Κατά πρώτον, μια συγγνώμη απ’ όλους και προς όλους για τη νέα καταστροφή που βιώνει η Αττική. Μοιάζει απίθανο, εξωπραγματικό, πως εμφανίζεται τέτοια ανοχύρωτη πόλη στα φυσικά φαινόμενα, με κομπάρσους που έχουν ύφος θλιμμένο. Κουράγιο μόνο. Και στα εντός της ΑΕΚ, καλό παράδεισο και ψυχική δύναμη για τους οικείους του Νικόλα. Ας μην πούμε άλλα, γιατί τα ευχολόγια είναι βαρετά. Ας πάμε σε εκείνο που αποτελεί το σπουδαιότερο από τα δευτερεύοντα πράγματα της ζωής του καθένα.
Ας ξεκινήσω ανάποδα, για να μη χάνουμε χρόνο με αυτά που τα έχουμε χιλιοαναλύσει και πει ξανά και ξανά και ξανά. Κατά την κρίση μου, αν είχα λόγο και θέση στο μεταγραφικό σχεδιασμό της ΑΕΚ, ακόμα και τις παρούσες συνθήκες θα συζητούσα για ακόμα πέντε μεταγραφές: σέντερ φορ που θα δώσει μεγαλύτερη ποιότητα, ασφάλεια και εύκολο γκολ στην ομάδα, ώστε να μην υφίσταται η αβάσταχτη μοναξιά του Λιβάι, αριστερό μπακ με επιθετικά χαρακτηριστικά και ισορροπία στο παιχνίδι του, που θα προσφέρει στην ΑΕΚ τη δυνατότητα να αναπτύσσεται και να αμύνεται ορθολογικά.
Οι έξτρα κινήσεις
Ξεκινώ με αυτές, διότι αυτές δεδομένα και θα γίνουν. Πέραν τούτων, θα έκρινα αναγκαία την προσθήκη με έναν κόφτη «μπαλάτο», που θα μπορεί να παίρνει την πρώτη μπάλα και να τη μοιράζει σωστά. Θεωρώ πως έχει πιθανότητες να γίνει. Θα ζητούσα έναν ηγετικό στόπερ, αλλά για να είμαι δίκαιος, αυτό προϋποθέτει την αποχώρηση κάποιου από την τετράδα. Θα έβλεπα διαφορετικά και τη θέση του τρίτου τερματοφύλακα, με την απόκτηση κάποιου έμπειρου που θα είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή, αλλά με συνειδητοποιημένο ρόλο στην ομάδα.
Στο τέλος των μεταγραφών, πιστεύω πως θα γίνουν οι 2-3 κινήσεις εξ αυτών. Μπορεί να έρθουν έτσι τα πράγματα με πιθανές πωλήσεις ή αποχωρήσεις, που θα ανοίξουν και άλλες ιστορίες. Ετσι κι αλλιώς όμως, όλα θα πρέπει να μπουν επί τάπητος μετά την Πέμπτη. Για την ΑΕΚ σε αυτήν τη φάση, για όσους πάνε στο γήπεδο και όσους παρακολουθήσουν απλά το ματς, πρέπει να υπάρχει μόνο μία σκέψη. Πως θα πάρουν την πρόκριση στα πλέι οφ της διοργάνωσης.
Καθοριστικό για την ΑΕΚ
Μπορεί να φαίνεται μικρός στόχος, να είναι ελάχιστος για τα μέτρα της ΑΕΚ, αλλά η ιστορία των προκριματικών είναι «πονεμένη» ιστορία για τις ελληνικές ομάδες. Ειδικά για την ΑΕΚ, που έχει υποστεί μεγάλες ζημιές κατά το παρελθόν. Θα είναι μεγάλο ζήτημα να της προκύψει μια νέα Νόα, που θα βάλει σε εσωστρέφεια και θα υποθηκεύσει όλη τη σεζόν της. Εχει πολλά να αντιμετωπίσει φέτος, θα αναφερθώ και παρακάτω, για να παλεύει με εσωτερικούς εχθρούς και δαίμονες.
