Κάποιες φορές σκέφτομαι να είχε μεταγραφική περίοδο όλο το χρόνο, να είχαμε μπερκέτια. Από τον γνωστό στην Επανωμή που θέλει κάθε μέρα ονόματα για να ασχολείται, μέχρι τον τελευταίο κανονικό φίλο της ΑΕΚ, κάθε κουβέντα περιλαμβάνει πρώτα (μερικές φορές και όχι) το καλημέρα και έπειτα το ερώτημα φωτιά: «Με μεταγραφές τι γίνεται;». Σήμερα που είναι μια μέρα διαφορετική, ας επιχειρήσουμε να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και κατά πόσο συνδυάζονται με την πρόκριση επί της Νόα.
Κατά πρώτον, είναι εντελώς λανθασμένο να συνδέει κάποιος τις επόμενες κινήσεις της ΑΕΚ στη μεταγραφική αγορά με βάση την πρόκριση. Σαφέστατα, θα είναι πλήγμα για την ΑΕΚ η απώλεια των όποιων εσόδων συνοδεύουν την παρουσία στη League Phase του Conference League. Αλλά το πιο κρίσιμο, αυτό που βάζει το μεγάλο «πρέπει» στην ΑΕΚ είναι άλλο. Και αυτό εννοούσε ο Ηλιόπουλος, όταν έλεγε σε Αλμέιδα και παίκτες πως θα συνιστά καταστροφή ενδεχόμενος αποκλεισμός.
Γιατί είναι κρίσιμη η ευρωπαϊκή παρουσία
Το ζήτημα για την ΑΕΚ είναι πως πρέπει να φτιάξει το ευρωπαϊκό μέλλον της. Εχει κατρακυλίσει στο ranking της UEFA, στο όριο κατάφερε να πάρει θέση στους ισχυρούς στα πλέι οφ της διοργάνωσης. Για καλύτερες κληρώσεις, για πορείες και σταθερές παρουσίες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, η ΑΕΚ πρέπει να επιστρέψει στις… εργοστασιακές ρυθμίσεις. Είναι η ομάδα που έχει λαμπρό παρελθόν και πρέπει να φτιάξει ανάλογο μέλλον.
Επίσης, είναι και το θέμα της ισορροπίας και της αυτοπεποίθησης. Αναλογιστείτε σε ποια φάση θα είναι η ΑΕΚ εάν αποκλειστεί. Εσωστρέφεια, γκρίνια, θα αμφισβητούνται ακόμα και τα δοκάρια στα Φιλαδέλφεια (πόντος για τα παιδιά της παράγκας αυτό). Πως θα μπορέσει να χωρέσει ο Αλμέιδα τόσους καλούς παίκτες που εύλογα αξιώνουν φανέλα βασικού, σε μια διοργάνωση και κάποια στιγμή να έρθει και το κύπελλο. Η ισορροπία μιας ομάδας επιπέδου ΑΕΚ, ζητά παρουσία σε τρεις διοργανώσεις.
Η αλήθεια του Αλμέιδα
Αυτά αναφορικά με την πρόκριση. Μη συγχέει κανείς το θέμα της πρόκρισης με την περαιτέρω ενίσχυση. Ο Ηλιόπουλος δεν έχει θέσει κανένα απαγορευτικό στα θέλω του Αλμέιδα. Ωστόσο, θα πρέπει να βάλουμε σε σειρά και να δούμε ποια είναι τα «θέλω» του προπονητή, ποια είναι η δουλειά και οι προτάσεις που έχουν τεθεί από τον μεταγραφικό σχεδιασμό και βέβαια πως θα βρεθούν λύσεις για αποχωρήσεις παικτών, ώστε να μπορεί να υπάρχει ομαλή δουλειά στην καθημερινότητα των προπονήσεων.
Είναι αλήθεια, το είπε άλλωστε και δημόσια ο προπονητής. «Έχουμε δύο δεξιούς μπακ, τέσσερις στόπερ παίζουν οι δύο. Έχουμε δύο νέους τερματοφύλακες, υψηλού επιπέδου. Από την αριστερή πλευρά έχουμε δύο αριστερά μπακ θα υπάρξει ανταγωνισμούς μεταξύ τους. Στο δεξί άκρο της επίθεσης έχουμε τέσσερις. Ένας στον πάγκο, ένας θα παίζει δύο εκτός. Στο κέντρο έχουμε τρεις, αριστερά έχουμε τρεις. Μπροστά είναι ο Λιβάι, όπως είδατε και εσείς πέρυσι έκανα κάποιες εναλλαγές στον Στίβεν. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας έχω χρησιμοποιήσει τον Άμραμπατ με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Είμαστε πολυπληθείς σε κάποιες θέσεις. Μόλις χαλαρώνει κάποιος, αυτός που είναι πίσω τον περνάει. Δίνω πάντα βάση στο γκρουπ».
