Ισπανία: «Φουριόζα» για το τέταρτο!

Με ένα εκρηκτικό μείγμα νιάτων, ταλέντου και εμπειρίας, η Ισπανία πάει στα γήπεδα της Γερμανίας με στόχο να γίνει η πιο βαριά φανέλα στην Ευρώπη. Κοινώς, η πρώτη ομάδα στην ιστορία των Euro που θα φτάσει τις 4 κατακτήσεις, ξεπερνώντας τους διοργανωτές! Στη 12η παρουσία της σε τελική φάση και μετά τα τρόπαια του 1964, του 2008 και του 2012 (στο επίσης μοναδικό back to back στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος), η «φούρια ρόχα» δεν μπορεί παρά να στοχεύει στην επιστροφή στην κορυφή μετά από 12 χρόνια.

Οι φουρνιές ποδοσφαιριστών με το κυριολεκτικά ατελείωτο ταλέντο, νομοτελειακά πέρασαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, όμως το βέβαιο είναι ότι και το συγκεκριμένο ρόστερ μόνο... φτωχό από αυτό το στοιχείο δεν είναι. Οι Πέδρι, Γιαμάλ, Νίκο Γουίλιαμς, Χοσέλου, σίγουρα τραβούν πάνω τους τα βλέμματα ως η νέα γενιά, όμως δεν μπορεί να παραμερίζει κανείς... τύπους σαν τον Ρόδρι, οι οποίοι εδώ και χρόνια κάνουν κουμάντο στις μεσαίες γραμμές των ευρωπαϊκών γηπέδων ή τους επιτυχημένους και πάντα κομβικούς Μοράτα και Καρβαχάλ. Το αν είναι ικανή να φτάσει μακριά στο τουρνουά, ειδικά μετά την αποτυχία του αποκλεισμού στη φάση των «16» στο πρόσφατο Μουντιάλ -γιατί περί τέτοιας πρόκειται για μια ομάδα που είχε συνηθίσει να... σηκώνει τα πάντα εδώ και 15-20 χρόνια- θα φανεί νωρίς. Ο Β' όμιλος εγγυάται άλλωστε ένα δυνατό κρας τεστ, μαζί με Ιταλία, Κροατία και Αλβανία.

Πώς έφτασε στα τελικά

Η Ισπανία συμμετείχε στον A' προκριματικό όμιλος μαζί με Σκωτία, Νορβηγία, Γεωργία και Κύπρο. Όπως αναμενόταν, έκανε περίπατο με 7 νίκες και 1 ήττα σε 8 αγώνες, με γκολ 25-5, τερματίζοντας φυσικά στην 1η θέση. Μοναδική απώλεια ήταν η ήττα της 2ης αγωνιστικής στη Σκωτία με 2-0, χωρίς φυσικά να στοιχίσει αφού στη ρεβάνς άλλωστε νίκησε τους Βρετανούς επίσης με 2-0. Την τελευταία αγωνιστική σφράγισε την πρωτιά με μια νίκη 3-1 επί της Γεωργίας στο Βαγιαδολίδ.

Ο προπονητής

Προπονητής της Ισπανίας είναι ο 62χρονος, Λουίς ντε λα Φουέντε, ο οποίος ανέλαβε το 2022, διαδεχόμενος τον Λουίς Ενρίκε μετά το τελευταίο Μουντιάλ. Μετά την κατάκτηση του Nations League, το συμβόλαιό του ανανεώθηκε ως το 2026 αφού έδειξε -και στην πράξη- ότι γνωρίζει όσο λίγοι τις διαδικασίες που απαιτούνται και τις ανάγκες μιας Εθνικής ομάδας για να επιστρέψει στην κορυφή. Και αυτό φυσικά γιατί μόνο άγνωστος δεν είναι στα κλιμάκια της «φούρια ρόχια», αφού τα τελευταία 11 χρόνια δουλεύει σταθερά σε όλες τις «μικρές» Εθνικές της χώρας και γνωρίζει τους περισσότερους «μικρούς» που μετακινήθηκαν στην «μεγάλη» Εθνική. Έχει κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τόσο με την Κ-19 όσο και την Κ-21 της Ισπανίας, ενώ ήταν και στο τιμόνι της ολυμπιακής ομάδας, όταν κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Τόκιο το 2020.

Σε επίπεδο συλλόγων έχει επίσης τεράστια εμπειρία από τμήματα υποδομής, έχοντας περάσει από τα σχετικά «σχολεία» της Σεβίλλης και της Αθλέτικ Μπιλμπάο, ενώ η μοναδική φορά που επιχείρησε να κάτσει στην άκρη του πάγκου ανδρικής ομάδας, ήταν ανεπιτυχής, μόλις για ένα τρίμηνο στην Αλαβές, το 2011. Το passing game είναι και το δικό του ποδοσφαιρικό «Ευαγγέλιο», όμως όχι σε επίπεδο... τίκι-τάκα. Το 4-3-3 σπανίως αλλάζει, όπως και η φρενήρης πίεση γύρω από την αντίπαλη περιοχή. Ο συνήθως ένας σέντερ φορ-σημείο αναφοράς είναι πάντα εκεί, όμως σε αντίθεση με τα αναμενόμενα και τις συνήθειες του παρελθόντος, η σέντρα δεν είναι απαγορευμένη λέξη για τον ντε Λα Φουέντε.

