Η τύχη και η ατυχία πάντα είναι σχετικές έννοιες στο ποδόσφαιρο. Όταν ο Παναθηναϊκός σάρωνε στην Ευρώπη και την έκανε να παραμιλά στο υψηλότερο επίπεδό της, είχε κληρώσεις αντάξιες του γεγονότος πως ήταν ισχυρός. Τότε τον έλεγαν «τυχερό» οι υπόλοιποι που εκείνο τον καιρό τους έλεγες διπλό και νόμιζαν πως μιλάς για τάβλι.
Και τώρα λοιπόν, δεν είναι ατυχία. Είναι η συνέπεια της ευρωπαϊκής απουσίας, της ποινής από την UEFA και εν συνεχεία της αγωνιστικής οπισθοχώρησης που δεν επέτρεψε έστω να «σβήσει» γρηγορότερα η ποινή. Η επιστροφή είναι δύσκολη εκτός των συνόρων, παίζοντας τόσα και κρίσιμα ματς μέσα στο καλοκαίρι. Άρα το να φτάσεις να είσαι ξανά στους ισχυρούς και να αποφύγεις τέτοιες κληρώσεις, είναι το βασικότερο ζητούμενο.
Οι κληρώσεις του Παναθηναϊκού με Άγιαξ, Γιαγκελόνια ή Μπόντο Γκλιμτ και Λανς, αν είχαν έρθει σε κάποιον απ’ τους παλιούς ομίλους του Europa League, θα μιλούσαμε για δύσκολο συναπάντημα. Σκεφτείτε πως αυτές οι κληρώσεις ήρθαν στα καλοκαιρινά προκριματικά Europa και Conference League.
Τί να κάνεις; Να κάτσεις να σκάσεις; Όχι φυσικά. Άλλωστε δε μιλάμε για κάτι πρωτόγνωρο. Ο Παναθηναϊκός ξαναζεί το καλοκαίρι του 2023 ουσιαστικά. Τώρα απέκλεισε την Μπότεφ, τότε έπρεπε να αποκλείσει την Ντνίπρο του παικταρά Ντόβμπικ. Τότε απέκλεισε την Μαρσέιγ, τώρα καλείται να κάνει το ίδιο με τον Άγιαξ. Τότε έπαιξε με την Μπράγκα, τώρα ίσως αντιμετωπίσει τη Λανς (μακάρι να μη χρειαστεί).
Η διαφορά είναι μία: Το 2023 η ομάδα χρειαζόταν μία πρόκριση για να εξασφαλίσει ομίλους, τώρα χρειάζεται άλλη μία για να είναι στο League stage. Κατά συνέπεια, υπάρχει πίεση απέναντι στον Άγιαξ αρχικά και αν τα πράγματα δεν πάνε καλά με τους Ολλανδούς, απέναντι στη Λανς. Μη γελιόμαστε, ο Παναθηναϊκός ψάχνει μια υπέρβαση απλά και μόνο για να είναι τον Σεπτέμβρη στην Ευρώπη. Αυτό τα λέει όλα.
Εδώ ακριβώς υπάρχει το στοιχείο της αδικίας, απέναντι στην προσπάθεια του Ντιέγκο Αλόνσο. Ο άνθρωπος προσπαθεί να «χτίσει» μια ομάδα, έχει πει πως μεταγραφικά μέχρι τελευταία μέρα του Αυγούστου ο Παναθηναϊκός θα είναι ενεργός ουσιαστικά και του έχει κάτσει μια αρχή στη σεζόν που δεν την εύχεσαι ούτε στον εχθρό σου. Ευρώπη αυτά που ξέρετε, πρωτάθλημα μέχρι αρχές Οκτώβρη τα ντέρμπι.
Ας κρατήσουμε αυτό που λέει ο ίδιος ο Ουρουγουανός. Εκεί που οι άλλοι βλέπουν εμπόδια, αυτός βλέπει μια ευκαιρία. Ευκαιρία του Παναθηναϊκού λοιπόν να ανατρέψει κάθε αρνητική ενέργεια που υπάρχει. Να γυρίσει εντελώς το κλίμα και να γεννήσει ξανά την ελπίδα στον κόσμο του. Για αρχή μια πρόκριση κόντρα στον Άγιαξ ή απέναντι στη Λανς, προφανώς και θα είναι μεγάλη επιτυχία. Εξασφαλίζοντας παράλληλα ευρωπαϊκή συνέχεια.
