Πέρασαν οι δύο πρώτες αγωνιστικές, ενός πρωταθλήματος που έχει αρχίσει νωρίς για τα ελληνικά δεδομένα. Αυτό φαίνεται περίτρανα και στο επίπεδο του ποδοσφαίρου που έχουμε παρακολουθήσει σε μεγάλο βαθμό, αλλά και στην ίδια την εικόνα στον αγωνιστικό χώρο. Αν θεωρήσουμε λοιπόν πως αυτό που βλέπουμε δύο αγωνιστικές τώρα, θα είναι μονιμότητα, τότε πραγματικά έχουμε το καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη.
Ομάδες που θεωρούσαμε πως θα παλέψουν για τη σωτηρία, είναι υποψήφιες για έξοδο στην Ευρώπη. Ομάδες που είχαμε σίγουρο πως θα διεκδικήσουν τον τίτλο, μπορεί να μείνουν εκτός πλέι οφ τετράδας. Επαναλαμβάνουμε όμως, αυτά είναι συμπεράσματα δύο αγωνιστικών τον Αύγουστο.
Έχουμε δει τον ΠΑΟΚ να τα χρειάζεται στην έδρα του με τον Πανσερραϊκό και να νικά 3-2 δύσκολα. Τον είδαμε να τα βρίσκει σκούρα στο πρώτο ημίχρονο με τον Παναιτωλικό. Ο Ολυμπιακός νίκησε στο Βόλο μια ομάδα που έπαιζε για 60 λεπτά με παίκτη λιγότερο χωρίς να εντυπωσιάσει. Ενώ καρδιοχτύπησε απέναντι στην Athens Kallithea στην έδρα του και ανακουφίστηκε που επικράτησε τελικά με 2-1.
Η ΑΕΚ νίκησε άνετα τον ΟΦΗ, αλλά με τη Λαμία είπε κι ευχαριστώ που ισοφάρισε στο τέλος του ματς και πήρε το βαθμό της ισοπαλίες παρά τις πολλές της τελικές.
Ο Παναθηναϊκός έχασε στην έδρα του απ’ τον Αστέρα Τρίπολης (ο οποίος μία βδομάδα μετά έχασε απ’ το Βόλο στην έδρα του) και λυτρώθηκε στο 90+6’ με τον Λεβαδειακό επίσης στο ΟΑΚΑ.
Το Big-4 έχει δώσει συνολικά 8 αγώνες μέχρι τώρα, με τα αποτελέσματα στο 6-1-1. Οι 7 αναμετρήσεις εντός έδρας και όλα τα ματς απέναντι σε ομάδες που έχουν ως στόχο την αποφυγή του υποβιβασμού. Με εξαίρεση την Τρίπολη που θεωρητικά κοιτά λίγο ψηλότερα.
Παράλληλα, κοιτά κανείς τη μεταγραφική ενίσχυση του Big-4. Δεν κολλάει λοιπόν αυτό το φαινομενικό κλείσιμο της ψαλίδας των μικρότερων με τους μεγαλύτερους. Η εξήγηση όμως είναι απλή και βρίσκεται στην εποχή.
Είναι υπερβολικά νωρίς για όλες τις ομάδες. Ειδικά όμως οι μεγάλοι που μπαίνουν σε όλα τα ματς με ένα μεγάλο «πρέπει», και πρέπει να δημιουργήσουν, όχι να αμυνθούν, κάτι που έχει λιγότερες απαιτήσεις.
Ο ΠΑΟΚ έχει δείξει λίγο καλύτερο πρόσωπο, γιατί δεν έχει αλλάξει πολλά στην ενδεκάδα του πέρα απ’ την ενίσχυση στην ποιότητα που έχει γίνει έως τώρα, ενώ ταυτόχρονα είναι και ένα σύνολο που έχει τον ίδιο προπονητή τα τελευταία χρόνια.
Ούτε και η ομάδα της Θεσσαλονίκης είναι στο 100% ασφαλώς και πλέον δοκιμάζεται αμυντικά από την απώλεια του σούπερ Κουλιεράκη. Και για τους τέσσερις του Big-4 είναι υπερβολικά νωρίς. Σε ένα πρωτάθλημα που δε θυμίζει σε τίποτα τις συνήθειες του παρελθόντος, όταν μια ομάδα έχανε 3-4 βαθμούς και αυτόματα την θεωρούσαν όλοι εκτός διεκδίκησης τίτλου.
Ακόμη είμαστε όχι στο ορεκτικό, μόλις στρώθηκε το τραπεζομάντηλο και περιμένουμε να φέρουν το ψωμί με τα μαχαιροπήρουνα. Τόσο νωρίς για τη Super League. Μόλις βρεθούν τα πατήματα και αυξηθεί το ποσοστό ετοιμότητας των μεγάλων, τα αποτελέσματα θα είναι διαφορετικά και κυρίως η εικόνα στο χορτάρι δε θα έχει σχέση με αυτό που βλέπουμε τώρα.
Ακόμη καλά-καλά δεν έχουν κλείσει τα ρόστερ, ούτε έχουν ενσωματωθεί οι παίκτες που αποκτήθηκαν. Σε τέτοιο σημείο που να μοιάζει περίεργη η εικόνα στο χορτάρι, ως προς το χαμηλό επίπεδο απόδοσης σε αρκετές περιπτώσεις για το Big-4 και την εξαιρετική παρουσία ομάδων όπως η Λαμία, ο Λεβαδειακός, η Athens Kallithea κτλ.
Μετά την 4η αγωνιστική όταν και ξεκινούν τα ντέρμπι, τα συμπεράσματα θα είναι πιο ασφαλή. Ως τότε κερδισμένος θα είναι όποιος κάνει τις λιγότερες γκέλες βγαίνοντας από τον τυφώνα του καλοκαιριού…