Για την ΑΕΚ είναι κρίσιμο, θα έλεγα καθοριστικό, να βρεθεί στη League Phase του Conference League. Γιατί ένας αποκλεισμός θα παίξει ρόλο και στον εγχώριο ανταγωνισμό, καθώς ο ΠΑΟΚ είναι πιο κοντά από πότε στην πρώτη του συμμετοχή στο Champions League, βάσει πρώτου αποτελέσματος στην Σουηδία και αντιπάλου που θα έχει μετά αν περάσει. Επίσης, ο Ολυμπιακός είναι ήδη σε όμιλο, ενώ έχει αλλάξει το στάτους του ως κάτοχος πλέον ευρωπαϊκού τροπαίου.
Αρα, για την ΑΕΚ θα είναι μεγάλη ζημιά, που δεν ξέρω αν και πως θα καλυφθεί, η δημιουργία ενός σκηνικού στη διάρκεια της σεζόν, όπου οι άλλοι δύο θα προχωρούν στο τοπ επίπεδο στις δύο πρώτες διοργανώσεις και η ΑΕΚ θα έχει μείνει εκτός στην Τρίτη. Και ενώ είναι η ομάδα που ψάχνει σχεδόν απεγνωσμένα βελτίωση του ευρωπαϊκού συντελεστή, ώστε να φτιάξει το μέλλον της και να μπαίνει ως ισχυρή στις κληρώσεις.
Βγήκαν ξανά οι «σκελετοί»
Αρα, σε πρώτη φάση, η πρόκριση και μόνο. Επειτα με καθαρό μυαλό, οι αποφάσεις για τη μεταγραφική ενίσχυση και με ποιους θα πορευθεί. Και παράλληλα, έλεγχος αυτής της παραγκούλας που στήνεται ξανά από τη συμμαχία της ντροπής. Να βλέπεις Παππά, Αμπάρκιολη, Παπουτσέλη, είναι χάρμα οθφαλμών. Ενας Δημητρόπουλος λείπει, ένας Ποντίκης και θα δέσει το γλυκό. Αλλά όπως φαίνεται, η νέα τάξη πραγμάτων της ΕΠΟ έχει μεγάλη ροπή στο σκοτεινό παρελθόν και θα δούμε κι άλλα ωραία.
Εδώ στην πρεμιέρα της ΑΕΚ, σε ματς καρμανιόλα εκ των πραγμάτων με τον ΟΦΗ στην άδεια Νέα Φιλαδέλφεια, έβαλαν το πρωτοπαλίκαρο Ζαμπαλά. Ποιος είναι ο Ζαμπαλάς; Ξεκίνησε μαζεμένος πέρυσι, δεν ήταν… σεσημασμένος σαν τον Φωτιά, που ως καλό παιδί πάει στην Τούμπα. Αλλά εκείνη η διαιτησία στο Πανσερραϊκός – Βόλος πέρυσι, έγραψε ιστορία. Θα πει κανείς, δεν είναι και Κατσικογιάννης ο διαιτητής από την Ηπειρο. Για να δούμε.
Συνολικά, όσα συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο είναι σκανδαλώδη. Αναλογιστείτε, πως ο Λανουά ήρθε στην Ελλάδα και εμφάνισε αμάσητους τους πίνακες διαιτητών που δούλευαν τα παιδιά της συμμαχίας εδώ και μήνες. Ο Γάλλος αγνόησε τις επίσημες βαθμολογίες των διαιτητών και έκοψε κάμποσους που ήταν στο πρώτο μισό, ώστε να κρατήσει κάποιους από τους ουραγούς. Με διάφορα προσχήματα κόπηκαν εν ενεργεία διεθνείς και έμειναν στους πίνακες τα παιδιά τα δικά τους. Σε μια κίνηση, πιο πρόστυχη και από εκείνους τους πίνακες επί Μπριάκου, που ήταν λόγος για να μην ξεκινήσει το πρωτάθλημα κανονικά.
