Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα από την αρθρογραφία αθλητικών εφημερίδων και του διαδικτύου...
ΝΙΚΟΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ – LIVE SPORT
Άντε τώρα να πείσεις τον ΑΕΚτζή ότι αυτός ο Πιερό είναι η λύση που ήθελε και περίμενε για να λύσει το επιθετικό πρόβλημα η ομάδα του. Όταν τον είχαν ταΐσει με Φοφανά και Μαρσιάλ, λογικό να του φαίνεται τριτοκλασάτη η λύση του Αϊτινού από το Ισραήλ, μέχρι να μπει ο παίκτης στο γήπεδο και να δείξει αν και πόσο αξίζει. Το θέμα που συζητούν όλοι δεν βρίσκεται στο αν ο παίκτης είναι καλός, μέτριος ή κακός, αλλά στον τρόπο με τον οποίο κινήθηκαν τα μεγάλα… στελέχια της ΠΑΕ στις μεταγραφές, ώστε να καταλήξουν στην περίπτωσή του. Το vertigo είναι η κατάλληλη λέξη για να περιγράψει την όλη ιστορία. Απώλεια προσανατολισμού, λέγεται στα ελληνικά.
Ας δούμε, καταρχάς, τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του καινούργιου. Ένας βαρύς, ψηλός και γκολτζής απέναντι σε χαμηλών κυβικών αντιπάλους αμυντικούς και μόνο. Υπάρχουν ζωηρές αμφιβολίες για το αν ο Αλμέιδα γνώριζε την περίπτωσή του και, ακόμη περισσότερο, αν έδωσε το «ΟΚ». Το μόνο σίγουρο είναι ότι για να τον αξιοποιήσει, θα πρέπει να αλλάξει το στυλ παιχνιδιού της ομάδας του. Συγγνώμη αλλά όλο αυτό λέγεται «ό,τι κάτσει» και «άντε να πάρουμε κάποιον να τελειώνουμε, γιατί δεν μας παίρνει άλλο». Κι έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, αρχίζω να πιστεύω ότι από τύχη δεν πουλήθηκε ο Λιβάι Γκαρσία για να μείνει το ρόστερ κάποια στιγμή χωρίς σέντερ φορ ή… πάλι καλά που στύλωσε τα πόδια ο Ηλιόπουλος και δεν έφυγε ο Πινέδα, μπροστά στην πίεση των Μεξικανών να τον επαναπατρίσουν. Τόσα κουλά μέσα σε δύο μήνες, που αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν υπήρχε έστω ένας στοιχειώδης προγραμματισμός και ποιος ήταν αυτός.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ - SPORTDAY
O Aταμάν ξέρει πολύ καλά ένα πράγμα: πως πέρυσι τους έπιασε στον ύπνο όλους. Στο ξεκίνημα της σεζόν κανείς δεν περίμενε πως με μια ντουζίνα καινούριους παίτες ο ο Αταμάν θα παρουσίαζε τόσο γρήγορα μία ανταγωνιστική ομάδα και το κακό ξεκίνημα του Παναθηναϊκού έπεισε (;) τους ανταγωνιστές του πως παρά την προσθήκη του σολίστα Ναν, ο Αταμάν δεν θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα που λέγεται έλλειψη ομοιογένειας. Ο Αταμάν το πέτυχε με τον πλέον απλό τρόπο: κονταίνοντας νωρίς το ροτέισον. Αλλά φέτος το πράγμα πρέπει να γίνει υποχρεωτικά όπως διαφορετικά.
