Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι εμφανές ότι ο εκτελεστικός βραχίονας της χειραγώγησης των αγώνων εξαναγκάζεται να λειτουργήσει έτσι. Ποιος είναι αυτός; Οι ποδοσφαιριστές! Πολλοί από αυτούς βιοπορίζονται με δυσκολία, μένουν απλήρωτοι για αρκετούς μήνες και επιλέγουν να διαφθαρούν. Όχι ότι κάτι τέτοιο αποτελεί επιχείρημα ή δικαιολογία. Όμως σίγουρα είναι μια πραγματικότητα.
Τη δεινή οικονομική θέση των παικτών εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι μπουκ του παράνομου στοιχηματισμού και συναλλάσσονται τακτικά μαζί τους. Οι συνομιλίες που κατέγραψε ο υπερκοριός της Europol είναι το πρώτο δείγμα αυτής της ανεξέλεγκτης ποδοσφαιρικής διαφθοράς.
Δεν είναι η πρώτη φορά που διαπιστώνουμε κάτι τέτοιο. Η FIFPro, η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Οργάνωση των ποδοσφαιριστών, εντόπισε το πρόβλημα στην Ελλάδα, στην Τουρκία και στη Βουλγαρία. Οι παίκτες μένουν απλήρωτοι ώστε να ακολουθήσουν το δρόμο που τους υποδεικνύουν οι απατεώνες του Στοιχήματος. Μάλιστα η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έχει χαρακτηρίσει αυτές τις τρεις χώρες ως «το τρίγωνο του διαβόλου».
Υπάρχει όμως μια διαφορά μεταξύ των τριών κρατών: Οι ρυθμοί της Δικαιοσύνης. Δυστυχώς η χώρα μας υστερεί χαρακτηριστικά σε αυτόν τον τομέα, σε τέτοιο βαθμό που οι εκάστοτε υπουργοί νομοθετούν κάθε τρεις και λίγο ώστε να αυξηθούν οι ρυθμοί της απονομής δικαιοσύνης. Το έκανε προ εικοσαετίας ο Παπαληγούρας, τώρα το κάνει και ο Φλωρίδης.
Για να πετύχει ένα νομοθέτημα απαιτείται η αλλαγή κουλτούρας και νοοτροπίας των ανθρώπων που δουλεύουν για αυτό και γύρω από αυτό. Δικαστές, εισαγγελείς, ακόμη και δικαστικοί υπάλληλοι, έχουν στη συντριπτική πλειοψηφία τους τη βεβαιότητα ότι ποτέ δεν αλλάζει τίποτε στην ελληνική δικαιοσύνη.
Οποιοσδήποτε εκσυγχρονισμός ή μεταρρύθμιση πηγαίνουν στο βρόντο. Οσο υφίστανται αυτή η αντίληψη, άλλο τόσο κάνουμε βήματα προς τα πίσω. Διότι η πλήρης ακινησία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του δικαιακού συστήματος.
