντιμετώπιζε το θέμα ο Αλμέιδα. Από τη στιγμή που ρωτήθηκε, ενέκρινε και είπε πάμε, τελειώνει η κουβέντα. Δεν μπορεί να είναι αλά καρτ αυτό. Δεν μπορεί να δέχεσαι την κρίση του Αλμέιδα στον Οντουμπάτζο για δεξί μπακ, στο Λαμέλα για δεύτερο επιθετικό, στον Κάλενς για την άμυνα και να είσαι κόντρα σε μια κίνηση που θα έφτιαχνε το κέφι και θα εκτίνασσε τον ενθουσιασμό.
Καλή είναι επίσης η επίκληση της ποδοσφαιρικής λογικής. Αλλά αν τα βάλουμε όλα στο τραπέζι και δεν φέρουμε την ατζέντα μόνο εκεί που μπορεί να επιθυμεί κάποιος, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως αυτή η ομάδα σχεδιάστηκε με τέσσερις δεξιούς ακραίους, τέσσερα οκτάρια και πολλά ακόμα. Πως δεν ήρθε ποτέ αριστερό μπακ, όταν αποτελούσε προτεραιότητα. Πως δεν βρέθηκε ένας φορ, όταν ήταν βασική ανάγκη από τις αρχές του καλοκαιριού.
Η ΑΕΚ είναι μία
Μεγάλα (έως πολύ μεγάλα) παιδιά είμαστε πλέον και νομίζω πως καταλαβαινόμαστε. Στην ΑΕΚ συχνά πυκνά, υπό συνθήκες πίεσης αναζητούν αόρατους εχθρούς. Κάποιες φορές, δημιουργούν και μόνοι τους φανταστικές ιστορίες, για να στηρίξουν κάποιο αφήγημα. Φανταστείτε τώρα, που βρισκόμαστε έτσι κι αλλιώς σε μια περίοδο αναταραχής και σκέψεων που μπορεί να κάνει ο καθένας για το μέλλον του και κατά πόσον θα παραμείνουν στάτους που εδραιώθηκαν για καιρό.
Οσο και να πετάς την μπάλα στην εξέδρα, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Ο καθένας από εμάς, κρίνεται και πρέπει να κρίνεται καθημερινά για τη δουλειά του και μόνο. Και στο τέλος της ημέρας, δεν υπάρχουν δύο, τρεις ή δέκα ΑΕΚ. Υπάρχει μόνο μια. Η ΑΕΚ του Μάριου Ηλιόπουλου. Δεν μπορεί να υπάρχουν νικητές και χαμένοι. Αν χάσει η ΑΕΚ, χάνουν όλοι. Και όσο πια κι αν αυτή η ομάδα έχει απωλέσει απίστευτες δυνάμεις αναλωνόμενη σε προσωπολατρείες, τώρα πρέπει να προχωρήσει ως μια γροθιά. Το έχει μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ.
Αυτό που πέτυχε ο Ηλιόπουλος
Για να το μαζεύουμε. Ο,τι έγινε, έγινε. Ο Ηλιόπουλος αποδεικνύει στην πράξη, πως είναι καλός καπετάνιος. Δίνει χώρο και χρόνο σε όλους για να δείξουν τι αξίζουν. Πέτυχε μέσα σε ένα καλοκαίρι, να ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά. Μεγάλα συμβόλαια, νέες ακριβές αγορές, διαπραγματεύσεις με παίκτες και αγορές που κάποτε έμοιαζαν άπιαστο όνειρο. Το μόνο που δεν χρειάζεται, είναι να προχωρά σε ναρκοπέδιο. Αν και είμαι πεπεισμένος, πως θα τη βρει την άκρη σε ό,τι απαιτηθεί. Κάθε πράγμα στο χρόνο του και με τον τρόπο του.
Η ΑΕΚ έχει ρόστερ που μπορεί να διεκδικήσει επί ίσοις όροις πρωτάθλημα και κύπελλο. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για κανέναν. Μπαίνει στο γήπεδο και πρέπει να κάνει χαρούμενο τον κόσμο της. Να μπει ένα τέλος σε όλη αυτήν τη μαυρίλα και να βγει ξανά η ΑΕΚ μπροστά. Γιατί εκεί εν τέλει θα κριθούν άπαντες. Στο πόσο επιτυχημένοι και ικανοί είναι σε αυτό που πρέπει να κάνουν, ώστε να είναι η ΑΕΚ (η μία και μοναδική) πρώτη.