Ο Αταμάν κάνει στις μεταγραφές τρεις επιλογές πολύ λογικές. Ο Γιουρτσεβέν έρχεται για να δώσει ανάσες στον Λεσόρ, κάτι που πέρυσι έκανε μόνο ο Κώστας Αντετοκούμπο, που ταλαιπωρείται από τραυματισμούς. Ο σοφός Λορέντσο Μπράουν έρχεται να γίνει ο επιπλέον περιφερειακός παίκτης που μπορεί και να κουμαντάρει την ομάδα και να σκοράρει -και να τα κάνει όλα με προσωπικότητα. Η προσθήκη του Μπράουν κάνει τη γραμμή των περιφερειακών του Παναθηναϊκού ακόμα πιο δυνατή, κυρίως διότι ο Αταμάν, που σε αυτή βασικά ποντάρει, δεν φοβάται πλέον κανέναν τραυματισμό, πράγμα που έχει τη σημασία του διότι πέρυσι από τραυματισμούς ταλαιπωρήθηκαν και οι Βιλντόσα, αλλά και ο Σλούκας. Η τρίτη, όμως, προσθήκη είναι η πιο έξυπνη. Ο Οσμάν έρχεται για να δώσει στον Αταμάν τη δυνατότητα να παρουσιάσει πεντάδες πολύ σκληρές, που θα επιτρέπουν στον Παναθηναϊκό, στις βάρδιες που αυτό είναι απαραίτητο, να κερδίσει παιχνίδια από άμυνα, γεγονός που πέρυσι ήταν αντικειμενικά δύσκολο.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΟΥΜΠΡΗΣ - ΦΩΣ
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έκαναν ντόρο με τις μεταγραφές τους στο μπάσκετ αυτό το καλοκαίρι και παίζονται σχεδόν παντού πρώτα φαβορί για την κατάκτηση της φετινής Ευρωλίγκας. Ένας τελικός «αιωνίων» πραγματικά θα ήταν υπέροχο για το ελληνικό μπάσκετ και όλοι θα θέλαμε να τον δούμε, για πρώτη φορά στα χρονικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Αλλά, αλήθεια, για ποιο ελληνικό μπάσκετ μιλάμε; Πρεσβευτές της χώρας μας ασφαλώς Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, αλλά οι Έλληνες παίκτες θα είναι μειοψηφία της φετινής διοργάνωσης. Κι αυτό είναι το μεγάλο οξύμωρο της υπόθεσης.
Χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τους νατουραλιζέ, ο Ολυμπιακός έχει μόλις δυο Έλληνες στο ρόστερ του, τους Παπανικολάου και Λαρεντζάκη (Ντόρσεϊ και Μήτρου - Λονγκ έχουν πάντως ελληνικές ρίζες). Ο Παναθηναϊκός απ' τη μεριά του έχει πέντε, τους Σλούκα, ΚαλαΪτζάκη, Μωραΐτη, Παπαπέτρου και Μήτογλου (εδώ, έχουν γεννηθεί εξάλλου οι Σαμοντούροφ και Κ. Αντετοκούνμπο). Λίγοι είναι οι εκπρόσωποί μας και στις υπόλοιπες ομάδες της Ευρωλίγκας. Για την ακρίβεια Έλληνα βρίσκουμε μόνο σε δύο ομάδες. Στη Μονακό έχουμε τους Νικ Καλάθη και Γιώργο Παπαγιάννη και στην Μπασκόνια τον Νίκο Ρογκαβόπουλο. Πουθενά αλλού.
ΠΑΝΟΣ ΛΟΥΠΟΣ – ΩΡΑ
Από τα τέλη κιόλας της περασμένης σεζόν και ειδικά από τη στιγμή που έγινε γνωστή η πώληση του Πόνσε, έγραφα για επιθετικό. Και έγραφα συνέχεια μια λέξη για τον επιθετικό. Τη λέξη «γκολτζής». Σέβομαι απόλυτα τα στοιχεία και τα χαρακτηριστικά που μπορεί να θέλει για την ομάδα του ο κάθε προπονητής, πόσω μάλλον ο Ματίας, αλλά η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου δεν θα πάψει ποτέ να είναι το γκολ. Και ο κλασικός στράικερ, που λέγαμε παλιά, ο φορ, ένας γκολτζής ολκής ρε παιδί μου, έχει λείψει από την ΑΕΚ. Ο παίκτης που έχει όλα τα εχέγγυα για να βρει πρώτος σκόρερ στο ελληνικό πρωτάθλημα, που ήταν είναι και θα είναι πάντα ο πρώτος στόχος της ΑΕΚ.