Τα αστέρια

Ο παίκτης σημείο αναφοράς της ομάδας δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Ρόδρι. Ο υπερπαιχταράς της Μάντσεστερ Σίτι, στα 27 του είναι η κολόνα της μεσαίας γραμμής, ξεκινώντας από τη θέση «6» μεν, αλλά ουσιαστικά κουμαντάροντας όλο το παιχνίδι, όπως ακριβώς κάνει και στην ομάδα του Γκουαρδιόλα, με την οποία έχει φυσικά κατακτήσει τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο.

Από εκεί και πέρα, στα 16 του, ο Λαμίν Γιαμάλ που σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο με τη Μπαρτσελόνα, είναι κάποιος που καλό θα είναι για οποιονδήποτε ποδοσφαιρόφιλο δεν τον έχει πάρει ακόμη χαμπάρι, να δώσει ιδιαίτερη προσοχή αφού μιλάμε πρακτικά για ένα παιδί που φαντάζει... καταδικασμένο να πρωταγωνιστήσει τα επόμενα πολλά χρόνια, τόσο σε συλλογικό όσο και εθνικό επίπεδο.

Βασικός στόχος / εκτίμηση πορείας

Ισπανία και αουτσάιντερ είναι έννοιες που πλέον εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν συναντώνται μαζί στην ίδια πρόταση και αυτό το Euro δεν θα είναι εξαίρεση. Ότι και να πει κανείς για το ρόστερ, για τον προπονητή, για οτιδήποτε κι αν μπορέσει να... βρει, το ισπανικό ποδόσφαιρο είναι στην κορυφή εδώ και 20 χρόνια για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Ταλέντο υπάρχει, φρεσκάδα και νιάτα υπάρχουν, εμπειρία υπάρχει, όπως και δίψα για αποδείξεις με την επιστροφή στην κορυφή που δεν μπορεί παρά να είναι ο στόχο της ομάδας. ΟΚ, μπορεί να μην υπάρχουν πια Τσάβι, Ινιέστα, Μπουσκέτς και σία, όμως τα «παιδιά» τους είναι όλα εκεί. Ο Β' όμιλος είναι το απόλυτο τεστ, αφού αν βγει αναίμακτα από αυτόν, τότε αυτομάτως θα ανέβει και αρκετές θέσεις στη λίστα των φαβορί. Η πρεμιέρα με τους Κροάτες φαντάζει πια σαν το... μισό τουρνουά και αν οι Ισπανοί κάνουν το πρώτο βήμα, δύσκολα θα μείνουν εκτός των νοκ-άουτ.

Η αποστολή

Τερματοφύλακες: Ουνάι Σιμόν (Αθλέτικ Μπιλμπάο), Άλεξ Ρεμίρο (Ρεάλ Σοσιεδάδ), Νταβίντ Ράγια (Άρσεναλ).

Αμυντικοί: Ντάνι Καρβαχάλ (Ρεάλ Μαδρίτης), Χέσους Νάβας (Σεβίλη), Εμερίκ Λαπόρτ (Αλ Νασρ), Νάτσο Φερνάντεθ (Ρεάλ Μαδρίτης), Ρόμπιν λε Νόρμαντ (Ρεάλ Σοσιεδάδ), Ντάνι Βίβιαν (Αθλέτικ Μπιλμπάο), Άλεξ Γκριμάλντο (Μπάγερ Λεβερκούζεν), Μαρκ Κουκουρέγια (Τσέλσι).

Μέσοι: Ροντρίγκο (Μάντσεστερ Σίτι), Μάρτιν Θουμπιμέντι (Ρεάλ Σοσιεδάδ), Φαμπιάν Ρουίθ (Παρί Σεν Ζερμέν), Μικέλ Μερίνο (Ρεάλ Σοσιεδάδ), Πέδρι (Μπαρτσελόνα), Άλεξ Μπαένα (Βιγιαρεάλ), Φέρμιν Λόπεθ (Μπαρτσελόνα).

Επιθετικοί: Άλβαρο Μοράτα (Ατλέτικο Μαδρίτης), Χοσέλου (Ρεάλ Μαδρίτης), Ντάνι Όλμο (Λειψία), Νίκο Γουίλιαμς (Αθλέτικ Μπιλμπάο), Μίκελ Ογιαρθάμπαλ (Ρεάλ Σοσιεδάδ), Αγιόθε Πέρεθ (Ρεάλ Μπέτις), Φεράν Τόρες (Μπαρτσελόνα), Λαμίν Γιαμάλ (Μπαρτσελόνα).