Φτάσαμε στη μέρα που η ΑΕΚ ξεκίνησε προπονήσεις για τη νέα σεζόν και ετοιμάζεται για την αναχώρηση για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Μέχρι πριν από λίγες ημέρες, αυτό το χρονικό όριο από μόνο του δημιουργούσε άγχος και πίεση με την πενιχρή μεταγραφική κινητικότητα της ομάδας. Ωστόσο, όσα αρκετά συνέβησαν τις τελευταίες ώρες και κυρίως, η ξεκάθαρη πρόθεση να σπάσει αυγά για να κάνει την… ομελέτα της επόμενης σεζόν, είναι κομμάτια που δείχνουν πως ο οργανισμός λειτουργεί στο σωστό δρόμο.
Τα πράγματα δεν άλλαξαν βέβαια με την επισημοποίηση της απόκτησης του (ιδιαίτερα συμπαθούς και μαχητή) Τσιλούλη. Το πιο σημαντικό στοιχείο των ημερών ήταν η διάθεση να κοπούν οι δεσμοί με καταστάσεις που είχαν κριθεί αγωνιστικά πως δεν είχαν να προσφέρουν άλλο στην ομάδα. Δίχως το συνηθισμένο «τσίκι, τσίκι» της ΑΕΚ, χωρίς να σταθεί κανείς στα συμβόλαια που είναι σε ισχύ, αλλά με μια εντυπωσιακή αποφασιστικότητα.
Γιατί αυτό δείχνει η απόφαση να μην ακολουθήσουν την ομάδα στην Ολλανδία οι Στάνκοβιτς και Αθανασιάδης. Αποφασιστικότητα. Θα υπάρξει κόστος οικονομικό. Αναμφίβολα. Αλλά μερικές φορές, είναι προτιμότερο να πληρώσεις τώρα κάτι παραπάνω για να «σπάσεις» ένα συμβόλαιο, παρά να το πληρώνεις όλη τη σεζόν, όπως συνέβη ουσιαστικά με την ΑΕΚ πέρυσι. Αλλωστε, τώρα υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό για το τμήμα μεταγραφών, για να βρει τη χρυσή τομή ή ακόμα καλύτερα, ομάδες που θα αναλάβουν τα συμβόλαια των δύο γκολκίπερ, ιδανικά αφήνοντας και το κάτι τις στην ΑΕΚ.
Σπάει τα δεσμά
Αν αναλογιστείτε πόσες και πόσες φορές κατά το παρελθόν, η ΑΕΚ έμεινε με παίκτες που δεν ήθελε, επειδή υπήρχαν δεσμεύσεις, θα καταλάβετε τη διαφορά. Βέβαια, δεν είναι απλό. Δεν μπορεί να πιστεύει κάποιος, πως αν δεν θες έναν παίκτη, τον ειδοποιείς και τον αποχαιρετάς. Μακάρι να ήταν έτσι για τις ομάδες τουλάχιστον. Αλλά κάθε απόφαση για απομάκρυνση ποδοσφαιριστή που έχει συμβόλαιο, εκκινεί μια διαδικασία τις περισσότερες φορές περίπλοκη καθώς σπανίως κάποιος επαγγελματίας... θα απαρνηθεί όλα τα πλεονεκτήματα που του δίνει η κατοχύρωση με ένα συμβόλαιο, απλά και μόνο για να διευκολύνει την ομάδα.
Πολύ σπάνια γίνονται αυτά. Ωστόσο – και εδώ είναι η ειδοποιός διαφορά της νέας εποχής και όσα αποτυπώνει αυτή η κίνηση – η όποια δυσκολία στο να επιτευχθεί συμφωνία για την λύση ενός συμβολαίου, δεν σημαίνει πως αυτός είναι και λόγος να μείνει κάποιος ενώ η ομάδα θέλει να τον αλλάξει. Ούτε αυτό γίνεται. Αλλωστε, το θέμα των δύο ήταν αντικείμενο πολύ διαφορετικών εκτιμήσεων από πέρυσι. Σας είχα πει πολλές φορές, πως κατά την εκτίμηση υπήρξε λάθος στον αγωνιστικό σχεδιασμό της ομάδας στη συγκεκριμένη θέση.
Μακριά από εγκλωβισμούς
Βέβαια, πέραν όλων των άλλων, υπήρξαν και ζητήματα που αφορούσαν τη νοοτροπία. Για παράδειγμα, ο Αθανασιάδης σε συνέντευξη που έδωσε, έκανε διαπίστωση σε επίπεδο αυτοκριτικής περί έλλειψης δίψας. Οι περισσότεροι σήμερα, κοιτάζοντας πίσω μπορεί να έχουν καταλάβει πως υποσυνείδητα το «πρίζωμα» δεν ήταν το ίδιο και αυτό στοίχισε περισσότερο από κάθε τι άλλο στην ΑΕΚ για το πρωτάθλημα. Και είναι απορίας άξιο, πως στην ΑΕΚ του Μελισσανίδη και του Αλμέιδα, υπήρξε τέτοια νοοτροπία.
Με τη συγκεκριμένη απόφαση του «κοψίματος» των δύο από την προετοιμασία, η ΑΕΚ έδειξε πυγμή και διάθεση να φύγει μόνο από τις προθέσεις, αλλά να πάει σε πράξεις. Και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό, πως είναι τόσο ήρεμος αυτήν την περίοδο ο Αλμέιδα, μολονότι δεν μπορεί να είναι ενθουσιασμένος απ’ όσα έχουν συμβεί ως τώρα. Επί της ουσίας, η ΑΕΚ έχει κρατήσει τον Χατζισαφί και απέκτησε τον Τσιλούλη, ενώ από την άλλη πώλησε τον Πόνσε, αποχαιρέτησε Σιντιμπέ και Φαν Βέερτ και προχωρά για συγκεκριμένους στόχους.
Όπως σε πολλά πράγματα στη ζωή μας, το δύσκολο είναι να κάνεις το δύσκολο βήμα και να βγεις από τα όποια αδιέξοδα, που τις περισσότερες φορές δημιουργούνται φαινομενικά, κυρίως από πεποιθήσεις. Τερματοφύλακες υπάρχουν σίγουρα καλύτεροι από τους Στάνκοβιτς και Αθανασιάδη και ο Μπρινιόλι μπορεί να αναδειχθεί ως μια τέτοια λύση. Αλλά η ίδια λογική, μακριά από εγκλωβισμούς και κακές νοοτροπίες, θα πρέπει να ακολουθηθεί και σε όλα τα υπόλοιπα μεταγραφικά ζητούμενα για τη νέα ΑΕΚ.