Και ο Πιερό είναι τέτοιος παίκτης. Είναι αποδεδειγμένα γκολτζής. Το αν σε επικοινωνιακό επίπεδο, αυτή η μεταγραφή ήρθε μετά από Φοφανά και Μαρσιάλ, είναι προφανές κάτι που την αποδυναμώνει. Αλλά η ουσία θα μετράει πάντα περισσότερο από την επικοινωνία. Και επειδή η ΑΕΚ ως ομάδα έχει ανάγκη την ουσία, δηλαδή τον γκολτζή που της έλειπε, προσωπικά προτιμώ χίλιες φορές που έστω και με τεράστια καθυστέρηση καταλήγει στον Πιερό. Και αυτή η τεράστια καθυστέρηση είναι το όλο πρόβλημα, γιατί αν ο Πιερό είχε έρθει τον Ιούλιο, και η ΑΕΚ δεν θα έμπαινε σε αυτή τη διαδικασία ρίσκου που μπήκε, αφενός τότε θα πανηγύριζε ο κόσμος για μια σπουδαία μεταγραφή και αφετέρου θα έπαιζε η ομάδα Ευρώπη.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΑΣΜΗΣ - ΤΑ ΝΕΑ
Ήρθε η ώρα του πρώτου δυνατού τεστ του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο αποψινός αγώνας με την Ιρλανδία στο Δουβλίνου δεν ει΄ναι απλά ΄μια ακόμα αναμέτρηση. Είναι ένα τεστ σύγκρισης με το παρελθόν που θ κρίνει τα ποδοσφαιρικά «καράτια» του «αγαπώ την Ελλάδα» Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο προκάτοχος του Γκουστάβο Πογέτ οδήγησε τη Γαλανόλευκη σε δύο νίκες επί των Ιρλανδών στα προκριματικά του Euro 2024. Η τελευταία μάλιστα ήταν πέρυσι τον Οκτώβριο με σκορ 2-0, στο ίδιο στάδιο στο οποίο θα φιλοξενηθεί και η αποψινή αναμέτρηση.
Το ματς με τους Ιρλανδούς είναι επίσης μία πολύ καλή ευκαιρία για να δούμε πώς αντιδρά στην πίεση των εκτός έδρας αγώνων η ομάδα του Σερβοέλληνα και επίσης αν διορθώθηκαν τα λάθη της αναμέτρησης με την Φινλανδία. Το στοιχείο που εντυπωσίασε πάντως από τις πρώτες ημέρες του Γιοβάνοβιτς στον ελληνικό πάγκο είναι η ασυλία που του πρόσφερε τόσο απλόχερα ο Τύπος, παρά το γεγονός ότι στα χρόνια που εργάστηκε στον Παναθηναϊκό δεν κατάφερε να τον οδηγήσει σε κάποια μεγάλη επιτυχία. Παινεύουν επίσης την ντομπροσύνη του στις δηλώσεις, τώρα που έγινε ομοσπονδιακός προπονητής αλλά όταν οι απόψεις του για τις διαιτητικές αποφάσεις εις βάρος του Παναθηναϊκού δεν είχαν τον ίδιο βηματισμό με τις πράσινες ανακοινώσεις, δεν διαβάσαμε αντίστοιχες επαινέσεις. Το σύννεφο που έχει δημιουργηθεί για να κάθεται αναπαυτικά ο Γιοβάνοβιτς, χωρίς ο ίδιος να φέρει την παραμικρή ευθύνη, μπορεί ανά πάσα στιγμή να διαλυθεί και να αποκαλυφθεί μια πραγματικότητα που θα δυσαρεστήσει πολλούς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ
*Για να διαβάσετε ολόκληρο ένα άρθρο θα πρέπει να απευθυνθείτε στο περίπτερο της γειτονιάς σας. Ενισχύοντας την εφημερίδα που εκτιμάτε περισσότερο, δίνετε πνοή στην πολυφωνία του Τύπου.
