Γιατί πολύ απλά γνωρίζει και ο ίδιος πως το σημαντικότερο για τον ΠΑΟΚ στην παρούσα φάση είναι να κερδίζει και με μισό... μηδέν. Το έκανε κυνικά στη Βοσνία, έπαιξε τόσο... όσο για να «κλειδώσει» την πρόκριση. Ακόμη και οι αλλαγές του Λουτσέσκου μύριζαν... διαχείριση. Διαχείριση δυνάμεων, κόπωσης, φρεσκάδας. Οι προκριματικοί της Ευρώπης είναι μία μυστήρια φάση για όλες τις ομάδες. Επί της ουσίας, από παιχνίδι σε παιχνίδι, αγοράζεις χρόνο. Χρόνο για να κάνεις ένα βήμα τη φορά.
Η δεύτερη πίστα της Ευρώπης, έκρυβε παγίδες για τους Θεσσαλονικείς. Οι πρωταθλητές Σουηδίας έχουν μόνο στο πρωτάθλημα, 17 (!) παιχνίδια στο ενεργητικό τους. Βρίσκονται ήδη σε ένα δρόμο, με ρυθμό στα πόδια τους, κινούνται αβίαστα στο γήπεδο. Σε αντίθεση με τον ΠΑΟΚ που έπρεπε να εμπιστευτεί περισσότερο το μυαλό του, να διαχειριστεί έξυπνα το ματς και κυρίως το... σφυροκόπημα που θα επιχειρούσε δεδομένα η Μάλμε στο ξεκίνημα του αγώνα.
Και προφανώς οι Σουηδοί ανταμείφθηκαν, βάσει της εικόνας τους, με γκολ στο 28΄. Σε μία φάση απόλυτης αμυντικής αδράνειας για τον ΠΑΟΚ. Το ζητούμενο για το σύνολο του Ραζβάν Λουτσέσκου ήταν να αντιδράσει. Να βρει τη στιγμή του. Θυμίζω πως πέρσι σε όλους τους προκριματικούς που έπαιξε, ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καλύτερος, δεν γοήτευε... ποδοσφαιρικά αλλά εκμεταλλεύτηκε μία προς μία όλες τις στιγμές του.
Και απέναντι στην Μάλμε, έπρεπε να κάνει αυτό ακριβώς. Δεν είχε ούτε την ένταση ούτε τα τρεξίματα για να χτυπήσει τους πρωταθλητές Σουηδίας στα ίσα. Αυτά ενδεχομένως προς Οκτώβριο, Νοέμβριο... Πολλές χαμένες δεύτερες μπαλιές, ανούσια πίεση ψηλά χωρίς αποτέλεσμα και ευάλωτος αμυντικά. Τι έκανε -λοιπόν- ο ΠΑΟΚ; Βρήκε τη στιγμή του στην δεύτερη μόλις προσπάθεια. Δεύτερη και τελευταία του α΄μέρους. Σε ένα κακό 45λεπτο για τους φιλοξενούμενους. Αλλά αυτό που μετράει τώρα, είναι μόνο το αποτέλεσμα. Και πήγε στα αποδυτήρια με το 1-1. Μέσα στην έδρα του αντιπάλου του, μεταφέροντας την πίεση και τον εκνευρισμό στην άλλη πλευρά.
Η εξαιρετική Μάλμε όμως του χτύπησε κι άλλο «καμπανάκι», ξανά από στατική φάση. Νέα αδράνεια, εκτεθειμένος και πάλι ο ΠΑΟΚ. «Κυνηγώντας» και στο β΄ τους Σουηδούς. Μόνο που αυτήν την φορά, φρόντισε να τους «πληγώσει» με το ίδιο νόμισμα. Από μία εκτέλεση κόρνερ του Ντεσπόντοφ, πρώτη ενέργεια από τον Κουλιεράκη, «χτύπημα» από τον Μπάμπα και 2-2. Με έναν τρόπο δοκιμασμένο, σίγουρο. Με τρόπο που έφερε το αποτέλεσμα. Και φυσικά την ψυχολογία. Γιατί όταν βρίσκεσαι δύο φορές πίσω στο σκορ και καταφέρνεις να ισορροπείς το ματς, σε συνθήκες που δεδομένα δεν σε ευνοούν, τότε μπορείς να είσαι αισιόδοξος. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου είχε εύστοχα δηλώσει πως η πρόκριση θα κριθεί σε 180 λεπτά. Δεν ήταν ένα ακόμη κλισέ, αλλά η πραγματικότητα. Το ζητούμενο για τον ΠΑΟΚ ήταν να μείνει όρθιος στο πρώτο παιχνίδι και τα κατάφερε. Στην Τούμπα, προφανώς, θα είναι αλλιώς. Δεν θα είναι εύκολα αλλά διαφορετικά.
Ξεχωριστή μνεία στον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη. Μαζί με τον Κοτάρσκι, ήταν οι δύο κορυφαίοι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ. Από τον Κροάτη κίπερ ξέρεις πάνω κάτω τι να περιμένεις. Με τι μαεστρία μπορεί να κάνει τα δύσκολα, απλά. Τα ευρωπαϊκά ματς όμως του Χανιώτη στόπερ είναι για σεμινάριο. Με τελευταίο αυτό απέναντι στην Μάλμε. Ο τρόπος με τον οποίο ο 20χρονος αμυντικός ανταποκρίνεται στις ανάγκες των παιχνιδιών, η ψυχραιμία, οι τοποθετήσεις, οι ηγετικές τάσεις, τον καθιστούν σε έναν από τους κορυφαίους της γενιάς του. Μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς την ψύχωση της Άιντραχτ για τον «Κούλιε». Και όχι μόνο της Άιντραχτ, αλλά και άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων. Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος τέτοιος παίκτης, απλά δεν γίνεται. Και προφανώς για τα ευρωπαϊκά πορτοφόλια τα 10-11 εκατ. ευρώ μάλλον δεν... ματώνουν και πολύ την τσέπη. Το θέμα είναι όμως ο ΠΑΟΚ τι κάνει; Αν τον έχει μαζί του σε αυτά τα ματς ζωής και θανάτου του Αυγούστου, τότε το πάει τέλεια για αρχή. Μετά είναι άλλη κουβέντα...