Η ποσοτική πληρότητα και τα δύο κενά
Περί ποσοτικής πληρότητας, είναι δεδομένο πως δεν μπορεί κάποιος να διαφωνήσει με τον Αλμέιδα. Σκεφτείτε λογικά και χωρίς αφορισμούς. Δεν μπορεί μια ομάδα να έχει από τρεις μπακ ή έξι στόπερ. Ακόμα και στις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης, δύο είναι οι διεκδικητές μιας θέσης και εάν προκύψει ζήτημα καλύπτεται από κάποιον πολυθεσίτη ή κάποιον πιτσιρικά. Ο πέμπτος στόπερ συνήθως είναι κάποιος νεαρός εξελίξιμος, αλλά αυτό δεν είναι είδος που… ευδοκιμεί στην ΑΕΚ μέχρι τώρα.
Σε σχέση με όσα γνωρίζαμε αναφορικά με τον αρχικό σχεδιασμό, από την ΑΕΚ λείπουν δύο παίκτες: σέντερ φορ για να υπάρχει μια κανονική λύση στο πλευρό του Γκαρσία και αριστερό μπακ, που αναζητείται από τη μέρα που σταμάτησε ο… Κασάπης. Για το πρώτο, παρά τις λύσεις που μπορεί ενδεχομένως να προσφέρει ο Τσούμπερ, δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα βγει ολόκληρη σεζόν. Πέρυσι υπήρχαν τρεις, φέτος με έναν δεν θα βγει η δουλειά. Για το δεύτερο, μαθαίνω πως δεν έχει «ψηθεί» ως τώρα ο Αλμέιδα από τις λύσεις που του έχουν δοθεί. Αξιοπερίεργο.
Η ποιότητα και η τελική απόφαση
Αρα, το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να θέσει κάποιος είναι εάν πέραν της ποσοτικής κάλυψης, η ΑΕΚ έχει τις λύσεις που απαιτούνται και ποιοτικά. Αν δηλαδή Ρότα και Οντουμπάτζο είναι τα δεξιά μπακ που καλύπτουν την ΑΕΚ έναντι του ανταγωνισμού και της ευρωπαϊκής προοπτικής. Αν τα τέσσερα στόπερ είναι επαρκή και ικανά να βγάλουν τη σεζόν. Και ανάλογα ερωτήματα για τους κόφτες και τους τερματοφύλακες, που φούντωσαν μετά τους τραυματισμούς Γιόνσον και Μπρινιόλι.
Σε αυτό το ερώτημα, η απάντηση δεν μπορεί να βγει με δημοψήφισμα ή με βάση τα θέλω του καθενός. Κριτές (και εκείνοι που κρίνονται εν τέλει για τις επιλογές τους), είναι ο Αλμέιδα και οι υπεύθυνοι του σχεδιασμού. Όχι μόνο ο Αλμέιδα, διότι έχουν παρέλθει οι εποχές που ο προπονητής έκανε τα πάντα. Υπάρχουν στελέχη που είναι ιεραρχικά ανώτερα και επιφορτισμένα για να βρίσκουν λύσεις και να βγάζουν την ομάδα από τα αδιέξοδα.
Μπορούμε να συζητάμε εσαεί για τους παίκτες που θα θέλαμε και εκείνους που υφίστανται. Αλλά δεν είμαστε παιδάκια, που αν δεν μας πάρουν το γλυφιτζούρι θα κλαίμε. Δεν χρειάζεται εμμονές, παρά μόνο η ευχή στη σούμα φέτος να μην αποδειχθεί στην πράξη, πως υπήρξε υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του υλικού. Αν στην ΑΕΚ επιλέγουν να πορευθούν τελικώς έτσι, θα κριθούν από την αλήθεια του γηπέδου. Είναι μια κρίσιμη σεζόν για όλους, που έχουν στην πλάτη μια απόλυτα επιτυχημένη σεζόν σε όλα τα επίπεδα και μια αποτυχημένη χρονιά.
