Η Εθνική ομάδα άρχισε τη νέα εποχή της ιδανικά. Με τριάρα, εύκολη νίκη κόντρα σε αντίπαλο που δεν είναι και… της πλάκας. Ίσα-ίσα η Φινλανδία είναι ομάδα που μας έχει προκαλέσει σημαντικές ζημιές στο πρόσφατο παρελθόν. Ντεμπούτο εκτός έδρας με αυτή την αντίπαλο, είχε κάνει και ο Ότο Ρεχάγκελ για όσους ξεχνάνε.
Κανείς δε λέει πως αυτό δείχνει πως η Εθνική θα φτάσει να κατακτά το Euro. Άλλωστε ουδείς έθεσε το συγκεκριμένο στόχο. Είναι σαφές πως ζητούμενο είναι να εκμεταλλευτεί το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα το ταλέντο του στον καλύτερο δυνατό βαθμό και φυσικά αυτό να συνοδευτεί με αποτελέσματα που θα φέρουν την επιστροφή σε μεγάλη διοργάνωση.
Ξεκάθαρα μπορεί να διαπιστώσει κανείς πως υπάρχει θετική αύρα γύρω και μέσα στην Εθνική ομάδα πλέον. Αυτή άλλωστε ήταν και η προσπάθεια της ΕΠΟ, να υπάρχει ώθηση με θετική ενέργεια στα εθνικά μας χρώματα. Από εκεί ήρθε και η επιλογή προπονητή, διότι πέραν της αξίας και του επαγγελματισμού του κάθε κόουτς, στην Εθνική μετρά ο σεβασμός, η θετικότητα του ανθρώπου και η αύρα που φέρνει συνολικά. Από την εξέδρα μέχρι τον αγωνιστικό χώρο.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, πέρα απ’ το αποτέλεσμα που ήταν εξαιρετικό, έδειξε πως θέλει να είναι εκεί που βρίσκεται. Δεν ανέλαβε την Εθνική επειδή δεν του προέκυψε κάτι καλύτερο σε συλλογικό επίπεδο. Δεν έτρεξε επειδή του έδωσαν συμβόλαιο που δε θα μπορούσε να βρει αλλού. Ήθελε να προσφέρει, ξέρει πως να το κάνει και αισθάνεται χαρά που είναι στην Εθνική ομάδα.
Το δείχνει με τη στάση, με τις δηλώσεις του, μέχρι κι απ’ το γεγονός πως τραγούδησε τον εθνικό ύμνο. Μην ξεχνάμε πως αυτή την αγάπη του για την Ελλάδα την έχει δείξει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Προσφέρει στο… σπίτι του κι ας είναι Σέρβος.
Αυτό το εισπράττει ο κόσμος και αυτόματα γεννιέται κι εκεί θετική αύρα και ενέργεια. Στοιχείο που κερδήθηκε και στην προηγούμενη μορφή της Εθνικής ομάδας, όμως τώρα εκτοξεύεται. Διότι ο Γιοβάνοβιτς έχει κάτι μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα, το οποίο δύσκολα μπορεί να σκεφτεί κανείς κάποιον άλλον που το είχε σε τέτοιο βαθμό: Τον σέβονται και τον εκτιμούν οι πάντες. Τον αναγνωρίζουν, ακόμη κι αν ήταν αντίπαλοί του. Φανταστείτε πόσο σπουδαίο γίνεται αυτό, απ’ τη στιγμή που μεγάλωσε αυτό το στοιχείο εν μέσω τοξικότητας, στο διάστημα που ο Παναθηναϊκός με τον Γιοβάνοβιτς «πάλευε» για πρωτάθλημα σε σεζόν «φωτιά». Κι όμως, η στάση και ο χαρακτήρας του, πάντα έδιναν θετικότητα στον κόσμο και δε δημιουργούσαν «εχθρούς» ή έστω αντιπάλους που δεν τον γούσταραν.
Ακριβώς το ίδιο ισχύει αναφορικά και με το πώς βλέπουν τον Γιοβάνοβιτς οι ίδιοι οι παίκτες. Οι δηλώσεις τους φανερώνουν πολλά και πρόκειται για ατάκες που δεν έρχονται από ποδοσφαιριστές που έχουν προπονήσει. Συνολικά στον κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο σεβασμός και η θετική ενέργεια εμπνέονται από τον Ομοσπονδιακό τεχνικό. Οι παλαίμαχοι που τον ξέρουν ως αντίπαλό τους στο χορτάρι, οι ποδοσφαιριστές που μαθαίνουν γι’ αυτόν από συναδέλφους τους ακόμη κι αν οι ίδιοι δεν έχουν εργαστεί υπό τις οδηγίες του, οι φίλαθλοι και οι παράγοντες που δεν τον βλέπουν εχθρικά κι ας ήταν μεγάλοι αντίπαλοι σε επίπεδο διεκδίκησης στόχων.
Αυτή η θετικότητα, προστίθεται σε ένα γκρουπ παιδιών που πέραν του δεδομένου και μεγάλου ταλέντου και των παραστάσεων που έχουν, διαθέτει εξαιρετικό κλίμα. Τόσο στις μεταξύ τους σχέσεις, όσο και στην ίδια την διάθεσή τους να βρίσκονται στην Εθνική ομάδα. Να ζουν αυτό το κλίμα, αυτή την ατμόσφαιρα, να γουστάρουν να αγωνίζονται γι’ αυτή τη φανέλα. Στοιχεία που επίσης δεν επηρεάζονται από εξωτερική συλλογική τοξικότητα, αντιπαλότητα που δεδομένα έχουν με τις ομάδες τους. Η Εθνική έχει διατηρηθεί κάτι ξεχωριστό, κάτι όμορφο για όλους.
Σαφώς και δε ζει κανείς σε… ροζ συννεφάκι. Μια νίκη με τη Φινλανδία δεν τα κάνει όλα σπουδαία και όμορφα. Θα έρθουν και οι «στραβές», η μπάλα μπορεί να μην μπαίνει στα δίχτυα, ένα ματς με μεγάλο αντίπαλο μπορεί να πάει αρκετά άσχημα. Ποδόσφαιρο είναι και η Ελλάδα δεν είναι Αργεντινή ή Βραζιλία. Ακόμη κι αυτές βέβαια έχουν ζήσει μετά από πεντάρες απ’ την Κολομβία και επτάρες από την Γερμανία στην έδρα τους κιόλας.
Αποκτάται ήδη τεράστια δυναμική για να αντέχει η Εθνική και στα δύσκολα. Γιατί οι πάντες αντιλαμβάνονται πως παρά τις αναποδιές που δεδομένα θα προκύψουν, στο τέλος αυτό το μοντέλο και αυτή η νοοτροπία, δε γίνεται να μην πετύχουν και να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
