Στον αθλητισμό, συνήθως η μη ύπαρξη ειδήσεων είναι καλό σημάδι. Στην ΑΕΚ αυτό επιβεβαιώνεται απόλυτα. Εκλεισε με θετικό πρόσημο ακόμα ένας κύκλος, η ομάδα είναι μέσα στους στόχους της και προσδοκά πως θα πάει ακόμα καλύτερα τώρα που φτάνει σε υψηλά επίπεδα πληρότητας ελέω επιστροφών. Τα μεταγραφικά είναι στα ρηχά, μάθαμε πια πως σκέφτεται ο Αλμέιδα και πως ψάχνει διεξοδικά κάθε επιλογή για μεταγραφή. Οι βασικές ανανεώσεις έγιναν, θέμα χρόνου είναι να ακολουθήσει ο Αραούχο.
Τι μένει; Σίγουρα, η ανυπομονησία για όσα θα δούμε το Σάββατο στα εγκαίνια του Μουσείου του Προσφυγικού Ελληνισμού. Είναι σημαντική στιγμή, κυρίως επειδή σε μια περίοδο που πολλές φορές χάνεται το μυαλό στα εγώ και σε μικρότητες, η ΑΕΚ θα ακουμπήσει ξανά στις ρίζες της. Είναι κρίσιμο, κατά την προσωπική μου άποψη, ξεχωριστής σημασίας να βρεθούν ξανά σταθερές που θα δείχνουν την αφετηρία και τον προσανατολισμό αυτού του συλλόγου.
Η υποψηφιότητα Γκαγκάτση
Εσχάτως, ήρθε ξανά στην επιφάνεια το θέμα της ΕΠΟ. Παραδόξως, όχι τη μόνιμη μίρλα κυρίως από την πλευρά του Ολυμπιακού για την ΕΠΟ του Μπαλτάκου που ψάχνει φαντάσματα, αλλά για όσα θα προκύψουν στην ομοσπονδία μετά το καλοκαίρι του 2024, όταν είναι η επόμενη εκλογική διαδικασία. Η αποκάλυψη για την πιθανότητα να αναλάβει τα ηνία ο Μάκης Γκαγκάτσης, δείχνει πως παρά τις ονειρώξεις ορισμένων για νέα ΠΔΕ, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Ο Γκαγκάτσης είναι παράγοντας που έχει καταφέρει να διατηρεί χαμηλό προφίλ και δείχνει πως εάν τελικά επιλέξει να είναι υποψήφιος, μπορεί να προσφέρει την ηρεμία και τη σταθερότητα που χρειάζεται. Αναμφίβολα έχει τη στήριξη του ΠΑΟΚ, εκτιμώ πως αντιμετωπίζεται θετικά από την ΑΕΚ, δεν βλέπω το λόγο να έχει κάποιο πρόβλημα μαζί του ο Παναθηναϊκός, είναι δεδομένο πως θα βρει κάτι που δεν θα του αρέσει ο Ολυμπιακός.
Εάν τελικά είναι ο Γκαγκάτσης η επόμενη λύση στη διοίκηση της ΕΠΟ, θα έρθει να δώσει συνέχεια σε μια σειρά ονομάτων που διοίκησαν τα τελευταία χρόνια: Δρόσος (με ΠΔΕ), Γραμμένος, Ζαγοράκης, μικρή παρένθεση με Δημητρίου και τώρα Μπαλτάκος. Λάθη και παραλείψεις υπήρξαν. Αλλά αν αναλογιστεί κάποιος πως στην ίδια θέση βρέθηκαν κατά το παρελθόν Τριβέλλας, Σαρρής, Γκιρτζίκης και άλλοι αγλαοί παράγοντες, όπως και να το δεις μια πρόοδος υπάρχει.
Κερδίζει όποιος είναι καλύτερος
Ξέρετε, το πιο σημαντικό στοιχείο που δεν μπορεί να αμφισβητήσει καμία προπαγάνδα, είναι ένα: πως σε αυτά τα χρόνια της αλλαγής και της μετάβασης του ποδοσφαίρου σε κατάσταση κανονικότητας, η ΕΠΟ δεν είναι ο καταλύτης των εξελίξεων. Δεν είναι ο μοχλός που αναδεικνύει πρωταθλητές, δεν είναι εκείνη που κρίνει ποιοι θα υποβιβαστούν, δεν έχει καμία σχέση με τις εποχές που το ποδόσφαιρο βρισκόταν στο γύψο.
Οποιος και εάν βρίσκεται στην κεφαλή της ομοσπονδίας, πρωταθλητής αναδεικνύεται μέσα στο γήπεδο εκείνος που είναι καλύτερος. Το πήρε ο Ολυμπιακός όταν υπήρξε καλύτερος από τους άλλους, το κέρδισε ο ΠΑΟΚ όταν έφτασε στο τοπ του, το πήρε η ΑΕΚ στις χρονιές που ήταν ανώτερη από τους άλλους. Είμαι πεπεισμένος, πως όσο και εάν υπάρχει σπέκουλα γύρω από κάθε πρωτάθλημα, όταν καταλαγιάζει η σκόνη άπαντες αποδέχονται την ανωτερότητα.
Επεσε η χούντα, δεν υπάρχει «δική μας ΕΠΟ»
Αντιλαμβάνεστε, πως αυτό αποτελεί την πλέον ξεκάθαρη απάντηση στις αστειότητες περί «δικής μας ΕΠΟ». Χρεώνουν στην ΑΕΚ διοικήσεις που βρέθηκαν ο Δρόσος, ο Γραμμένος, ο Ζαγοράκης και ο Μπαλτάκος. Εάν εξαιρεθεί μια περίοδος κατά την οποία ο Ζαγοράκης φόρεσε τη φανέλα της Ενωσης, κάθε άλλη σύνδεση αναζητείται. Και δεν θα βρεθεί ποτέ, γιατί απλά δεν υπάρχει. Και φαίνεται, πως δεν ήθελε η ΑΕΚ να υπάρχει.
Γίνεται ολοένα και πιο φανερό, πως όσοι αποφάσισαν να συμπορευθούν το 2016 για να σπάσει το απόστημα και να πέσει η χούντα, εννοούσαν απόλυτα όσα έλεγαν. Δεν ήθελαν απλά να πάρουν τα ηνία για να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, αλλά επιθυμούσαν ένα ποδόσφαιρο που όλα θα κρίνονταν μέσα στα γήπεδα. Δεν γίνονται θαύματα από τη μια μέρα στην άλλη, πάντα θα υπάρχουν γκρίζες ζώνες για να γκρινιάζει κάποιος – έτσι κ.κ. Τσαγκαράκη και Φωτιά – αλλά η μεγάλη εικόνα είναι αυτή.
Κοντολογίς, όποιος και εάν προκύψει στη διοίκηση της ΕΠΟ, ο Μπαλτάκος, ο Γκαγκάτσης, ο Αλαφούζος ο ίδιος, το θέμα είναι να υπάρχει ισονομία. Να μη διεξάγεται πρωτάθλημα με σημαδεμένη τράπουλα, να έχουμε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα που θα κρατά ενδιαφέρον, που θα έχουμε δυνατές ομάδες που θα πρωταγωνιστούν και στην Ευρώπη. Όπως είχε πει και μια ψυχή, το ποδόσφαιρο δεν αποτελείται από παράγοντες… καντηλανάφτες, αλλά αυτό που έχουμε είναι ήδη άλματα μπροστά.