Αν τώρα τα πράγματα δεν πάνε καλά και γίνει αυτό που-μη γελιόμαστε-συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες με δύο αποκλεισμούς, θα είναι περίεργα τα πράγματα. Γιατί το να μην είσαι Ευρώπη μετά το καλοκαίρι, προφανώς και είναι αποτυχία. Αλλά είναι αποτυχία αν έχεις αποκλειστεί-χτυπάμε ξύλο-από Άγιαξ και Λανς; Μισοάδειο ή μισογεμάτο το ποτήρι με λίγα λόγια. Μη σκεφτόμαστε αρνητικά όμως, ο Παναθηναϊκός έχει δύο ευκαιρίες μπροστά του να στρώσει τη σεζόν με εξαιρετικό τρόπο απ’ την αρχή της. Μπορεί να το κάνει, όσο δύσκολο κι ας φαντάζει.
Μεγάλο ρόλο σε αυτό θα παίξει και το θέμα του ρόστερ που θα είναι διαθέσιμο. Άλλες αναμετρήσεις θα είναι με τον Άγιαξ για παράδειγμα, αν ο Ιωαννίδης είναι σε καλό επίπεδο ετοιμότητας κι άλλες χωρίς αυτόν σε καλό σημείο. Όσο καλός και σκόρερ κι αν είναι ο Γερεμέγεφ, σύγκριση δεν μπορεί να υπάρξει.
Όπως φυσικά θα ήταν διαφορετικό ο Παναθηναϊκός να είχε τον Μαξ ας πούμε πριν 15 μέρες και διαφορετικό πως τον έφερε τρεις μέρες πριν το πρώτο ματς με τον Άγιαξ, δηλαδή με το ζόρι να προλαβαίνει να κάνει 1-2 προπονήσεις με την ομάδα.
Αυτό ίσως μας δείχνει βέβαια και το ίδιο το σκεπτικό της ομάδας. Δεν έδειξε και δε δείχνει να πιέζεται μεταγραφικά από τους χρόνους. Κοιτάει να φέρει όσο καλύτερους παίκτες μπορεί. Ο Γερμανός είναι μια πολύ καλή περίπτωση μπακ. Ενεργός απόλυτα, χωρίς τραυματισμούς, σε ανώτερο επίπεδο απ’ το ελληνικό αγωνιζόταν σταθερά και κυρίως κάθε του ποδοσφαιρική πτυχή, δείχνει να κουμπώνει στη φιλοσοφία του Αλόνσο. Αυτό είναι και το σημαντικότερο βασικά.
Απλά τώρα είμαστε και σε μια διαδικασία άμεσης ενσωμάτωσης και πόσο εύκολη μπορεί να είναι αυτή. Διότι ο Μαξ τώρα, ή πριν λίγο καιρό ο Τετέ, ή οι επόμενοι που θα έρθουν, δε θα μπουν σε προετοιμασία. Θα μπουν σε μια διαδικασία συνεχόμενων κρίσιμων αγώνων. Άρα σε ροή σεζόν, με προπονήσεις παραμονές αναμετρήσεων συγκεκριμένης έντασης, με αποθεραπείες την επομένη, με ταξίδια και πάει λέγοντας. Το πιο σπουδαίο σε αυτή τη διαδικασία, είναι πως δεν έχει έρθει κανείς ανέτοιμος ή χωρίς προετοιμασία στην… πλάτη. Ίνγκασον, Τετέ και Μαξ δούλευαν με τις ομάδες τους, έκαναν ομαδικές προπονήσεις κι όχι ατομικά προγράμματα κάπου ανάμεσα στις παραλίες ψάχνοντας το επόμενο συμβόλαιό τους.
Τα υπόλοιπα για όλους στο χορτάρι. Όπως και οι υπόλοιπες προσθήκες που αναμένονται αρχίζοντας με ένα αριστερό εξτρέμ, εκτός αν υπάρξει κάτι διαφορετικό στην πορεία ως προτεραιότητα. Σημαντικό το γεγονός πως υπάρχει αναβάθμιση στις θέσεις που έγινε ενίσχυση μέχρι τώρα. Ιδανικό να μην φύγει ούτε ο Ιωαννίδης ούτε ο Βαγιαννίδης κι εκεί πρέπει να δουλέψει ο Παναθηναϊκός. Γιατί στο θέμα ανανέωσης/επέκτασης συμβολαίων, δείχνει να μην το… έχει και τόσο.
