Είναι αλήθεια, πως η εξέλιξη του ποδοσφαίρου το κάνει να απέχει παρασάγγες από όσα μάθαμε όταν ήμασταν παιδιά ή όσοι έχουν παραμείνει με ρομαντικές αντιλήψεις. Πλέον, κυριαρχούν τα μπάτζετ, οι ισολογισμοί, πολλά μετριούνται με τα χρήματα και την αξία που κουβαλούν όλοι: φανέλες, εισιτήρια, παίκτες, τα πάντα. Αλλά όταν αναφερόμαστε σε κάτι που κυριαρχεί πρώτιστα το συναίσθημα, δεν μπορεί ποτέ να χαθούν όλες οι σταθερές. Και όσα συνέβησαν τις τελευταίες ώρες στην ΑΕΚ με τον Τζαβέλλα και πριν από λίγες μέρες στον Παναθηναϊκό με τον Κουρμπέλη, νομίζω πως δείχνουν πολλά.
Να εξηγηθώ εξ αρχής για να μην παρεξηγηθώ. Δεν συνδέω ούτε την ποδοσφαιρική αξία των δύο παικτών, ούτε βάζω στο συλλογισμό τα «δεδομένα» που αφορούν την ηλικία, την προοπτική, τις οικονομικές απαιτήσεις, τις επιμέρους ανάγκες κάθε συλλόγου. Αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ομάδας να κρίνει με ποιους θα πορευθεί και πως θα τους αξιολογήσει. Η ΑΕΚ κατά το πρόσφατο παρελθόν, έκανε ουκ ολίγα λάθη στις συμπεριφορές της, με ένα από τα σημαντικότερα που μου έρχεται πρώτα στο μυαλό να αφορά τον Μπακασέτα.
Αλλά στο τώρα, συμπεριφέρθηκε στον Τζαβέλλα με τον πρέποντα τρόπο. Προσέξτε: αναφέρομαι στον Τζαβέλλα, που αναμφίβολα δεν σημαίνει για την ΑΕΚ σε καμία περίπτωση, όσα σηματοδοτούσε για τον Παναθηναϊκό ο Κουρμπέλης. Ο Τζαβέλλας είναι ένας παίκτης που έπαιξε για δύο σεζόν στην Ενωση και σε αυτές, υπήρξαν ουκ ολίγες περιπτώσεις που προκάλεσε δυσφορία με το παιχνίδι και τη συμπεριφορά του. Δεν ήταν σε καμία περίπτωση σημείο αναφοράς και αρχηγός, όπως υπήρξε ο Κουρμπέλης για τους «πράσινους».
Με το σωστό τρόπο
Η ΑΕΚ αποχαιρέτησε τον Τζαβέλλα δίχως να το κάνει σίριαλ. Εδώ και μέρες, φαινόταν από κάποιες δημόσιες αναρτήσεις του παίκτη, πως δεν υπήρχε πολύ μέλλον. Ωστόσο, επειδή ουδείς μπορεί να αρνηθεί, ότι σε όλη τη διάρκεια της σεζόν και πολύ περισσότερο στην τελική ευθεία της, ο διεθνής αμυντικός επέδειξε τρομερή συμπεριφορά, προσήλωση στον στόχο της ομάδας και βοήθησε σημαντικά σε πολύ δύσκολα, αλλά και κρίσιμα ματς σε πρωτάθλημα και κύπελλο.
Εκλεισε με το σωστό τρόπο το κεφάλαιο ενός παίκτη που προσέφερε – λίγα ή πολλά, ο καθένας ας κάνει τις δικές του κρίσεις – και άνοιξε το παράθυρο στο μέλλον. Ηταν δεδομένο εδώ και καιρό, πως η ΑΕΚ θα έψαχνε για έναν ηγετικό κεντρικό αμυντικό, που θα μπορούσε να θεωρείται εν δυνάμει βασικός. Αλλά τώρα, οι ανάγκες αφορούν δύο παίκτες, με την προσθήκη κάποιου που θα έχει προοπτική ή με μια διαφορετική θεώρηση σε παρούσες λύσεις, όπως είναι το θέμα Λάτσι.
Ο χειρισμός στον Κουρμπέλη
Αυτός είναι κατά την κρίση μου, ο σωστός τρόπος λειτουργίας μιας ομάδας. Χωρίς απαξίωση, δίχως μειωτικές αναφορές, αλλά με καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια. Την ίδια στιγμή, ο Παναθηναϊκός άφησε να σέρνεται για καιρό το θέμα της ανανέωσης του Κουρμπέλη. Θυμάμαι καλά, πως υπήρχαν ρεπορτάζ στις αρχές του χρόνου, που ανέφεραν πως όλες οι ανανεώσεις θα συζητούνταν το καλοκαίρι. Αλλά ξαφνικά ο Παναθηναϊκός ανανέωσε τον Αϊτόρ – ίσως για επιβράβευση λόγω τραυματισμού, ίσως επειδή φημολογούνταν πως θα έμπαινε η ΑΕΚ στην υπόθεση – και ο Κουρμπέλης έμεινε στην αναμονή.
Ολο αυτό μετρά πολύ σε μια ομάδα και στο προφίλ που δείχνει εντός και εκτός της. Ειδικά για τον Κουρμπέλη, που δεν είναι υπερβολή εάν υποστηρίξει κάποιος πως αποτέλεσε σε μεγάλο βαθμό την αιχμή του δόρατος στην κούρσα του πρωταθλήματος. Σε πλήρη αντιδιαστολή δηλαδή με την τελευταία γεύση που άφησε σε συνέντευξη προς τον Νικολαϊδη, όπου ανέφερε πως ο Παναθηναϊκός δεν ενισχύθηκε όσο θα έπρεπε η ομάδα τον περασμένο Γενάρη.
Διαχρονικά σωστή συμπεριφορά
Θα πει κάποιος: «Καλά όλα αυτά, αλλά δεν μπορεί να επιλέξει ο Παναθηναϊκός με ποιους θα πορευθεί;». Εννοείται και δεν μου πέφτει λόγος. Αλλά δεν μπορεί η σύγχρονη «σημαία» σου, να φεύγει τόσο άκομψα για μια τουρκική ομάδα και να υπάρχουν αναφορές πως αποχωρεί ένας παίκτης που θα αποτελούσε εναλλακτική λύση! Δηλαδή, εάν ο Κουρμπέλης ήταν αναπληρωματικός ή θα ήταν παγκίτης τη νέα σεζόν – με 36 συμμετοχές τη σεζόν που τελείωσε – ποιος ήταν ο βασικός;
Αυτό δεν είναι πρόβλημα της σημερινής εποχής. Συνέβη και κατά το παρελθόν. Μη λησμονείτε, πως η ΑΕΚ έχει υπάρξει διαχρονικά του καταφύγιο μερικών από τους σημαντικότερους παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα του Παναθηναϊκού και είχαν εκδιωχθεί ως τελειωμένοι (Δομάζος, Σαραβάκος, Λυμπερόπουλος, Ελευθεράκης κ.α.). Γιατί συνολικά η ΑΕΚ και ο κόσμος της, είχαν πάντα έναν διαφορετικό τρόπο να προσεγγίζουν τα πρόσωπα και την ιστορία. Και όταν η ΑΕΚ έχανε τη στράτα της, ήταν νομοτελειακό να καταλήξει σε αποτυχία.
